Bankablaðið - 01.12.1967, Síða 56

Klaustursveggirnir í Zagorsk buðu hverri
árás byrginn.
unum, svo að á stórum svæðum lifði eng-
inn karlmaður eftir nema smádrengir og öld-
ungar. Við viljum allt á okkur leggja til að
annað eins komi aldrei fyrir aftur.”
Eftir námsdvölina í Abramtsevo vorum við
vikutíma í Moskvu á vegum Intúrist. Okkur
vac sýnt það markverðasta í borginni og
sagt frá hverju því, sem við óskuðum að vita.
í Kreml skoðuðum við meðal annars hið
fræga og ómetanlega safn, þar sem ásamt
öðru eru geymdir dýrgripir keisaranna. I því
safni er kirkjuklukka, sem á sér óvenjulega
sögu. Þegar hún var hengd upp og átti að
hringja henni í fyrsta sinn, fannst hringjar-
inn hvergi. Keisarinn varð ofsareiður, og
hefði eflaust látið drepa hringjararæfilinn á
staðnum, hefði hann fundizt, en þar sem
jörðin virtist hafa gleypt hann og það gat
ekki samrýmzt keisaralegu réttlæti að engri
refsingu yrði fram komið, lét keisarinn rífa
kólfinn úr klukkunni og senda hann í útlegð
til Síberíu, þaðan sem hann átti ekki aftur-
kvæmt.
I Moskvu er útisundlaug svo stór, að menn
þykjast ekki hafa séð annað eins. Um hana
er sögð sú saga, að þar hafi staðið fyrir bylt-
ingu kirkja ein vegleg. A tímum Stalins
voru byggð háhýsi nokkur í einkennilegum
stíl, sem Ameríkanar kenna við brúðkaups-
tertu. Félaga Stalin þótti tilvalið að rífa
kirkju þessa og byggja þar háhýsi, og þótt
listamenn og arkitektar mótmæltu harðlega,
hafði gamli maðurinn sitt fram eins og fyrri
daginn. En þegar farið var að grafa fyrir há-
hýsinu, fannst engin föst undirstaða, hversu
djúpt sem grafið var. A þá Stalin að hafa
sagt, þegar útséð var um háhýsisbygginguna:
„Við breytum þá bara gryfjunni í sundlaug.”
Við Gorkí-stræti stendur hús eitt mikið,
og er neðsta hæðin hlaðin úr brúnum steini.
Það grjót fluttu nazistar með sér frá Finn-
landi á styrjaldarárunum og ætluðu að reisa
sér úr því minnismerki um sigurinn yfir
Moskvu. En sá sigur fórst fyrir, eins og fleira
í áætlunum þeirra, og grjótið brúna var not-
að í neðstu hæð fyrrnefnds húss.
Þegar þessi vika var liðin, dvaldi ég enn
aðra viku í Moskvu við margvíslegar dægra-
styttingar og flaug að henni lokinni til Lenin-
grad og dvaldi þar fimm síðustu daga Sovét-
dvalar minnar.
Mér fór sem flestum útlendingum, sem ég
hitti á ferð minni; okkur fannst við ein-
hverra hluta vegna kunna betur við okkur í
Leningrad en Moskvu. Mér er ekki að fullu
Ijóst, í hverju þessir sérstöku töfrar Lenin-
Fyrir fimmtán árum voru enn sungnar helgar
tiðir í Abramtsevo.
54 BANKABLAÐIÐ