Sameiningin - 01.12.1917, Qupperneq 10

298
i
*
“Gleðileg jól!” sagði eg og fann að eg var ósköp feim-
inn.
“Og friður Drottins sé með þér!” sagði presturinn og
hðf upp hendur sínar, eins og til að blessa mig. Og ég sá,
að hendur hans voru fagrar og mjúklegar, og að línið, sem
kom fram undan íhempu-erminni, var hvítt eins og hrein-
asta mjöll.
“Og með þínum anda!” sagði eg, því eg hafði séð þessi
orð í sálm,abókinni. En eg sagði það lágt.
“petta er sérlega vænn drengur”, sagði presturinn. “En
geturðu sagt mér, hvað HANN heitir, sem fæddist í nótt ?”
“Eg veit það”, sagði eg, “ en eg má ekki nefna það
nafn, nema í bæn og þakkargjörð”.
“Af hverju mátt þú ekki nefna það nafn, nema í lífs-
háska?” sagði presturinn, og andlit hans varð sem snöggvast
alvarlegt.
“Eg nefndi ekki lífsháska”, sagði eg.
“En þú nefndir bæn”, sagði presturinn, “og hví mátt þú
ekki nefna þetta nafn, nema í bæn og þokkargjörð?”
“Af því að nafnið er heilagt!” sagði eg og hneigði mig.
“Rétt er þetta og satt!” sagði presturinn blíðlega og
brosti, “þú ert vænn drengur. Og hér er jólagjöf til þín
og systur þinnar. flún systir þín heitir Anna. Er ekki rétt?”
“Jú. Anna Málfríður”, sagði eg.
“Og þú heitir Jóhann”, sagði presturinn.
“Já, eg heiti Jóhann Magnús”, sagði eg. Og það
undraði mig stórlega, að hann skyldi vita um nöfn okkar
systkinanna.
“Og hérna er jólagjöfin fagra — jólagjöfin ykkar syst-
kinanna — jólágjöfin, sú hin bezta, sem til er á jarðríki —
jólagjöfin, sem kemur frá Guði til allra barna. Komdu
hingað litli, ísl'enzki drengur, og komdu hingað að altarinu,
og taktu á móti jólagjöfinni þinni; eða öllu heldur: láttu
jólagjöfina taka á móti þér — taka þig í faðm sinn og blessa
þig. Kom þú! Kom þú!”
Eg gekk inn kirkjugólfið, og mér sýndist eg sjá lítið
barn á altarinu. En þegar eg kom nær, sá eg að móðir mín
stóð við altarið.
“Ó, elsku, bezta mamma mín!” hrópaði eg og lagði
hendurnar um hálsinn á móður minni, “þú ert jólagjöfin
mín!”
“Guð blessi þig og varðveiti þig”, sagði presturinn.