Morgunn - 01.12.1985, Page 60

stað, eða hvílíkt ofboðslegt skeytingarleysi? — Er hugsan-
legt að sá voldugi andi, sem stjórnar lífi jafnvel hinna
allra lægstu lífvera með svo óviðjafnanlegri nákvæmni
og hugviti, gæti látið sér algerlega sjást yfir þessa kross-
bera? Er hugsanlegt, að hann, sem hefur gefið líf og vit-
und hinum fullkomnustu mönnum, — hann, sem hefur
skapað menn með kærleika Jesú Krists og samvizku
Sókratesar — er hugsanlegt að hann skoi’ti sjálfan til-
finningu fyrir þeim hræðilega órétti, sem þarna á sér
stað? — Ættum vér ekki erfitt með að trúa því, að nokkur
andlega heilbrigður maður gæti fengið af sér, þó að hann
hefði máttinn til þess, að setja upp manntafl eins og það,
sem er iðulega leikið á þessari jörð, með svo ofboðslegri
rangleitni og grimmd og með svo fullkomnu hirðuleysi
um afdrif lítilmagnans — ef svo stæði á, að allt væri
búið, þegar taflmennirnir væru komnir í stokkinn? Myndi
ekki samvizka flestra vor banna oss að standa fyrir svo
grimmúðugu gamni, með lífverur, sem hafa jafnmikla
hæfileika til að þjást og mennirnir? — Ef vér hljótum
að svara þessu játandi, verðum vér þá ekki jafnframt að
játa, að það bæri vott um alveg undraverða vanhæfni til
að álykta, ef vér kæmumst að þeirri niðurstöðu, að vér
mennirnir munum sitja inni með meira siðavit en hann,
sem hefur skapað oss? Væri ekki augsýnilega eitthvað
fáránlegt við þá hugsun, að hinn voldugi skapari kunni
að vera haldinn af siðferðilegri veilu, sem vér mennirnir
erum flestir lausir við — vér, sem erum á öðrum sviðum
svo smáir á móts við hann, að vér megnum ekki einu sinni
að búa til eitt lítið smáblóm.
— Nei. Hugmyndin um Skaparann sem siðferðilega
þroskaða vitsmunaveru og hugmyndin um jarðlífið sem
hið eina líf þeirra, sem þar eru látnir þola og þreyja,
geta ekki farið saman. Hugmynd vor um Alföður sem rétt-
látan og kærleiksríkan anda knýr oss til að ganga út frá
því, að ný tilvera bíði vor honum megin við gröf og dauða
— tilvera, þar sem allir þeir, er verða saklausir og liða
58
MORGUNN