Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 18

Sameiningin - 01.10.1925, Blaðsíða 18
272 “í upphafi skapaði GuS —” þar kemur strax hængur. OrSiS “GuS” verSur ekki þýtt, í venjulegum skilningi. Hann er ekki í blekbyttunni. Hann er ekki í nokkurri orSabók. Þegar M'óse spurSi hann aS nafni, þá svaraSi hann, “Eg er sá sem eg er.” OrSiS hefir aldrei þurft þýSingar viS; hugtakiS er svo mikilfenglegt, aS þaS verSur ekki þýtt meS orSum einum. ViS getum skiliS þaS meS hjartanu; en hugmyndinni er líkt fariS eins og kærleikanum, sæl- unni eSa heilagleikanum; hún verSur ekki skrifuS niSur — blekiS er þar hjálparlaust. Nú komumst viS fljótt aS því, aS orS, sem táknaSi “GuS” var ekki til í hugsun innfædda fólksins. VeriS getur, áS nokkru norSar í MiS-Afríku liafi svertingjarnir stundum, í kynning sinni viS Arab- ana, heyrt nafniS “Allah”; en þaS er þeim alveg merkingarlaust. TrúboSarnir í SuSur-Afriku hafa mót meS sér annaShvort ár, til aS i-skiftast ráSum viS, en alt til þessa dags hefir enginn okkar fundiS neitt sérstakt orS yfir guSshugmyndina. ViS köllum hann N’kúkú N’kúkú f“Sá mikli-mikli”ý. ÞaS er lýsing en ekki út- legging, en þetta heiti notum viS enn í dag. Annars konar orS eru líka til, sem erfittker aS þýSa. Til dæmis: “FariS og segiS ref þessurn —” ('Eúk. 13, 32). Jæja, viS eigum engan ref í öllu landinu; viS erum melrakkalausir algjörlega; dýriS finst ekki þar og viS getum ekki útlagt orSiS. Þegar svo 'ber undir, þá koma trúboöarnir sér stundum saman um aö nota frumtexta-orS- iS, grískt eSa hebreskt eftir þvi sem á stendur; en stundum, eins og í þessu tilfelli, þá höfum viS annaS dýr, sem getur komiS hugmynd- inni til skila, — ekki oröinu, heldur hugmyndinni, því aS oröiS er ekki neina tákn — og svo notum viS nafniS á því dýri. ÞaS er aS segja, viö notum eSa þýSum frumoröiö ef viS getum; en ef þaö er ekki hægt, þá leyfum viS okkur aö taka hugmyndina sjálfa og skila henni maS ööru móti. Nú eigurrl viS sjakalann; hann er ekki töa, ekkert líkur tóu. Hann er ekki eins slægur eins og refurinn, en hann er helmingi fyrirlitlegri, og ómensku-'hugmyndin í frumoröunum kemst til skila. Svo aö í þýöingunni stendur: “Fariö og segiö sjakala þessum —” Þar meö er hugmyndinni skilaö, og innfæddir skilja glögglega hvaS viö er átt.. Aftur á móti, þegar björninn er nefndur í Opinberunarbókinni, þá höfum viS engan björn, hvorki stóran eöa smáan. Og meira aS segja, þar er engin skepna, sem líkist birninum. Þegar svo stendur á, aS viS getum ekkert haft í staöinn, þá komum viS trúboSarnir okkur saman um aS nota grískuna. Gríska oröiS fyrir “björn” er arktos, og viö skrifum þaS arkitos, til aö koma því betur í samræmi viö tungutak svertingjanna. Þar höfum viS notaö frumorSiS, viS erum “klassiskir,” og dálítiS hreyknir af lærdóminum. En viö skil- uSum ekki hugmyndinni. Hún komst ekki til svertingjans. Hann veit alls ekki, hverskonar gersemi þessi arktios okkar er. Hefir alls enga hugmynd um þaS. Ekkert svipaö er til í hans máli; en viS höfum komiö orðinu til skila, ög BiblíufélagiS prentar fyrir okkur

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.