Útvarpstíðindi - 10.12.1945, Blaðsíða 2

338
ÚTVARPSTIÐINDI
éúffi&ÓSa
Jólanótt.
Þessa njólu alinn er
englasjóli fagur.
Lands um bólin ljóma fer
ljúfur jóladagur.
HeiÖríkja.
Iláleit prýðir linattamergð
himins fríða geyminn-
Listasmíð af guði gerð
géislum prýðir lieiminn.
Skammdegi.
Veðraslagur fegurð fól,
foldin þoldi raunir.
Lifnar liagur, ijóma jól,
lengist dagur, hækkar sól.
Ágúst L. Pétursson.
Bölsýnismanninum líður illa, þegar
honum líður vel, af ótta við að honum
muni líða ver, þega'r honum líður betur.
Bjartsýnismanninum líður hinsvegar vel,
])egar lionum líður illa af voninni um,
að honum muni líða hetur, þegar hon-
um líði ver.
Kominn heim.
— Miðstöð! Vi . . . . viljið þér gefa
mér 7377?
-— Ekki liægt herra minn. Þér hringið
þaðan.
— Þa-það er alveg ágætt, þá er ég
víst ko . . . kominn heim.
Slilnir vasar.
Konan: (gerir við buxur af manni sín-
um). Það er annars merkilegt, hvað þú
slítur vösunum á buxunum.
Maöurinn: Það er af því að ég þarf
svo oft ofan í þá til að leita að pening-
um handa þér.
Læknirinn (við sjúklinginn): Hvern-
ig líður yður?
Sjúklingurinn: Takk fyrir. Mér líður
ÚTVHRPSTÍÖINOI
(8- árg. 15.—16. liefti).
koma út hálfsmánaðarlega. Árgang-
urinn kostar kr. 25.00 og greiðist
fyrirfram. Afgreiðsla Hverfisgötu 4.
Sími 5046.
Útgefandi: H.f. Illustandinn.
Prentað í prentsmiðjunni „Fróði“.
Ritstj. og ábyrgðarmenn: Vilhj. S.
Vilhjálmsson, Þorsteinn Jósepsson.
betur en seinast. En mér líður ekki eins
vel og mér leið vel, áður en mér leið
svona illa, eins og mér líður núna.
Hugkvæmni.
Fyrir hér um bil mannsaldri síðan
störfuðu margir ungir menn að vegagerð
í Eyjafirði. Bjuggu þeir í tjöldum, og var
þeim smám saman sendur matur frá
heimilum sínum. Bar þá oft við, er ein-
hver þeirra fékk góðan mat sendan, að
samverkamennirnir gerðust djarftækir
til lians og hirtu lítið um eignarrétt á
vörunni. Unglingspiltur einn í hópnum,
sem var fremur hlédrægur og fálátur,
fékk einn daginn nokkra girnilega og
góða kjöthita lieiman að, og varð hann
þess var, að félagar hans litu bitana
hýru auga. Tíndi hann þá bitana upp úr
ílátinu að félögum sínum ásjáandi,
sleikti hvern þeirra vandlega utan og
raðaði þeim síðan niður aftur. Spyr
þá einn viðstaddur, hvað þessi ineð-
ferð á kjötbitunum eigi að þýða. „Ég er
að assúrera þá“, svaraði pilturinn.
Kveöiö viö vígzlu beitiskúrs á Siglufiröi.
Nú er hjart í beituskúr
blikar skartið kvenna.
Flýja artir fjötrum úr
finnst mér hjartað brenna-
Var lilblindur.
Góðan daginn Brun! — Ég heiti Grön,
en ekki Brun- —• Afsakið þér, ég er lit-
hlindur.