Sameiningin - 01.05.1918, Síða 14

76
undurinn lætur ræðumönnum ekki takast að breiða yfir
þá ráðgátu með hugar-grufli og hálf-sönnum staðhæfing-
um. Svarið, sem bókin gefur að lokum, er svar trúarinn-
ar, barnslegs trausts á algæzku Guðs og lotningar fvrir
alvizku hans, sem er alveg órannsakanleg mannlegu
hyggjuviti.
Biblíufróðum mönnum hefir aldrei komið saman um
uppruna, aldur eða höfund bókarinnar. Sumir eigna
Móse bókina, eða kafla úr henni; sumir telja liana enn
eldri. Aðrir halda því fram, að hún sé í letur færð á dög-
um Salómons eða jafnvel síðar. Málið á henni ber víða
keim af kaldeísku, aramisku og arabísku, og hafa því
sumir haldið því fram, að hún sé ekki hebresk að upp-
runa. Þar finnast hebresk orð svo gömul, að þau eru
lítt skiljanleg. Hvergi í allri bókinni er minst á sáttmála
eða lögmál Móse. Bókin lýsir livarvetna hirðingjalífi
ættfeðranna, löngu fyrir daga Móse, og verður ekki sagt
með vissu, að höfundurinn hafi þekt aðra menning. Þó ber
efni og framsetning vott um liugsunarþroska, sem marg-
ir eigna miklu yngri tímum. Bókin er fyrir allra hluta
sakir frábærlega heillandi, fyrir fræðimanninn og skáld-
skaparvininn ekki síður en trúmanninn. Hún er öll í
ljóðum nema sögukaflarnir, sem hún byrjar og endar á.
Öll framsetningin er svo háfleyg og skáldleg, að fátt
eitt í bókmentum heimsins, að fornu eða nýju, þvkir í því
efni komast í nokkurn samjöfnuð við Jobsbók.
Það er því, sem sagt, engin furða, þótt áheyrendum
fvndist til um ljóð þetta, þegar listfengir menn léku fyrir
þeim samræðurnar; enda er til þess tekið, livað eftirtekt-
in liafi verið góð og lotningarfull lijá fólkinu, sem á
hlýddi. Blaðið Outlook fer þessum orðum um það efni:
“Frá því er fvrsta ljósgeislanum var beint á sögu-
konurnar, og þar til dimman færðist yfir þær í leikslok,
sat áheyrendahópurinn liljóður og grafkvr, og hafði ekki
hugann af ]>essum mikla ráðgátu-leik, sem það horfði og
hlustaði á. Það var engin uppgerðarlotning; ekkert
svipað látbragði manna frammi fyrir einhverju, sem
vaninn liefir lielgað. Það var engin tilbúin kyrð, þvinguð