Frjáls verslun - 01.05.2002, Side 9

takið orkuver. HS hefur þannig m.a. þróað sinn eigin fyrirbyggjandi
viðhaldshugbúnað ÍDMM) svo og margvíslegan búnað við jarðhita-
vinnsluna svo sem holutappa o.fl."
Salt uatn á háhitasvæði
Pað var árið 1969 að sveitarstjórnin í Grindavfk ákvað að láta rann-
saka Svartsengissvæðið með tilliti til jarðhita sem átti að beisla til
húshitunar í Grindavík. Eftir að tvær tilraunaholur höfðu verið boraðar
kom í Ijós að um háhitasvæði var að ræða en vatnið var talsvert salt.
eða um 2/3 af seltumagni sjávar. Það var því Ijóst að ekki var unnt
að nýta jarðhitavökvann beint eins og gert var í Reykjavík og víða ann-
ars staðar heldur varð að þróa varmaskiptaaðferðir til þess. Orku-
stofnun gerði viðamiklar mælingar og kom í Ijós að umfang heita
pottsins var um það bil 400 ha á um 600 m dýpi. Miklar rannsóknir
hafa verið gerðar á jarðhitasvæðinu og gert af því hermilíkan og
tengsl svæðisins við önnur svæði hafa verið rannsökuð.
Júlíus Jónsson, forstjóri Hitaueitu Suðurnesja hf.
Steinefnaríkt vatn
„Þar sem jarðhitavökvinn úr heita pottinum hefur mikið af steinefnum
í sér er ekki hægt að nota hann til beinnar upphitunar," segir Júlíus.
„Við kólnun vatnsins myndast miklar og harðar úrfellingar sem setjast
í rör og á annan búnað og gera hann óstarfhæfan á skömmum tíma.
Því er jarðhitavökvinn soðinn tvisvar og varmi gufunnar sem myndast
nýttur en úrfellingar steinefna úr gufunni eru hverfandi. Háþrýst jarð-
gufa er notuð í gufuhverflum til rafmagnsframleiðslu og til lokahitunar
á hitaveituvatni en lágþrýst jarðgufa er notuð til beinnar upphitunar á
ferskvatni og til framleiðslu á rafmagni í Ormat hverflum."
Samvinna sveitarfélaga
„Þar sem sannað þótti að hagkvæmt væri að byggja í Svartsengi
varmaorkuver, sem annað gæti allri upphitunarþörf á Suðurnesjum,
ákváðu sveitarfélögin sjö á Suðurnesjum að taka höndum saman um
stofnun fyrirtækisins ásamt ríkinu. Eignaraðild ríkisins var ákveðin
40% en sveitarfélaganna 60% og var henni skipt í samræmi við
fólksfjölda á þeim tíma," segir Júlíus.
„Fljótlega komu upp raddir um að sameina bæri rafveiturnar á
svæðinu og hitaveituna í eitt fyrirtæki og hófust formlegar umræður
um það 1984. í maí það ár voru samþykkt heimildarlög þar sem
ríkissjóði var heimilað að selja eignir Rarik á svæðinu og sveitar-
félögunum var heimilað að selja rafveitukerfin eða leggja þau fram
sem stofnframlög. Lauk samningum við ríkissjóð 1985 og einnig
samningum um sameiningu rafveitnanna og hitaveitunnar. í framhaldi
af því voru gerðar breytingar á eignaraðild að fyrirtækinu þannig að
sveitarfélögin áttu 80% en ríkið 20%."
í „Gjánni“ þar sem gestir og gangandi koma til að skoða frá
bæra sýningu.
Sameiningar
Frá árinu 1995 hefur fyrirtækið stækkað enn og sameinast öðrum
fyrirtækjum í sama geira. Má þar nefna Rafveitu Hafnarfjarðar og
Bæjarveitur Vestmannaeyja, en sú sameining átti sér stað um ára-
mótin síðustu. Með sameiningunni við Rafveitu Hafnarfjarðar hefur
Hitaveita Suðurnesja tekið að sér að sjá um allt rafmagn í Hafnarfirði,
Bessastaðahreppi og í hluta Garðabæjar. í Vestmannaeyjum sér Hita-
veita Suðurnesja nú um vatn, rafmagn og hitaveitu og er þannig alhliða
orkuveita. Hjá fyrirtækinu starfa nú um 115 starfsmenn á fjórum
stöðum þ.e. í aðalstöðvunum í Njarðvík, orkuverinu í Svartsengi,
Hafnarfirði og í Vestmannaeyjum. S9
Eignaraðild:
Reykjanesbær..................... 40,4550 %
Hafnarfjarðarbær ................ 15,5003 %
Ríkissjóður íslands ............. 15,5003 %
Grindavíkurbær.................... 8,6564 %
Vestmannaeyjabær.................. 7,0000 %
Sandgerðisbær................... 5,4172%
Gerðahreppur...................... 4,7039 %
Vatnsleysustrandarhreppur......... 2,7667 %
Eigið fé fyrirtækisins var í árslok 2001 Cfyrir sameiningu við Bæjar-
veitur Vestmannaeyja) 9,5 milljarðar, þar af hlutafé 6,8 milljarðar.
Tekjur voru rúmlega 2,8 milljarðar og hagnaður um 600 milljónir
króna en við sameininguna aukast heildartekjur í um 3,3 milljarða.
Hægt er að fylgjast með allri starfsemi stöðuarinnar úr stjórn-
stöð.
msmmmm
9