Sameiningin - 01.03.1909, Blaðsíða 16

12
Mér vitanlega gekk hann aldrei í söfnuð. Eigi að síðr
eru trúarskoðanir lians algjörlega kristilegar og byggð-
ar á guðs orði heilagrar ritningar. Fáir menn hafa víst
nokkurn tíma lesið og lært biblíuna betr en bann. Á
binu fátœka œskuheimili sínu bafði liann ekki átt nema
einar þrjár bœkr. Þær bafði bann næstum lært utan að.
Ein þeirra bóka var biblían, og liana las bann með mestu
áfergju. Hjá bonum féll bún aldrei úr gildi. Eftir að
liann var orðinn forseti Bandaríkjanna fórust honum
svo orð um biblíuna við sendimenn félags eins, er fœrðu
honum fagra biblíu að gjöf: „Um þessa miklu bók befi
eg það einungis að segja, að liún er bezta gjöfin, sem
guð hefir gefið mönnunum. Allt hið góða, sem komið
befir frá frelsara mannkynsins, er oss flutt í þessarri
bók. Án þessarrar bókar gætum vér ekki gjört greinar-
mun á illu og góðu. Allt hið góða, sem maðrinn girnist,
finnr hann í þessarri bók.“
Skvlausan vitnisburð af vörum Lincolns sjálfs böf-
um vér fyrir því, að hann trúði á Jesúm Krist sem guð-
legan frelsara sinn. Því til sönnunar skal eg tilfœra orð
úr rœðu einni, er hann flutti í Springfield um það levti,
er liann varð forseti. Þar böfðu prestar nokkrir staðið
á móti honum, og varð það tilefni til þess, að bann gjörði
þessa grein fyrir trú sinni:
,,Eg trúi á guð og veit, að bann hatar óréttvísi og
þrældóm. Eg sé óveðrs-skýin nálgast, en eg veit, að
hönd bans stjórnar þeim. Hafi hann mér starf og verk-
svið ætlað, sem eg trúi, þá finnst mér eg vera viðbú-
inn. Eg er ekkert, en sannleikrinn er allt. Eg veit, að
málstaðr minn er réttr, því eg veit, að frelsið er rétt af
því Kristr kennir það, og Kristr er guð. Eg hefi sagt
þeim, að það bús, sem sjálfu sér er sundrþykkt, fái ekki
staðizt, og Kristr og skynsemin kenna bið sama, og þeir
munu viðrkenna það. Douglas*) lætr sig engu skifta,
bvort þrælabaldið beldr áfram eða ekki. En guð lætr
það sig varða, og mannkvnið lætr sig það varða, og eg
læt mig það varða, og með guðs bjálp mun eg sigra. Ef
*) MótstöSumaSr Lincolns.