Morgunn


Morgunn - 01.06.1968, Page 25

Morgunn - 01.06.1968, Page 25
MORGUNN 19 mönnum og dýrum og jafnvel úr plasti eða málmi, án þess að það virðist nokkur áhrif hafa á ,,ég“ mannsins. Er ég þá heilinn fyrst og fremst? Fyrir því hefur verið reynt að færa rök. En ég hef þegar sýnt fram á, að þau rök eru ófullnægj- andi og nánast aðeins tilgáta, en ekki sönnun. Og í augum hugsandi manns er það f jarstæða, og svo andstæð eðli hans, að hann telur hana ekki geta komið til neinna mála. Auk þess finnur hann gegn henni mörg rök og sterk, rök sjálfrar reynslunnar, og þá ekki sízt að því er snertir dulhæfileika mannanna. En hvað er þá um hugsanir, tilfinningar, endurminningar og þess háttar? Er það ég? Ég held ekki. Ekki beinlínis að minnsta kosti. Ég er sá, sem hugsar. Ég er ekki hugsunin sjálf, sem er síbreytileg. Ég er sá, sem hugsar. Ég er ekki tilfinningarnar, hvikular og hvarflandi. Ég er sá, sem finn- ur til. Ég er ekki safn margvíslegra minninga. Ég er sá, sem minningarnar hefur skapað á liðinni tíð. Ég tala um mínar hugsanir, mínar tilfinningar, mínar minningar á sama hátt °g ég tala um líkama minn og annað, sem ég tel mig eiga. Þetta lcann að vissu leyti að vera hluti af okkur sjálfum, iíkt og kvæðið er hluti af skáldinu sem orti það, eða listaverkið hluti listamannsins, sem bjó það til, en skáldið er þó annað og meira en kvæðið og listamaðurinn meira en listaverkið. Það, sem við nefnum ,,ég“ er sjálfur persónuleikinn. Hann er hvorki sýnilegur né áþreifanlegur. Eigi að síður skynjum við hann óbeint í sýnilegum verkum og framkomu, líkt og við skynjum Guð í náttúrunni og í verkum hans. En við skynjum hann einnig beint sem „nærveru sálar“. Þannig shynjum við einnig nálægð Guðs. Þessum ósýnilega per- sónuleika, sem við nefnum ,,ég“, virðast ekki vera takmörk sett, hvorki af tíma né rúmi. Hann lætur hvorugt hefta för sína. Þetta bendir hiklaust til þess, að hann hafi eilífðina í sér varandi, sé alls ekki aðeins stundarfyrirbæri í heimi efnisins. Þrátt fyrir það er persónuleiki mannsins fjarri því að vera fullkominn né heldur óumbreytanlegur, mér liggur við
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.