Sameiningin - 01.07.1917, Qupperneq 3

131
í einu hljóði, er vottaði landsstjórninni og forseta Banda-
ríkjanna hollustu Norðmanna í stríðinu.
Að því búnu var gengið til kosninga og var dr. II.
C. Stub í St. Paul kosinn forseti en dr. J. N. Kildahl
vara-forseti. Báðir eru forsetarnir oss íslendingum góð-
kunnir. Var forsetinn vinur, en vara-forsetinn læri-
sveinn, dr. Jóns sál. Bjarnasonar fyrum. Séra N. J.
Löbre var kosinn skrifari og Erik Waldeland féhirðir.
Var þá fullmynduð “Norska lúterska kirkjan í
Ameríku”. Meðlimir safnaða hennar eru nærri hálf
miljón talsins.
Sunnudagurinn 10. Júní var hátíðlegur haldinn með
lofgerðar-guðsþjónustum og þakklæti til Drottins fyrir
þá gleði, er veizt hafði kirkjulýðnum norska, og eru
margar sögur um smá-viðburði, sem gerðust þá daga,
sem ljóslega sýna, hve fögnuðurinn var mörgum hjartan-
legur og mikill.
Ef til vill hefir það hátíðlegast verið við athöfn
þessa, að á laugardagsmorguninn 9. Júní, þá klukkan sló
10 og þingið var sett í St. Paul, var hringt kluldmm í
öllum norskum kirkjum um alla Ameríku og ætlast til,
að á meðan heygði sérhver Norðmaður höfuð sitt í bæn
og’ lotningu fyrir Guði.
Yér samfögnum bræðrum vorum, Norðmönnum, yfir
þessum sigri, sem einingar andinn og kærleiki Jesú
Krists hefir unnið hjá þeim, og biðjum af lijarta algóð-
an Guð að blessa “Norsku lútersku kirkjuna í Ameríku”.
Með þetta dæmi Norðmanna fyrir augum væri ekki
ólíklegt, að einhverjir íslenzkir kirkjumenn léti sér koma
í hug orðin í Passíusálminum:
“Hvað framar hefir þú
hér af að læra?”
Ónotaðir œfidagar.
Eftir dr. David J. Burrel, prest í New York.
prjár vínviðargreinarnar rnerkja þrjá daga.—I. Mðse 40, 12.
Eg sá engil þann, er bókar gjörðir mannanna. Hann
hafði ritfjöður í hendi og blekhorn við belti sér, og var
að rita í bók. 1 bókinni voru þrjú blöð að eins, og voru