Sameiningin - 01.12.1917, Side 19

307
það að einhverju leyti vera hegning fyrir syndir hans og um
leið minna hann á hversu óverðugur hann væri Guðs náðar.
Dvaldi Savonaróla sex ár í þessu klaustri. Sökum frábærra
hæfileika og yfirgripsmikillar mentunar var hann mikið
notaður til að kenna nýsveinum þeim, er í klaustrið gengu.
Savonaróla er svo lýst, að hann hafi verið meðalmaður
á hæð, holdskarpur, með mikið enni, munnstór, með stór,
dökk og einkennilega fögur, tindrandi augu. Hann var
dökkur yfirlitum, sviphreinn, hinn góðm'annlegasti og þýð-
ur í viðmóti, en bar um leið þau einkenni í svip og hreyfing-
um, sem jafnan sjást hjá viljasterkum mönnum og einbeitt-
um.
Árið 1482 var Savonaróla sendur í leiðangur að pré-
dika. Dvaldi hann þá um tíma í Ferrara og prédikaði þar
eins oft og færi gafst. Varð honum þar lítið ágengt og
ekkert orð fór af honum sem prédikara. Sagðist honum
svo frá síðar, að hann hefði fengið að reyna, sem margir
aðrir, að “enginn er spámaður í sínu föðurlandi”.
Fór hann nú til hinnar frægu borgar Florence. Tók
hann að prédika af miklum áhuga. Fáir vildu þó hlusta á
hann og enn fór ekkert orð af honum sem ræðumanni. Var
þá munkur einn þar í borginni, Marianó da Genezzanó að
nafni, annálaður mælskumaður, og þustu borgarmenn að
hlusta á hann. Voru ræður hans heimspekilegar, klæddar
í afar fagran búning. Spilling borgarinnar og siðleysi keyrði
fram ún hófi. Hinar evangelisku prédikanir Savanoróla
létu illa í eyrum og kom þar loks, að hann varð að hætta
við prédikunarstarf sitt í Florence.
Var Savonaróla mjög niðurbeygður yfir þessum óför-
um. Ekki fór hann þó burt úr Florence, en gerðist kennari
við klausturskóla þar í borginni.
Eftir hér um bil tvö ár fór hann þó aftur að prédika.
Fór hann þá víða um norðurhluta ítalíu og prédikaði. Dvaldi
þá um tíma í bænum Brescia. Varð sá bær fyrstur til að
kannast við hann sem afburða prédikara. pusti múgur og
margmenni að hlusta á hann. póttust menn aldrei hafa
heyrt slíkar ræður. Munkur einn í Brescia fullyrti, að þeg-
ar Savonaróla stæði í stólnum og væri að prédika, þá mætti
glögt sjá ljósbaug umhverfis höfuð hans, alveg eins og
venjulega er hjá listamönnum á myndum Jesú Krists.
Frægð Savonaróla flaug nú um alla ftalíu. Árið 1490
hvarf hann aftur til Florence. Var honum nú betur tekið
en áður. Klausturgarðurinn rúmaði ekki nærri þann mann-
fjölda, sem á hann vildi hlusta. Var hann og settur pré-