Bankablaðið - 01.12.1967, Blaðsíða 41

Hvers á Bankablaðið að gjalda?
í nóvembermánuði s.l. opnaði Landsbanki
Islands nýtt útibú í Lágmúlahverfi. Það hlaut
nafnið Múlaútibú og er til húsa í hluta
fyrstu hæðar í stórhýsi því er Bræðurnir
Ormsson hf byggðu og Landsbanki Islands
keypti undir starfrækslu útibús. Nokkur
seinagangur og drátmr hefir valdið því að
útibúið hefir ekki hafið starfrækslu fyrr
en nú.
Forstöðumaður hins nýja útibús er Jón
Júlíus Sigurðsson, sem veitt hefur Langholts-
útibúi Landsbankans forstöðu, en bókari er
Aðal höfuðverkurinn var að fá banka-
fólkið til að taka þátt í þessari keppni. Það
er vitað mál að félagslíf bankamanna er
mjög takmarkað og hafa margir kvartað yfir
því. Þessi bridgekeppni var liður til að ráða
bót á þessu. En höfuðskilyrðið er að banka-
menn láti ekki sitja við orðin tóm, heldur
veiti hvers konar félagsstarfsemi lið.
Þátttaka frá Búnaðarbankanum var mjög
góð og sæmileg frá Seðlabankanum en bæði
Landsbankinn og Utvegsbankinn stóðu sig
illa hvað þátttöku snertir.
Það er vitað mál, að það eru margir
bridgemenn í hópi bankamanna, og það er
næstum furðulegt hvað það hefur þurft að
dextra og ganga á eftir og suða í fólki til að
fá það til að taka þátt í og styrkja félags-
starfsemi Sambands ísl. bankamanna.
Eg bara vona af heilum hug að í framtíð-
inni verði þátttaka mun betri, annars má
reikna með því að þessi litli votmr af félags-
lífi bankamanna lognist út af og deyi. Og þá
geta bankamenn einungis sjálfum sér um
kennt.
Runólfur Sigurðsson.
Bjarni Magnússon, áður deildarstjóri í ávís-
anadeild aðalbankans. Auk þeirra starfar
gjaldkeri og tvær stúlkur í útibúinu.
Nokkrum mánuðum áður hafði verið tek-
in í notkun viðbygging Austurbæjarútibús
Landsbankans að Laugavegi 77. Hér er um
mikla og glæsilega viðbyggingu að ræða,
sem er að mestu setin undir bankastarfsemi.
Ekki þótti ástæða til að fulltrúi Banka-
blaðsins væri viðstaddur við þessi tímamót.
Fréttamenn dagblaðanna voru hinsvegar
kallaðir á vettvang og þeim sýnd húsakynn-
in og kynnt starfsemin. Virðist svo sem það
sé skoðun þeirra, sem nú ráða þessum málum
í bankanum, að fréttum sem varða bankann
sé bezt borgið í dálkum dagblaðanna, en eigi
lítið að gera í blað bankamanna. Má segja
að hér sé verið að fara „hina leiðina" marg
um ræddu. Því áður þótti það sjálfsagt að
Bankablaðið skrifaði rækilega um merkisat-
burði hjá bönkunum. Yfirleitt mun frétta-
manni frá blaðinu hafa verið gefinn kostur
á að vera í hópi blaðamanna við slík tæki-
færi. Vitað er að forráðamenn bankans hafa
og margsinnis leitað upplýsinga hjá blaðinu
um merkisár og atburði í sögu bankans og
bankanna, þar sem þau hafa ekki verið ann-
arsstaðar að finna. Nýir siðir fylgja nýjum
herrum. Þeir sem nú ráða ríkjum virðast ekk-
ert vera upp á það komnir. Telja að hægara
sé að leita heimilda í dálkum dagblaðanna.
Við því er að sjálfsögðu ekkert að segja. Það
ættu þó að vera handhæg heimatökin að ná
til núverandi ritstjóra Bankablaðsins, þar eð
hann hefir dútlað við ritstjórn blaðsins í lið-
lega tuttugu ár. Verið starfsmaður Lands-
bankans í nær tuttugu og fimm ár. Alvarlegt
er það að Landsbankinn er ekki eini bank-
inn, sem hefir upp á síðkastið haft tilhneig-
ingu til að sniðganga Bankablaðið með frétt-
ir. Mætti þessi greinarstúfur verða til við-
vörunar og er þá tilganginum náð.
BANKABLAÐIÐ 39