Árdís - 01.01.1936, Blaðsíða 6

4
Móðurást.
Eftir séra Sigurð ólarsson
“Móðurást hve þinn auður
er öllu fe-gri og betri.”
Óteljandi eru ástgjafir guðs til vor mannanna. Gott er um
j>að að hugsa, hvernig alt vort'líf er umkringt af föðurelsku hans.
Nœst líkamlegri heilsu og andlegu jafnvægi hygg eg -enga gjöf
betri vera en bjarta og góða æsku, fagrar minningar, sem tengdar
eru við ástvinina og Ibernskuheimilið. Slí-kar minning-ar eru mátt-
ugar og lifa sífelt í minni, þótt umhverfi og útsýni ibreytist, og
þó að þeir sem eitt sinn voru ungir, verði fullþroska, rosknir,
aldraðir. Af öllum ástgjöfum guðs er engin gjöf stærri frá hendi
hans, í tímanlegri merkingu talað, en guðelskandi móðir.
Vel er góðri móður lýst í ljóði Karls Geroks -skálds, í þýðingu
Matth. Jochumss-onar skálds (sjá Nýtt Kirkjulblað, -5„ 1912).
“Hógværa konan með hóp sinna ibarna,
hún er sem lýsandi norðurheimsstjarna,
trúföst sem hún á Guðs iboðorða hraut.
Ljósin 'hún kveikir þeim fávísu fáu,
fagnandi leiðir hún börnin sín smáu
ibroshýr í frelsarans blessaða skaut.”
í gegnum aldirnar hefir hin kristna kona verið máttugasta
aflið til Iblessunar í Ifi þjóðanna.
'H-já henni einni Ibirtist -kærleikurinn í þeirri fyllingu, sem
hvergi er ella unt -augum að líta. Á dimmum eymdatímum, er
önnur ijós hafa formyrkvast, hefir ljós móðurástarinnar skinið
fagurt log Ibjart.
f fátækt og örbirgð, jafnt í heiðri sem vanheiðri, er móður-
ástin söm við sig, hún er ljósið sem leiftrar -bjart. Það er hún,
sem með ‘blessandi valdi sínu umskapar litla býlið, bjálkakofann,
hús frumibýlingsins og -gerir það að dýrlegri höll.
Lága og fátæklega -býlið verður fagurt og stórt vegna áhrifa-
valds hennar. Ást móðurinnar getur látið börnin gleyma hungri,
klæðleysi, kulda og harmi. Hún kyssir burtu áhyggjur og tár.
Hún er máttur réttlætisins, hóf'stilt af umburðarlyndi og ó-
þrotlegri elsku. Hún trúir þvií góða og vonar hins bezta.
Þegar börnin koma heim, voniaus og ráðþrota, frá störfum