Sameiningin - 01.10.1925, Síða 5

259
'þegar komin, er hinir dau'öu munu heyra raust Guðs-sonar-
ins, og þeir, isem1 heyra, munu lifa. Því ah eins og faÖirinn
hefir líf í sjálfum sér, þannig hefir hann og gefiÖ syninum
aö hafa líf í sjálfum sér.—Jóh. 55, 25.
Þessi sótt er ekki, til dauöa, heldur dýrÖ Guðs til efl-
ingar; Guðs-sonurinn á aÖ vegsamast fyrir hana.—Jóh. 11,4.
Því aö svo elskaði Guö heiminn, aö hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilíft líf.—Jóha./3, ,16.
Sá sem ekki trúir, er þegar dæmdur, því aö hann hefir
ekki'trúaö á nafn Guðs-sonarins eingetna.—-Jóh. 3, 18.
Vert er að minnast þess, aíS óvinir Jesú reiddust honum
fyrir þaÖ, aö hann gerði sig “jafnan föÖurnum” og “geröi sig aÖ
Guði” með því að nefna. sig guðs-soninn. Enda er aö því jafn-
ræöi föður 0g sonar vikið hvað eftir annan, svo sem þegar
Jesús segir: “Þvi að þaö, sem faðirinn gjörir, það gjörir og
sonurinn sömuleiðis” (Jóh. 5, 19J. “Sá, sem hefir séð mig,
hefir séð föðurinn” fjóh. 14, 9). “'Alt það, sem faðirinn á, er
mitt” Jóh. 16, 15J.
3. Jesús nefnir sig Manns-soninn.
Það heiti, sem Jesús tíðast gaf sjálfum sér, var Manns-
sonurinn. Áður fyr var algengt að skýra nafn þetta á þann
hátt, að með því hefði Jesús viljað tileinka sér manneðlið, og
orðið benti til þess, að hann væri Adams-niðji, eða sonur meyj-
arinnar Maríu. Nú er sú skýring fallin úr gildi fyrir þá þekk-
ing, sem menn hafa fengið á Gyðingasögu, einkum á því tíma-
bili, sem kent er við síð-gyðingdóminn. Verður af ritum frá
því tímabili ljóst, að það nafn ('Manns-sonurinn) er Messíasar-
heiti, algengasta nafnið, er Gyðingar nefndu sinn fyrirheitna og
marg-þráða Messías. Jesús tekur sér þetta nafn og með því til-
einkar hann sér Messíasar-tignina í hennar fegurstu og fullkomn-
ustu mynd, því manns-sonar nafnið um Messías var notað ein-
mitt af þeim, sem háleitastar og andlegastar hugmyndir gerðu
sér um Messías.
Um sjálfan síg sem manns-soninn talar Jesús á þrenskonar
hátt:
Hann er manns-sonurinn starfandi. Hann sáir góða sæð-
inu í hjörtu mannanna. Hann kom til að þjóna öðrum, leita
hins týnda og frelsa það. Hann er herra iögmálsins og hefir
vald til að fyrirgefa syndir. ('Matt. 13. 37; Mark. 10, 45; Lúk.
19, xo; Matt. 8, 20; Mark. 2, 10, 28J.