Árdís - 01.01.1936, Blaðsíða 35

33
Trúboð.
Erindi flutt á þingi Bandalags lúterskra kvenma 1936.
Eftir Maríu Buhr.
-Hvað er trúboð? Hvers vegna hefir kristin kirkja svo mikinn
áliuga fyrir því? Hvernig er því varið að svo margt fólk skilur
við heimili, vini og vandamenn og helgar líf sitt þessu starfi? Er
ekki annara trú alveg eins góð og hin kristna trú, ef fólkið er bara
einlægt í trú sinni? Hefir ekki hver og einn nóg að hugsa um
lieima — er nokkur þörf á því að senda peninga langt í burtu
þegar svo margir fátækir söfnuðir eru hér? Þvílíkar spurningar
höfum vér oft heyrt er á trúboð er minst, sérstaklega frá fólki sem
lítið þekkir til kristilegs starfs. Vér viljum þessvegna skoða þetta
málefni og sjá hvernig það byrjaði og hvaða grundvöll það hefir.
Þegar Kristur byrjaði að kenna opinberlega sá hann Andrés,
sem brátt varð lærisveinn hans. En hvað gerði Andrés? Hann
finnur fyrst, bróður sinn, er okkur sagt í Jóhannesar guðspjalli.
Þegar Filippus varð við boði Jesú, að fyigja honum, fann hann
Nataníel — Andrés og Filippus voru þá hinir fyrstu trúboðar.
Trúboð eru gleðifréttir, og ef einliver spurði lærisveinana um
Jesú var svar þeirra oftast: “Kom þú og sjá.” Þeir höfðu fundið
hinn lang-þráða Messías, og þessum gleðifréttum gátu þeir ekki
haldið leyndum, heldur máttu til að segja frá þeim. Og liver
kemur oss fyrst til hugar, þegar eitthvað liggur oss sérlega þungt
á hjarta? Er það ekki sú manneskja sem okkur þykir vænst um.
Andrés fór til bróður síns, Filippus til bezta vinar síns. Og svona
héldu lærisveinarnir áfram að auglýsa Jesúm og hans mörgu
krafta- og miskunar verk.
Þegar Jesú gaf blinda manninum sýn, þá varð hann svo himin
glaður að hann mátti til að segja öllum frá því; en þegar hann
var spurður um hvernig hann hefði fengið sjónina og hverslags
maður þetta væri, sem gæti læknað blinda, gat hann bara svarað:
“Ekki get eg svarað öllu þessu, en eitt veit eg, að eg var áður
blindur, en nú hefi eg sjón.” Hvað eftir annað lesum vér um
Jesú, “og barst orðstýr hans um alt land”. Svo margt fólk kom
til að hlnta á hann, að liann varð að fara upp í fjallshlið, eða út í
l)át til qð geta talað við fólkið í nokkru næði. Sannarlega var
þetta fólk ekki þögult um hann, eða reyndi að halda kenningum
lians leyndum.
En hinn mikli grundvöllur trúboðsins er eins og vér öll vitum