Frjáls verslun - 01.04.2004, Qupperneq 46

Frændurnir Kristján Vilhelmsson, Þorsteinn Már
Baldvinsson og Þorsteinn Vilhelmsson fyrir utan
Akureyrina, sem áður hét Guðsteinn.
Þorsteinn varð snemma skipstjóri, aðeins 25 ára
gamall. Hann var skipstjóri á Kaldbaki frá 1977 fram i
júlí 1983.1 apríl það sama ár höfðu þeir bræður, hann
og Kristján, og frændi þeirra, Þorsteinn Már Baldvins-
son, keypt hlutafélagið Samherja sem átti skipið Guð-
stein sem hafði legið lengi í Hafnarijarðarhöfn. Þor-
steinn Vilhelmsson og Þorsteinn Már voru jafnaldrar
og höfðu alla tíð verið mjög nánir vinir. yyÆ,Úi það sé
ekki ein af ástæðunum fyrir því að það var farið út í
þetta,“ segir Þorsteinn, „það hafi verið gamall draum-
ur hjá okkur öllum að verða einhvern tímann útgerð-
armenn, sjálfsagt höfum við verið búnir að ákveða
það í æsku. Bæði Kristján og Þorsteinn Már voru ald-
ir upp við það að fara snemma á sjóinn eins og ég.
Kristján fór eins og ég, fimm ára gamall með pabba,
og Mái fór með pabba sínum. Eg held að þetta hafi
verið gamall draumur.“
Girntust Guðstein en keyptu hlutafélagíð Tíminnleið ogfrænd
urnir Þorsteinn og Þorsteinn Már fóru að svipast um eftír góðu
skipi þar til þeir komu auga á gott tækifæri í Hafnarfjarðarhöfn.
Þorsteinn segir að þeir hafi girnst skipið Guðstein, ekki hlutafé-
lagið Samheija, og fengið Kristján í lið með sér. Þetta hafi svo
endað með þvi að þeir þrír hafi keypt félagið sem þá var hvorki
fugl né fiskur. „Það er alltaf verið að tala um að enginn komist í
útgerð en í þá daga vildi enginn eiga skipið. Útgerðin heillaði
ekki meira en svo. Þetta skip var ekki nema tíu ára gamalt. Það
hafði verið basl með marga togara og áhuginn á útgerðinni var
ekki meiri,“ segir Þorsteinn og riijar upp aðstæður sjávarútvegs-
ins, engir fiskmarkaðir, bara Verðlagsnefnd sjávarútvegsins
sem hafi ákveðið fiskverðið og haft það lágt. Verðið hafi verið
miðað við að frystihúsin gætu skilað hagnaði eða staðið á sléttu
en ekkert tillit hafi verið tekið til skipanna.
- Þið hafið bara labbað inn í Landsbankann til að fiármagna
kaupin?
„Það voru svo sem ekki margar leiðir færar. Við höfðum okkur
sjálfa fram að færa. Þorsteinn Már var lærður skipaverkfræð-
ingur, ég hafði verið skip-
stjóri í sex ár og þar áður
stýrimaður og Kristján var
vélstjóri. Við áttum enga
peninga. En við fórum í
Landsbankann þar sem þeir
voru, Jónas Haralz og Einar
Yngvason. Samheiji skuldaði
Landsbankanum háar ijár-
hæðir og bankastjórarnir
höfðu trú á okkur. Eg veit
ekki hvernig þeir hafa hugs-
að, kannski hafa þeir hugsað
þannig að við gætum gert
þetta og það væri kannski
möguleiki á því að þeir fengju
peningana endurgreidda."
Hefði getað farið illa Sam-
herji stækkaði ört, nánast frá
fyrstu stundu, enda er lánið í
Landsbankanum löngu greitt
og rúmlega það. Trú banka-
stjóranna á þremenningunum
virðist því hafa borgað sig. „Við fórum í það að breyta Guð-
steini í frystískip og það náttúrulega gekk ekki nema með
góðra manna hjálp. A þessum tíma var mikið atvinnuleysi á Ak-
ureyri. Þetta voru erfiðir tímar. Ég held að bæjaryfirvöld hafi
séð ákveðið tækifæri í því að það kæmi nýtt fyrirtæki í bæinn.
Við fengum ábyrgð hjá bænum og gátum þess vegna samið við
Slippinn en bærinn er ekki lengur í ábyrgð fyrir Samhetja, að
ég best veit, ég held að Samheiji hafi skilað bænum sínu og
rúmlega það,“ segir Þorsteinn.
Kaupverðið á Samheija var 85 milljónir króna á þávirði,
skipið komið á veiðar um 135 milljónir króna að meðtöldum
breytingunum sem voru gerðar á því. A núvirði nemur upp-
hæðin um 700 milljónum króna. Þeir voru 31 árs frændurnir
og Kristján 29 ára þegar þetta var og þeir lögðu allar veraldleg-
ar eignir sínar að veði m.a. einbýlishúsin sín á Akureyri. „Við
lögðum þetta náttúrlega að veði, það var ekki eins og menn
tækju enga áhættu. Auðvitað gat þetta farið illa,“ segir Þor-
steinn.
Guðsteinn fékk síðan nafnið Akureyrin og á henni áttí Þor-
steinn kannski sinn besta tíma á sjónum enda fyígdi honum
„Ahuginn var slíkur að mig klæja
nngurgómana að komast á sjó
fekk slika útrás fyrir starfsorkuna
mer nánast leiddist. landi fyrstu ár
Svo auðvitað breyttist þetta eftir
eg eignaðist kærustu og síðan fj
skyldu," segir hann.
Eftir að Þorsteinn var kominn í
land segir hann að samstarfið hafi
gengið vel framan af en smám sam-
an hafi orðið meiri árekstrar. Verka-
skiptingin hafi ekki verið nógu sk\r.
Það hafi farið að myndast togstreita
sem hafi endað með því að hann
hafi yfirgefið félagið.
46