Árdís - 01.01.1949, Blaðsíða 58

56
ÁRDÍ S
INGIBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR FRÍMANNSSON
„Eðlilegust og fullkomnust persóna er sú, sem leggur einlæga
rækt við beztu eiginleika sína, sér og samfélagi sínu til þroska og
betrunar“. Ég á engin orð til, sem lýsa Ingibjörgu Björnsdóttur
betur, en þessi orð Elízabeth Willard Frances, að því er lífsstefnu
hennar snertir. Allur lífsferill
hennar, frá því, að ég þekkti hana
fyrst fyrir 55 árum síðan og fram
á hinstu æfistund, miðaði að einu
og sama marki, að þroska og betra
sig sjálfa og samfélagsfólk sitt.
Ekki kann ég að meta áhrifin, sem
að hún hafði á samtíðar og samfé-
lagsfólk sitt. Það getur enginn.
Þau áhrif eru eins og lífræn fræ-
korn, sem eiga eftir að vaxa og
bera ávöxt, máske um ókomnar
aldaraðir. En um hana sjálfa per-
sónulega er öðru máli að gegna, og
um áhrif þau, er þessi lífsaðstaða
hennar og bjargfasta lífsstefna
hafði á hana sjálfa, mætti rita
langt mál og væri hvorki óþarft
né heldur ófróðlegt, því Ingibjörg
var sérstaklega merkileg kona. En
hér eru engin tök á því, fyrir þá
skuld, að mál mitt má ekki taka
út yfir meira en eina blaðsíðu í Árdísi.
í öllu var Ingibjörg Björnsdóttir hafin yfir meðalmenskuna.
Hún var vel vaxin, meira en meðal kvenmaður á hæð, fríð sýnum
og glæsileg að vallarsýn, þó að hún sjálf virtist ekkert af því vita
og var það einn af hennar mörgu kostum.
Skapgerð hennar var rík og stórgerð nokkuð og sór hún sig
þar í ætt til sumra af ættfeðrum sínum og systrum, en hún fór
svo vel með þá skapgerð — tamdi hana svo, að ókunnugir urðu
hennar sjaldan varir, eða fengu á henni að kenna, þó að þeir, sem