Árdís - 01.01.1936, Page 10

8
guðdómleg er móðurástin! — Það er mynd, sem engin, móðir af
íslenzku bergi 'brotin, má gleyma: göfugasta móðurást, samfara
trausti til 'Guðs, er gerír hana hæfa að líða alt og þola alt, og
bera sigur úr býtum.
Sagan er sígild, munið hana dætur og synir íslenzkra mæðra,
munið hana mæður. Móðurástin «r ljós er lýsir yfir dimma vegi
jarðlíísins — ljós frá Guði, mannheimi til iblessunar.
Eg enda svo þessi orð mín með loka erindi, í áðurnefndu
kvæöi Jaköhs skálds Thorarensen, þau eru sönn, og eiga við í dag
og á komandi tíð.
Þó að bili heimsins hylli
og heykist vinur hver,
móðurástin býr á bjiargi
og breytir aldrei sér.
Ásdís enn í völdum víða
vor á meðal er.
“Sælt er að njóta hinna kyrlátu stunda um dagrenningu og
hádegisbil; þagnartíma rökkursins og þagnar næturinnar. —
Hinar kyrlátu stundir þegar ekkert truflári—þegar hugurinn lyftir
sér hátt — þegar friður og kyrð eilífðarinnar færa Guð svo nálægt
að syndugur maður finnur sig snerta á klæðafaldi hans.”—Þýtt.
Sælt er að eiga tiltrú vina — sú tiltrú gefur hugrekki til að
mæta komandi morgni, til að bera hita og þunga dagsins og til að
bíða í kvöldskuggunum eftir óvissu næturinnar.