Sameiningin - 01.03.1909, Blaðsíða 13

9
eins maðr, lieilagr maðr, og þó eins og veikr maðr, —
án allrar syndar og þó eins og einn af syndurnnum, —
fórnarlamb guðs, sem ber synd allrar veraldarinnar, ber
á sjálfum sér syndagjöld og syndaþunga allra manna um
allan heim. Eins og einn af oss, veikum mönnum, og
þó sterkari en allir liinir styrku.
Nokkuð hefir liér að framan verið rœtt um mann-
legar tilfinningar — tilfinningalíf vort. Gæti nú allir að
hinnm sterku tilfinningum Jesú Krists, eins og þær birt-
ast í inngangsþætti píslarsögu hans. Ilið mannlega til-
finningalíf hans birtist hvergi í guðspjallasögunni eins
skýrt og þar. Kristnir menn þurfa ekki að fyrirverða
sig fyrir það, þótt það sjáist, að þeir kenni talsvert til
þá eða þá út af sorgarraunum sínum, er þeir heyra hina
helgu harmsögu um sálarangist Jesú í Getsemane. Hve
sárt hann finnr til! Hve mikið hann tekr út! Hvílíkt
hafrót í heilagri sál hans! Hvert mannsbarn ætti að
geta grátið sínum fegrstu tárum, er hann birtist þarna
biðjandi í sinni sálarneyð. Jafnvel vantrúaðir menn
ætti að geta grátið; — en þeir geta að eins grátið af sorg.
Þeir aftr á móti, sem eiga kristna trú í eigu sinni, lifandi,
persónulega, kristna trú, þeir ætti ekki að eins að geta
grátið yfir þessarri sjón af sorg, heldr líka af gleði.
Því að í þeirri sálarneyð Jesú og hinni ókomnu píslar-
sögu hans, sem hann þá er að virða fyrir sér í huganum,
felst öll hjálpræðisvon þeirra, öll framtíðarvon vor um
fyrirgefning syndanna, huggun og frið um tíma og ei-
lífð. Af þesarri sjón ætti allir að geta orðið hrifnir —
hrifnir til mestu sorgar, hrifnir til mestu gleði.
Geti menn ekki komizt út xir þokuheimi tilfinning-
arleysisins út af þessu, þá er afar hætt við, að þeir kom-
izt aldrei þaðan burt, — deyi andlega í eilífri þoku. —
Guð forði öllum við þeim dauðdaga.
En tilfinningarnar geta líka einatt orðið of sterkar,
of œstar, og sú œsing getr einnig gjört fit af við menn.
Og þá er í sama þætti píslarsögunnar bezta ráð við þeim
hörmungum. Hvað gjörir Jesús, þegar tilfinningarn-
ar ætla að bera hann ofrliði, bá er sál hans er vfirkomin
af angist? Hann biðr —stríðir við guð, stríðir við