Árdís - 01.01.1936, Qupperneq 53

51
indi. Er það nú á tímum talið áríðandi að kenna unglingum eðlis-
lög þeirra afla sem svo að segja stjórna lífi þeirra með allskonar
áhrifum. Áherzla sú sem nú er lögð á kenslu í heimilisiðnaði,
verkfræðislegum vísindum og líkams æfingum sýnir það bezt
hversu áhrif hinna nýrri ti'ma og breytinga hafa náð haldi á hugs-
un vorri og athöfnum.
Eyrir nokkrum árum komu hljómfræðingar fylkisins því al
leiðar að unglingar sem lærðu liljómfræði utan skóla og stæðust
próf í henni, fengu viðurkenningu fyrir því í stað einhverra annara
námsgreina. Nú er að því komið að prófessors embætti verði
stofnað við háskólann í Manitoba.
Hljómleika samkvæmi hafa komist á hátt stig í Winnipeg og
víðsvegar út um fylkið, og ber það greinilegan vott um viðurkenn-
ingu fólksins yfirleitt fyrir gildi þeirrar fögru listar.
Eitt af hlutverkum skólanna nú orðið er það að líta eftir
heilsu barnanna; í sambandi við þa,ð gera læknar og hjúkrunar-
konur mikið til þess að varna veikindum. Heilbrigðisskoðun fer
fram árlega og er hún einn hluti skólastarfsins.
í Winnipeg fer fram sérstök kensla fyrir þau börn sem hætt
er við að dragast aftur úr, eða sein eru að læra. Sömuleiðis fyrir
þau börn sem ekki geta haft not af venjulegri kenslu. Eru þau
fyrst skoðuð og reynd til þess að komast eftir því til hvers þau
séu hæf; að þeirri skoðun afstaðinni eru þau fengin í hendur sér-
stökum kennurum. Er mikið gert fyrir þessi börn í þá átt að
kenna þeim nytsama vinnu, svo þau með tíð og tíma geti orðið
sjálfbjarga borgarar. Stundum tekst þessi sérkensla svo vel að
börnin geta fylgst með í hinum venjulegu skólum þegar upp í
miðlbekkina kemur.
í einum stærsta miðskólanum í Winnipeg hefir á síðustu
tveimur árum verið breytt þannig til, að í sumum námsgreinum
fer kenslan fram með stuttum fyrirlestrum og spurningum eða
prófum, en námið þar fyrir utan er látið afskiftalaust, nemendurnir
látnir ráða því sjálfir hvernig að því sé farið. Hugmyndin er sú
að veita þeim sem fljótir eru að læra tækifæri til þess að hraða
náminu og stytta námstímann, en hinum til þess að læra vel það
sem iært er. Þetta leiðir það einnig af sér að nemandinn lærir að
treysta á eigin spítur, en venst ekki á það að láta mata sig, ef svo
mætti að orði komast.
Þá mætti minnast á eina kensluaðferð sem hafin hefir verið
nú á síðustu tímum: það er að kenna með bréfaviðskiftum. Pylk-
isstjórnin hefir umisjón með því verki og hefir það hepnast vel.
Þeir sem þessa kenslu nota eru í fjarlægð frá skólum og kenslu-
stofum, sumir einangraðir, einhverstaðar norður í hálfbygðum eða
óbygðum. Þeir hafa staðiö sig vel við prófin og notað sér kensluna
ágætlega. Auðvitað er þessari aðferð ábótavant að því leyti