Borgin - 01.11.1932, Qupperneq 29

lingum þeirrar kirkju. Með tím-
anum liefir íþrótt þessi orðið
mjög margbrotin og vandasöm
og aukist að listrænu gildi, en
ekki að sama skapi þokasl í
inannúðaráttina. En ekki þykir
svo litið við liggja, að atmenn
kunni list sína„ því að sjerstakir
skólar hai'a verið settir á stoí'.i
lianda þeim og við þá skipaðir
sem kennarar gamlir nautab m-
ar. Einn slíkan skóla stoí'naði
Ferdinand 7. i Sevilla 1830, þótt
liann sjálfur væri persónule-a
andvígur nautaötum.
Nú eru til á Spáni um 400 at-
svið og taka þau stærstu milli
25—30 þús. áhorfendur. Eins og
geta má nærri skifta þeir mörg-
um hundruðum, sem á einn eða
annan hátt lifa af þessari skemt-
un. Er þá fyrst að telja nauta-
bcnana, hina svokölluðu „espa-
das“, sem fá geypilega há laun
og verða oft auðugir menn,
hætta starfinu, setjast i helgan
sein eða gerast rithöfi.ndar.
bannig er það t. d. með einn
þann frtegasta, sem nú lifir,
Belmonte að nafni. Nú er hann
bJaðamaður og leikritaskáld.
Annars er liitt algengara, að
nautabanar kunni hvorki að lesa
né skrifa, eða læri það ekki fyr
en á gamals aldri. Þá eru um
1(50 fjelög eða einstaklingar,
sem stunda nautgriparækt í þeim
tilgangi að selja naut til ats.
Hafa þeir marga sjerfróða menn
í þjónustu sinni, atmenn, dýra-
lækna og smala. Þar sem slík bú
eru þarf mikið landrými og gott
beitiland. Sjerstaka klæðskera
þarf til þess, að sauma hina
skrautlegu búninga nautabana
og annara atmanna, og sjerfróð-
ir læknar eru jafnan við hönd-
ina, þegar at fer fram. Loks má
ekki gleyma þeim, sem standa
fyrir atsýningum og annast að-
góngumiðasöluna. Oft eru að-
göngumiðarnir keyptir upp al'
gróðabrallsmönnum, sem selja
þá svo aftur okurverði rjett fyrir
sýninguna. Þótt sýningar borgi
sig fjárhagslega í ríkum mæli
nærfelt altaf kemur fyrir að bæj-
arfjelög styrki menn til þeirra
með fjárframlögum, því að þær
veita ferðamannastraumnum til
þess staðar. Ósjaldan skeður það
líka, að ýms góðgerða- og mann-
úðarfjelög eins og t. d. Rauði
krossinn spænski liafi nautaöt
fyrir tekjulind.
í nálega hverju spænsku dag-
bJaði, er sjerstök síða eða dálkur
um atsýningar og starfa þar
teiknarar og blaðamenn, sem
eru þaulvanir að fjalla um þau
efni. Eru greinar jieirra oft tor-
skildar mönnum, sem ekki eru
heima í öllum leyndardómum
listarinnar.
Um atið sjálft vil jeg vera fá-
orður. Sjón er sögu ríkari,, og
þeir, sem aðeins heyra eða lesa
lýsingu af því, hversu góð, sem
hún er og sanngjörn, geta tæp-
lega myndað sjer alveg rjetta
hugmynd um það. Á hverri sýn-
ingu eru drepin jietta 6 til 8
27