Faxi - 01.07.1984, Qupperneq 15

ÆVIMINNINGAR
KARLS
G UÐJÓNSSONAR
SÖGULOK
Að leika og látast líkar
ntér vel.
Þegar viö í Ungmennafélagi
Keflavíkur vorum búin að kaupa
>>Ungó“, var tekið til við að lag-
fera og endurbæta húsið og breyta
því í samkomuhús. Meðal annars
stækkuðum við húsið að vestan-
verðu og komum þar fyrir leik-
sviði.
A þessum árum voru oft haldnir
skemmtifundir. Fékk ég þá oft
stuttar grínmyndir frá Reykja-
víkurbíóunum, sem við svo höfð-
um á dagskránni ásamt stuttum
leikþáttum og öðrum skemmti-
atriðum, en áður en Ungmennafé-
lagshúsið kom til sögunnar hafði
verið hér dáh'tið um leikstarfsemi.
Man ég t.d. eftir að Skugga-
Sveinn, Neiið og fleiri leikrit voru
leikin í Skildi. Þar sá ég Skugga-
Svein skömmu eftir fermingu.
Man ég eftir að Gísli Sigurðsson
lék þá Grasa-Guddu, Pórarinn
Brynjólfsson Gvend smala og
Ehas Þorsteinsson Harald.
Eftir að Helgi S. fluttist hingað
hl Keflavíkur var hann, að heita
^tá, aðal framkvæmdamaðurinn í
öllu skemmtanahaldi, sem hér fór
fram. Það var einkum ef ég fékk
ekki grínmyndir, til að hafa á
skemmtifundum, að gripið var til
þess ráðs að stilla upp á leiksviðið
fólki til að leika og var þá stundum
h'tið æft, en þetta kom að tilætluðu
gagni, því fólk hafði gaman af
Þessu.
Svo fórum við nú fljótlega að
fera okkur upp á skaftið og réð-
utnst út í að setja á svið heil leikrit.
A fyrstu árum okkar í ,,Ungó“
ntinnist ég einkum þriggja manna,
sem voru atkvæðamestir við leik-
fjaldamálunina, en það voru þeir
Arinbjöm Þorvarðarson, Helgi S.
Jónsson og Erlendur Sigurðsson.
En svo aftur á móti var Bergsteinn
■t'gurðsson þessi framúrskarandi
ntaður, þegar eitthvað þurfti að
hamra eða saga, þá var hann alltaf
Karl Guðjónsson sem Stan Man í leik-
ritinu Rœtur eftir Arnold Weskler.
tiltækur í það og fl jótur að afgreiða
hlutina. Segja má að Helgi S. og
Arinbjöm hafi verið aðal menn-
irnir í leikstarfseminni á þessum
árum, en auðvitað voru svo fleiri,
sem fylgdu þar fast á eftir. í því
sambandi minnist ég t.d. Eyjólfs
Guðjónssonar. Hann hefur að
meiru eða minna leyti verið viðrið-
inn leikstarfsemina hér í bæ allt frá
unga aldri og til þessa dags.
Léki hann ekki með þá var hann
oft hvíslari eða dyravörður. Og hér
fyrr á árum skrifaði hann upp rull-
urnar fyrir leikarana eftir frum-
handritinu og fórst honum það
sem annað vel úr hendi.
Frá þessu tímabili minnist ég
þess að eitt sinn átti ég nú ekki gott
um vik. Þannig var að það var
búið svo gott sem að fullæfa leik-
ritið Ævintýri á gönguför. Þá gafst
sá leikari upp, sem leika átti Ver-
mund og kemur þá Helgi S. að
kvöldlagi til mín austur í rafstöð,
þar sem ég var á vakt og segir við
mig: „Kalli hérna er rulla, þú átt
að læra hana í nótt, því þú átt að
leika hana á morgun“.
,,Já, þetta er þér líkt Helgi
minn“ segi ég. Svo sest hann nú
niður og fer að útskýra fyrir mér
Alberl Karl Sanders og Karl Guðjónsson rteðast við á Austurvelli í leikritinu
Kjarnorka og kvenhylli eftir Agnar Þórðarson.
þau vandræði, sem upp séu komin.
Þau séu þarna með leikstjóra inn-
an úr Reykjavík, Mörtu Kalman
ágæta manneskju, og allt sé stopp.
„Heyrðu, Helgi minn, þetta er
ekki hægt, þú sérð það sjálfur".
„Já, ég skal nú viðurkenna það, en
þú verður að gera þetta samt.“
Féllst ég svo á að ég skyldi lesa
rulluna og láta hann svo vita dag-
inn eftir hvort það gæti verið nokk-
ur möguleiki hjá mér til að fram-
kvæma þetta. Svo hefst ég handa
og læri rulluna um nóttina og fram
eftir næsta degi. Þá var ég búinn að
læra hana þannig, að ég gat alveg
flutt hana blaðlaust. Svo fer ég
niður í „Ungó“ um kvöldið og er
kynntur fyrir leikstjóranum. Segir
hún að þetta sé alveg neyðar-
ástand bókstaflega, það hafi verið
búið að vinna leikritið upp og það
tilbúið til prufu og þá hafi þetta
vandamál komið til sögunnar. Þá
segir Helgi: „Ja, hann er nú búinn
að læra rulluna.“ „Það er nú að
sjálfsögðu fyrsta skilyrðið,“ segir
hún. Marta var mjög ákveðin og
frábær leikstjóri, dálítið kröfu-
hörð svona ef því var að skipta, en
ákaflega skemmtileg samt. Segir
hún svo að við skulum þá hefjast
handa og prufa þetta. Fórum við
svo upp á svið og var mér sagt
svona nokkurn veginn til um
helstu staðsetningar. Reyndi ég
svo að fylgja þeim fyrirmælum,
sem ég hafði og kunni ég rulluna
alveg reiprennandi, það stóð ekk-
ert á því. Svo þegar æfingin var
búin, þá segir Mata sem svona:
„Við þurfum að taka þetta aftur“.
En ég svara og segi: „Þýðir þetta
nokkurn skapaðan hlut, er þetta
ekki bara út í bláinn“. Þá segir
hún: „Treystir þú þér til að halda
þessari persónu, sem þú hefur
þarna skapað, út áfram“. „Ja, ég
veit það ekki, en ég mundi reyna
það.“ „Jæja við skulum taka aðra
prufu,“ segir hún, og gerðum við
það. Að henni lokinni segi ég svo:
„Jæja, ermérekki óhætt að fara?“
FAXI-183