Bankablaðið - 01.12.1971, Page 46

Leitin að lífshamingjunni
Verðlaunaritgerð Torfa Ólafssonar.
Allt mitt líf hefur verið leit að lífsham-
ingju, svo sem líf manna er yfirleitt; leit að
því starfi, sem mér félli bezt að inna af
hendi, leit að því umhverfi, sem ég nyti mín
bezt í. Líkamleg vinna hefur jafnan verið
mér heldur ógeðfelld, og því festi ég ekki
yndi í þeirri fögru sveit, sem ég var borinn
og barnfæddur í, því að þar urðu menn að
erfiða sleitulaust til að framfleyta sjálfum
sér og fjölskyldum sínum.
Ég beið óþreyjufullur eftir fyrsta tæki-
færinu til að halda heiman að. Loks, þegar
ég var nítján ára, tókst mér að komast í skóla,
og þar með hófst leitin að lífshamingjunni
fyrir alvöru. Ekki var mér ljóst, hvaða leið
væri ráðlegast að halda, til þess að finna
hana, þegar dyr Verzlunarskólans luktust að
baki mér; það eitt var mér ljóst, að ég
mundi ekki finna hana í sveit.
Lítt reyndur sveitamaður kemur ekki auga
á allar þær dyr, sem standa opnar eða í
hálfa gátt í borgum, og því gengur hann
oft inn um þær, sem fyrst opnast honum,
án frekari fyrirgrennslana. Það var því nán-
ast tilviljun, að ég hóf störf í Landsbanka
Islands vorið 1942; þangað vantaði starfs-
fólk, og ég gaf mig fram, án þess að hyggja
að fleiri leiðum, enda var mér fjár vant til
framhaldsnáms, sem ég hefði þó helzt kosið.
Mér var frá upphafi Ijóst, að ég væri
naumast til bankastarfa fæddur, en ég þótt-
ist vita, að jafnframt þeim störfum mundu
mér gefast allríflegar tómstundir til að sinna
hugðarefnum mínum, enda varð mér að
þeirri ætlun minni. Að sjálfsögðu ásetti ég
mér að rækja öll störf mín í bankanum af
trúmennsku og samvizkusemi, þótt einhverra
athafna kynni að vera völ í þessum heimi,
sem mér kynnu að henta betur.
Nokkurri vanmetakennd var ég haldinn
í upphafi, en hún máðist smám saman út,
er ég tók að kynnast ýmiss konar störfum það
vel, að ég varð jafnoki annarra í þeim. Mér
var snemma falið að gegna gjaldkerastörfum,
og hefur meginhluti starfsævi minnar upp
frá því verið tengdur peningaseðlum og
hvers konar sinningu þeirra. Slík störf geta
naumast vakið áhuga manna að öðru leyti
en því að kappkosta að vinna vel og rétt,
en einnig í því geta menn fundið lífsham-
ingjuna, eins og í hverju öðru starfi, jafnvel
erfiðisvinnu. Vandinn er einungis sá að taka
rétta og skynsamlega afstöðu til starfsins,
láta ekki glepjast af draumsýnum eða hill-
ingum, en finna gleði í því að gera einmitt
það, sem maður verður að gera, með jákvæð-
um huga og vilja til að leysa hlutverkið vel
af hendi. Slík afstaða til starfsins hefur mér
að verulegu leyti lærzt, og því tel ég starf
mitt í bankanum hafa orðið mér til gæfu.
Ég hef átt því láni að fagna að kynnast úr-
valsfólki og starfa með því, líta augum ýms-
ar svipmyndir úr lífi þess, ýmist ljúfar eða
daprar, og hver slík mynd hefur aukið mér
skilning á mannlífinu og aukið löngun mína
til þess að leggja samferðafólki mínu lið,
44 BANKABLAÐIÐ