Árroði - 01.01.1937, Side 2
2
Á R R 0 Ð I
Fyrst vér erum Guðs ættar,
megum vér ekki hugsa, að guð-
dómurinn só líkur gulli, silfri
eða steini, mynduðu með hagleik
af hugviti manna. — Að sönnu
hefir guð séð í gegnum fingur
við vanvizkunnar tíðir. En nú
lætur hann öllum mönnum al-
staðar bjóða, að þeir taki sinna-
skifti. (Post. g., 17. k. 29.—30.).
Eins og okkur íslendingum
er flestum kunnugt, hefir staðið
dálítill styrr um hina fyrirhug-
uðu kyrkjubyggingu í Saurbæ
á Hvalfjarðarströnd, sem Hall-
grímskyrkja er nefnd, 3em hin
fátæka, íslenzka þjóð er um
nokkra áratugi búin að gefa fé
til, eldri og yngri, háir og lágir,
rikir og fátækir, nefndir og
ónefndir. Margir hafa sjálfsagt
gjört það í elsku- og virðingar-
og viðurkenningar-skyní við hið
heimsfræga sálmaskáld okkar
íslendinga, og vegna hans hjart-
anlegu, hughreystandi, viðvar-
andi og ógnandi og hreinrækt-
uðu trúarsálma, og þess utan
hafa ef til vill komið fleiri
kenndir eða hvatir manna til
greina. Það er svo margt sinnið
sem maðurinn er, segir fornt
máltæki, og það virðist víða
eiga heima á þessum æsinga-
og óróa-timum, sem nú yfir
standa. Allir vilja leggja sinn
skerf ósvikinn til fleiri mála,
sem meðal dómgreind þykjast
hafa til að bera. Það er búið
að gera hið ódauðlega skáld
vort, Hallgrim Pétursson, að
dýrling yfirleitt í huga þessarar
fámennu þjóðar. — Ennþá mun
hún þó fremur lúthersk en kat-
ólsk viija teljast, meiri partur
hennar, og í sannleika var það
Hallgrímur sál. líka. Og upp-
hafsvers hans, af mér tilgreint,
finnst mér bera órækan vott
um, hver hans hjartans ósk,
vilji og bæn var til handa
hinni íslenzku þjóð.
Ég hefi áður lítið eitt minst
á þetta efni í blaði mínu, og
það er og verður af sumum
álitin vitleysa og óþarfa hlut-
semi af mér, að blanda mér út
í það mál. Ég hef getið þess
áður, að ég hefi gefið 10 kr. til
Hallgríms-kyrkju, án tillits til
þess, hvar hún ætti að standa.
En hin rétta og sanna Hall-
gríms-kyrkja ætti að standa
traust og óbifanleg um alheim-
inn. —
Kyrkjunnar starf þarf sann-
arlega að taka miklum fram-
förum hér á okkar fátæka, fá-
menna hólma. Kyrkjurnar hér
þyrftu að vera miklu fleiri og
traustari en þær eru í andleg-
um skilningi. — Allt tildur og
prjál gagnvart framliðnum, sem