Borgin - 01.11.1932, Qupperneq 9

Þeir rændu konum
1.
Ásta Ósmar sat í anddyri gisti-
hússins með eoctailglas fyrir
framan sig og blaðaði kæruleys-
islega i siðasta heftinu af tísku-
blaði. Hún var að bíða. Henni
leiddist ekki biðin, því bugur
hennar var hlaðriari öðrum við-
fangsefnum en eftirvæntingu.
Víst gat lífið verið undursam-
legt og fróðlegt að lifa því þeg-
ar eitthvað skeði, og það skeði í
rauninni altal' eitthvað, ef mað-
ur hara tók eftir hlutunum. Ásta
lagði frá sjer heftið, opnaði tösku
sina og tók úr henni sígarcttu
silfurhylki. Hún valdi sjcr, með
næstum áhyggjufullum alvöru-
svip, eina sígarettu og kveikti i
henni með óaðfinnanlegum
hreyfingum, eins og guðsriki
væri undir þvi komið að þessi
athöfn hefði á sjer sannlistræn-
an hlæ.
Komin til Lundúna, hugsaði
liún með athygli, eins og iþrótta-
maður, sem býr sig undir kapp-
leik. Samtímis rendi húln aug-
unum rannsakandi yl'ir fólkið
sem sal í anddyrinu, yfir blöðum
sínum, sígarettum og diykkjar-
vörum.
— Þessi ljóshærði er Dani, slö
hún föstu, Islendingur mundi
smakka oftar á whiskyinu sínu.
Samanburðurinn á kjólnum
hennar og hinna kvennanna gerði
hána ánægða og örugga. — Hvert
í logandi, Indverji! Hún lljet
augnalokin síga um mátulegt
brot úr millimetra og bljes út
úr sjer reyknum með leikni
lieimskvenna. Indverjinn sat
beint á móti henni og virtist
horfa alt í kring um hana. Sv<<na
augnaráð hefir enginn vestrænn
maður. Það var eins og hann
horfði ekki á neitt, en sæi alt.
Ásta fann vilja lians smjúga niö-
ur um liálsmálið á kjólnum sín-
um og upp í ermarnar eins og
sólargeisla í gegn um glufu á
vegg. Indverjar voru henni alt,
það fann hún nú. Hún vissi að
hún var borin til að sigra. Lífið!
Víst var það skritið, en það var
ekki svo vandasamt að lifa því,
ef maður tók eftir og hagnýtti
sjer atvikin. Atvik? Rjeði mað-
ur þá ekki sjálfur gerðum sín-
um? Vissulega. Vilji, hæfileiki
til að velja og liafna, voru vöggu-
gjafir barna jarðarinnar. Hvers-
vegna var bún komin hingað?
Auðvitað liafði hún valið það al'
frjálsum vilja. En nú? — Nei,
lieilabrot gera menn fáfróða,
þau tilheyra liðinni tíð. Nútíðin.
Skál Indverjans! Coctail er
í rauninni bragðvondur en það
á að drekka hann stórkostlega.
Fyrir rúmri viku var hún í
Reykjavik. Fór á skrifstofuna á
hverjum morgni klukkan níu,
7