Sameiningin - 01.07.1917, Qupperneq 16

144
krossinum losnar byrðin og veltur niður hæðina ofan í opna
gröf, er lokast samstundis, og byrðin sést aldrei framar.
petta er reynsla allra, sem hafa orðið réttlættir af trúnni
á Jesúm Krist. Gleðin, sem því er ætíð samfara, er æðri
allri annari gleði, sem maður fær að njóta í þessum heimi.
Réttlætingin af trúnni leggur líka grundvöll fyrir
gjörbreytingu á öllu sálarlífi mannsins. Með henni er
manninum vegur greiddur að hjarta Guðs og eilíft sam-
félag við hann er þá byrjað. En um leið fær Guð eilíflega
aðgang að hjarta mannsins og byrjar samstundis á heilögu
starfi þar. Hinn þríeini Guð tekur sér bústað í sál hans
og með hinum heilögu áhrifum sínum útrýmir hann spill-
ingunni — öllu óhreinu og ljótu, en fyllir sálina með
himneskri dýrð. Dygðirnar blómgast, kærleikurinn þrosk-
ast og lífið verður guðdómlegt og heilagt, bæði hið innra og
hið ytra.
Helgunin er bein afleiðing af réttlætingunni.
pótt trúin sé veik í byrjun þá vex hún stöðugt og
styrkist daglega undir áhrifum andans. Ef hún vex ekki,
þá deyr hún. Hún er að því leyti háð hinu sama lögmáli
og alt lifandi í náttúrunni: Hún er fyrst eins og nýfætt
barn. Seinna verður hún eins og fulltíða maður.
Blómknappur trúarinnar er kærleikurinn. Hún sjálf
er leggurinn og rótin-
Trúin og verkin eru óaðskiljanleg. Vér mættum eins
vel reyna að aðskilja eldinn og hitann, ljósið og birtuna,
jörðina og þyngdarlögmálið. Eldurinn tekur á móti elds-
neytinu og afleiðingin er hiti. Eins tekur trúin á móti náð
Guðs og áhrifum hans; en afleiðingin verður ávalt kær-
leikurinn.
Reynslan hefir allstaðar sýnt að hvar sem réttlæting
af trúnni hefir verið prédikuð með krafti og sannfæringu,
hefir siðferðið og kærleikurinn þroskast að sama skapi.
Hinsvegar þar sem menn hafa lagt alla áherzluna á verkin,
hefir þroskinn ávalt verið í gagnstæða átt. Ekki það, að
verkin hafi ekki gildi. Og trúin er dauð án þeirra. En
þeir, sem svíkjast um að boða grundvallaratriði kristindóms-
ins, þurfa ekki að búast við neinni blessun frá Guði.
Kæru kirkjuþingsmenn! Oss er öllum ant um félag
vort. Um framtíð þess og gengi. En vér skulum aldrei
gleyma því, að starf vort verður til ónýtis og ber engan
ávöxt, ef vér bregðumst köllun vorri að útbreiða sannan
kristindóm á meðal landa vorra. Látum oss í Jesú nafni