Bankablaðið - 01.12.1967, Blaðsíða 5

Fimm daga vinnuvika
Fimm daga vinnuvika hefur lengi verið
eitt af höfuðbaráttumálum bankamanna.
Laugardagslokun yfir sumarmánuðina var í
fyrstu talin hin mesta fjarstæða. Bankarnir
töldu öll tormereki á slíkri lokun, þar eð
bankarnir væru fyrst og fremst þjónustu-
fyrirtæki og ættu að koma fram sem slíkir.
Það kæmi ekki til mála að stytta afgreiðslu-
tíma bankanna. Þrátt fyrir ábendingar for-
ustumanna bankamanna um að mjög marg-
ar starfsstéttir aðrar hefðu fengið þessa réttar-
bót og í sumum tilfellum fjölmennir starfs-
hópar hefðu þegar fengið viðurkenningu á
fimm daga vinnuviku allt árið, þögðu bank-
arnir þunnu hljóði. Létu sig engu skipta sann-
gjarnar óskir bankamanna um laugardagslok-
un. Þó var léð orð á því, ef bankarnir á Norð-
urlöndunum lokuðu á laugardögum skyldi
málið tekið upp hér á landi. Þróunin varð
sú að bankarnir í Danmörku, Finnlandi og
Svíþjóð tóku upp laugardagslokun og í sum-
um tilfellum allt árið. Þar kom í ljós að
þessi lokun hafði ekki í för með sér neina
erfiðleika, skapaði engin vandkvæði hjá við-
skiptamönnum bankanna, nema síður væri.
Tvö Norðurlandanna voru ekki með, töldu
þjóðfélaginu voða búinn með þessu hátta-
lagi. Noregur og Island töldu sig standa
fremri í bankaþjónustu, sátu sem fastast við
hið gamla heygarðshorn. Þó var það svo að
uppteknar voru umræður um skiptivinnu á
laugardögum og var hún reynd eitt sumar
hér á landi, þannig að bankarnir störfuðu
með hálfan mannskap hvern laugardag, en
þessi skiptivinna gaf ekki þá raun, að ráðlegt
væri talið að halda áfram á þeirri braut.
I fyrrasumar tókust samningar milli bank-
anna og S.I.B., að loka bönkunum alla laug-
ardaga í júlímánuði, án þess að afgreiðslu-
tími bankanna styttist. Bankarnir skyldu opn-
ir á föstudögum næst á undan ofangreind-
um laugardögum til hvers konar viðskipta
frá kl. 17—19. Þannig skyldi séð um að
viðskiptamenn bankanna liðu ekki fyrir laug-
ardagslokunina. Starfsmenn bankanna fögn-
uðu laugardagslokuninni. Aldrei varð vart
við neina óánægju hjá viðskiptamönnum
bankanna, nema síður væri. Eftirmiðdagsaf-
greiðslan var mjög lítið notuð, en starfs-
menn bankanna voru mjög óánægðir með
kvöldvinnuna, þar eð í fæstum tilfellum voru
starfsmenn lausir fyrr en eftir klukkan sjö, og
því óhægt um vik að hverfa úr bænum til
helgarfría. Reynslan af laugardagslokunum
þótti gefa vonir um að verstu torfærurnar
væru að baki og líklegt mætti teljast að
„björninn væri unninn" — skriður kæmist
á málin og laugardagslokunin — fimm daga
vinnuvika — væri ekki eins óralangt undan
og ætla mætti.
Forustumenn bankamanna voru á einu
máli um að taka þessi mál upp tímanlega á
ný, ef verða mætti til þess að fá enn lengri
laugardagslokun, þá hliðstæða lokun og op-
inberir starfsmenn. Samningaviðræður voru
teknar upp við bankana um málið og kom
fljótlega í Ijós, að áhugi var fyrir hendi að
leysa þetta mál á þann veg að báðir aðilar
mættu við una. Niðurstaða þessara viðræðna
var sú, sem kunnugt er, að allir bankarnir
og sparisjóðirnir í Reykjavík og Hafnarfirði
lokuðu á laugardögum frá 15. maí til 1.
október. Til þess að ekki væri hægt að segja
að um minni þjónustu væri að ræða af hálfu
stofnananna, var afgreiðslutíminn færður
fram á morgnana, þannig að starfsfólkið
mætti hálftíma fyrr til vinnu og stofnanirnar
voru opnaðar hálftíma fyrr til afgreiðslu en
áður. Starfsmenn bankanna voru ekki alls-
kostar ánægðir með þessa lausn málanna. Sér-
BANKABLAÐIÐ 3