Árdís - 01.01.1949, Blaðsíða 35

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
33
Séra Páll hafði valið nýlendusvæði í Dakota og fluttu margir
þangað en aðrir til Argyle. Árið 1877 voru 26 búendur í Mikley en
eftir að útflutningunum lauk, voru þar aðeins 8 eða 10 fjölskyldur.
Mikleyingar urðu fyrstir manna í Nýja íslandi til að reyna
að koma sér upp kirkju og í þeim tilgangi feldu þeir tré árið 1878,
en myllueigendurnir reyndust þeim illa og tóku með valdi 200
viðarbjálka, sem ætlaðir voru til kirkjunnar. Olli þetta mikilli
óánægju sem von var. Frá þessu er skýrt í landnámsþáttum Thor-
leifs Jacksonar. Ekki veit ég hverjir þessir ofbeldismenn voru.
Skömmu seinna urðu víst eigendaskipti. Þá tók við umsjón myll-
unnar maður frá Selkirk, Moody að nafni, og mun hann hafa
reynst Islendingum vel, því ég heyrði hans ávalt minst hlýlega.
Tíu ár liðu þar til Mikleyingar tóku sér fyrir hendur á ný að
reisa kirkju. Mun sú bið hafa stafað af útflutningunum og
prestsleysi í Nýja íslandi, því séra Jón fór til íslands 1880. —
— Ég segi ykkur frá því, að gamni mínu, að tveir ungir menn
frá Gimli voru ráðnir til að reisa kirkjuna. Þeir höfðu fluttst
þangað tveim árum áður ásamt móður sinni og systkinum. Þeir
hétu Jakob og Vilhjálmur og var sá fyrnefndi faðir séra Skúla.
Vilhjálmur og hin unga heimasæta á Reynistað feldu hugi saman
og giftust. Þau voru foreldrar mínir, þeirra heimili var rétt fyrir
sunnan kirkjuna. —
Kirkjusmíðinni var lokið sumarið 1890 og Mikleyjarsöfnuður,
þótt fámennur væri, varð þannig á undan öllum söfnuðum í Nýja
íslandi að reisa sér kirkju.
Nokkrum mánuðum síðar, á páskadaginn 1891 gerðist sá við-
burður í Mikleyjarkirkju að séra Magnús Skaptason, sem gerst
hafði prestur í Nýja íslandi 1887, flutti prédikun og andmælti
harðlega fordæmingarkenningu lútersku kirkjunnar. Síðan flutti
hann þessa sömu prédikun yfir öllum söfnuðum sínum í Nýja
íslandi. Hófust nú trúarbragðadeilur á ný, söfnuðirnir sundruðust
og sumir sögðu sig úr kirkjufélaginu, þar á meðal Mikleyjarsöfn-
uður, því fylgjendur séra Magnúsar voru þar í meiri hluta. Og nú
varð kirkjan að deiluefni því allir höfðu lagt til hennar. Gekk
deilan svo langt að eitt sinn settu utansafnaðarmenn lás á kirkjuna.
Þá sendi kirkjufélagið séra Jónas Sigurðsson norður og gat hann
talað svo um fyrir mönnum að lásinn var tekinn burt, en ekki var
deilunni lokið.