Árdís - 01.01.1949, Qupperneq 54

52
ÁRDÍ S
dreng uppi í fjalli á íslandi, sem eitt sinn fann litla Reyniviðar-
hríslu og varð hrifinn af fegurð hennar.
Þau hjónin bjuggu á Reynistað til dauðadags. Ég þekkti þau
ekki fyrr en ég fór til Mikleyjar til að prédika þar, árið 1900.
Mikley varð svo nokkur hluti af prestakalli mínu, í upphafi ársins
1901. Um átta ára skeið þjónaði ég þar og átti ferðir þangað sumar
og vetur, og á þeim ferðum gisti ég ávalt á Reynistað. Þangað
var gott að koma. Endurgjaldslaust var mér látið alt í té, til að-
stoðar, sem unnt var að veita.
Helgi var fatlaður maður frá æsku, en með elju og hyggindum
ruddi hann sér braut til sjálfstæðis og farsældar. Hann lét jafnvel
gjöra bryggju fyrir framan bújörð sína, þar sem skipin, er fóru
um vatnsins veg, gátu lent.
Ekki voru sérstaklega stór húsakynni hjá þeim hjónum, þegar
ég fyrst kom til þeirra. Iveruhúsið var allstórt bjálkahús, með
lofti og eitt sérstakt herbergi við suðurstafninn, loftlaust. Áður en
Helgi dó var búið að reisa stórt íveruhús. Á heimili þessu var
pósthús. Þangað kom ekki einungis fólk úr eyjunni, heldur einnig
allmargt ferðamanna að vetrinum, sem voru að flytja fisk eða
aðrar vörur. Þau hjónin höfðu annað hús rétt við hliðina á íveru-
húsinu, sem stundum var notað til að hýsa gesti, og það voru
stundum ótrúlega margir gestir, sem hýstir voru á þessum bæ.
Yfir öllu þessu ríkti húsfreyjan og sómdi sér vel með afbrigð-
um. Til allrar vinnu var hún ötul og ósérhlífin og stjórnsemi henn-
ar var í bezta lagi. Hörð vinna var hlutskipti hennar frá barn-
dómi. Manninum sínum veitti hún ómetanlega aðstoð. Erfiði og
erfiðleikar setja oft dapra skýlu á menn og konur, en það var ekki
tilfellið með Margréti. Fólki, sem kom á heimilið mætti hún með
djúpri alúð og björtum fögnuði. Lífið fyrir henni var þrungið af
sælu og birtu. Fáa menn eða konur hefi ég hitt á lífsleiðinni, sem
eins vel og hún lifðu eftir þessu boði postulans: „Verið ávalt glaðir
í Drotni: ég segi aftur verið glaðir. Ljúflyndi yðar verði kunnugt
öllum mönnum. Drottinn er í nánd“. Frelsarinn sjálfur birtir
oss sömu hugsunina með þessum orðum: „Þannig lýsi ljós yðar
mönnunum. Guði helguð sál hefir ljós frá honum“, og sönn, hrein
gleði er í því ljósi. Margrét var ljós á heimili sínu, ljós sannfær-
ingar um lifandi kristindóm, ljós ánægju í störfum og umhverfi,
ljós heitrar elsku til ástvina sinna, ljós hjálpsemi- og velvildar