Faxi - 01.12.1957, Blaðsíða 4

112
F A X I
Sveinsína Jónsdóttir
Kveðja frá Hreini Líndal Haraldssyni.
Sveinsína Þórunn Jónsdóttir.
Góða kona guðs á vegum
gekkstu farin æfistig,
blíðan kærleik birtu og varma
breiddir ávallt kringum þig.
Mætir mér í minning kærri
mínum bemsku dögum frá,
ástúð þín í ótal myndum
er eg vina hlaut þér hjá.
Man eg skýrt hve höndin hlýja
hlúði mild að litlum dreng,
yl frá brosi augna þinna
eins eg geymi hvar eg geng.
og þar af leiðandi er það oft og tíðum
áhugasamara. Kirkjusókn er einnig betri
víðast livar heldur en heima. Og hræddur
er ég um, að hér þætti lítið að hafa ekki
nema eina kirkju í bæ á borð við Kefla-
vík. Eru sjö kirkjur í bæ hér 14 mílur
fyrir norðan, sem er töluvert minni en
Keflavík, tvær Lutherskar, ein Rómversk
Katholsk, Babista, Meþódista og tvær til-
heyrandi kirkjudeildum, sem ég hafði
aldrei fyrr heyrt nefndar áður en ég kom
hingað. Og allar eru þessar kirkjur og
prestar þeirra styrkt fyrir framlög fólksins.
Margir gefa tíunda hlutann af öllu því,
sem þeir fá inn, — til kirkju sinnar.
Ókosturinn við þetta er sá, að erfitt er
fyrir mjög fámenna söfnuði að greiða presti
og vilja söfnuðirnir þá oft leggjast niður.
Reynt er þó að lialda þeim starfandi með
styrk, en ef þeir ekki fá fleiri meðlimi, er
sá styrkur tekinn af þeim. En sökum þess-
ara peningamála er starf prestsins að sumu
Barnssál mína blíð þú skildir
bros og tár er féllu um hvarm,
sat eg oft, og sögum hlýddi
sæll og glaður við þinn barm.
Fannst sem þig að ömmu ætti
ekkert þó að værum skyld,
blessun vafðir barnsins huga
blíð og göfug, traust og mild.
Hvar sem hönd þín var að verki
vakti lífsins fegurð sönn
hjartað góða helgað guði
henni stýrði í dagsins önn.
Gæði og tryggð þíns göfga hjarta
gleymast aldrei minni sál,
allt sem geyma okkar kynni
er mér heilagt þakkar mál.
Eins og þú mig ávallt vafðir
ástúð þinni fyrr og síð
bið eg þess, um eilífð alla
að elska guðs þig vermi blíð.
Mömmu og pabba þú átt þakkir
þína fyrir hjartans tryggð,
Hún var söm í sorg og gleði
á sönnum mannkærleika byggð.
Breiði eg þökk og bænir heitar
blessað yfir nafnið þitt.
Guðs á himnum góða vina
geymi þig við hjarta sitt.
(I. S.)
Æviatriði þessarar látnu heiðurskonu er
að finna í afmælisgrein um hana, sem birtist
í jólablaði Faxa í fyrra.
leyti ólíkt því, sem ég átti að venjast
heima, þó ekki væri ég þjónardi prestur.
Jæja, aldrei fór það svo, að ég gæti
lokið við bréfið. Það er nú bara kominn
lO.október, og ekki ertu einu sinni búinn
að fá kveðju. Við höfum verið ýmislegt
að snúast núna undanfarið. Skruppum til
Grand Forks, þar sem Islandsvinurinn og
starfsmaðurinn frábæri, dr. Richard Beik,
kennir. Grand Forks er 125 km. héðan, og
förum við þangað, ef konuna langar mikið
til að verzla og skoða það nýjasta. Sagt er,
að maðurinn hennar sé ekki eins hrifinn
af að ganga búð úr búð og skoða og skoða,
en það fylgir einnig sögunni, að hann
reyni að taka því með þögn og þolinmæði
og hafi m.a.s. gaman af einstaka sinnum,
sérstaklega fyrir jólin, þegar úrvalið er
ótrúlega mikið.
Þá hef ég einnig verið að undirbúa mig
undir kirkjuviku, sem ég var boðinn til
og á að vera í ríkinu Pennsylvania. A ég
að prédika þar á hverju kvöldi og hafa
fundi með safnaðarfólki. Hef ég pré-
dikað á einni slíkri kirkjuviku áður,
það var í ríkinu Visconsin, þar sem hann
McCarty heitinn átti heima. Vikur sem
þessar eru sérstaklega ánægjulegar og
mikiis virði fyrir söfnuðina. Eg veit
ekki neitt, sem sameinar þá hæfileika
og orku, sem safnaðarfólk á yfir að ráða,
eins og að ráðast í eitthvað, sem reynir á
það. En ég ætla ekki að fara að lýsa slíkri
viku fyrir þér núna, skrifa þér kannski
síðar, þegar ég kem aftur frá Pennsylvania.
Eg ætla að fljúga núna á laugardaginn.
Og vel má vera, að ég sjái annan Keflvík-
ing í leiðinni, hann Guðjón okkar Eyjólfs-
son, sem núna starfar í New York. En það
fer nú eftir ástæðum, hvort ég get fengið
einhvern til að messa fyrir mig annan
sunnudag; séra Stefán Guttormsson prest-
ur í Calvalier, messar fyrir mig á sunnu-
daginn kemur.'
Nú virðist veturinn vera riðinn í garð,
og er hann víst enginn aufúsugestur. Sum-
arið er búið að vera fjarskalega heitt. Segir
fólk, að það muni bara ekki eftir því, að
svona heitt veður hafi ríkt dag eftir dag.
En það er nú eins með þetta „aldrei fyrr“
hérna og „elztu menn muna ekki annað
eins“ heima. Ég er alveg steinhættur að
taka nokkuð mark á því! En óþægilegt er
að hafast nokkuð að, er hitinn er farinn að
nálgast 40 stig á Celcius í skugga. Draup
þá af mér svitinn, kannski ég ætti heldur
að segja streymdi, þar sem það var frekar
um að ræða árfarveg en dropa á andlitinu
á mér. Hafði ég handklæði við hendina,
ef ég var að reyna að skrifa eitthvað eða
lesa til þess að káma ekki allt út. Þá er
haustið búið að vera sérlega votviðrasamt
og hefir valdið bændum miklum erfiðleik-
um. Er mér sagt, að verðmæti hveitisins
hafi rýrnað um 1/3 sökum rigninga. Kem-
ur það sér tilfinnanlega fyrir bændurna,
þar sem þeir hafa ekki verið alltof ánægðir
með vcrðið á landbúnaðarvörum. Kostn-
aður við landbúnað hefur rokið upp úr
öllu valdi á síðustu árum, en það sem
kemur í aðra hönd hefur minnkað. Er
víst heldur ekkert nafn sem fær rólynda
bændur eins til að rjúka upp og nafnið
Benson, en það er landbúnaðarráðherra
Bandaríkjanna, mormóni frá Utali. Er
maður sá ekki öfundsverður af sínu starfi.
Voru menn að vona að Indíánasumarið
svokallaða mundi standa lengi, en sú von
brást. Þetta Indíánasumar er góðviðriskafli,
sem kemur eftir fyrstu frost, stendur það