Morgunn - 01.06.1968, Qupperneq 15

MORGUNN
9
Enn má geta þeirrar skoðunar Helga Pjeturs, að menn
endurfæðist á öðrum hnöttum, en sú skoðun þekktist einnig
með Forn-Grikkjum. Engin fjarstæða er að hugsa sér þetta,
er vér gerum oss það ljóst, að til eru milljónir af sólkerfum,
og mundu þar án efa vera óteljandi lífstöðvar, þar sem lífið
kann að vera komið á miklu hærra þróunarstig en hjá oss.
Að koma til sumra þeirra heima mundi þá vera líkt því, er
menn hafa ímyndað sér að koma til himnaríkis, og væri hugs-
anlegt, að englarnir, sem mörg trúarbrögð hafa talað um,
kynnu að vera háþróaðar verur annarra sólkerfa? Engin
f jarstæða væri þá að halda, að þessar verur hefðu möguleika
til að birtast mönnum á jörðu, ef þeir ákalla þær í neyð, og
sérstök skilyrði eru fyrir hendi. Þessi gæti líka verið grund-
völlurinn fyrir trúnni á Ólympsguði og önnur glæsileg goð
forntrúarbragða.
Gerum oss það ljóst, að þetta er jafnvel mjög sennilegt,
er vér tökum að hugleiða málið. Ekki er líklegt, að maðurinn
sé kóróna sköpunarverksins, þó hann hafi stundum verið svo
hégómlegur að ímynda sér það. Hitt er sennilegra, að eins og
til eru lífverur honum ófullkomnari, svo hljóti einnig að vera
til í alheiminum verur miklu hærra stigs, enda hafa menn-
irnir haft hugmyndir um þær frá alda öðli og kallað þær:
Serafa og keruba, tignir og völd. Guðir Grikkja og guðir for-
feðra vorra kunna þá að hafa verið þess konar máttugar ver-
ur, sem menn gátu komizt í samband við með því að heita á
þær og biðja um fulltingi þeirra.
Ég drep aðeins á þetta til að sýna, hvernig möguleikarnir
til framiífs eru fjöldamargir, og hvernig mannkynið hefur
frá aida öðli af innsæjum skilningi trúað á ódauðleik lífsins
og framlíf í einhverri mynd.
Unnt er að hafa beina skynjun eða tilfinningu fyrir því,
sem hugsunin ræður ekki við. 1 hinni helgu bók er komizt
þannig að orði, að Guð hafi lagt eilífðina mönnum í brjóst,
og þess vegna hafa þeir afneitað dauðanum og trúað stað-
fastlega á lífið, enda þótt moldin hverfi aftur til jarðarinnar,
þar sem hún áður var.