Morgunblaðið - 13.01.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. JANÚAR 2009
✝ Stefán G. Pét-ursson fæddist á
Eskifirði 8. maí 1931.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 3. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Pétur Björg-
vin Jónsson, f. 26.11.
1889, d. 8.11. 1966,
og Sigurbjörg Pét-
ursdóttir, f. 14.2.
1902, d. 22.3. 1996.
Systkini Stefáns, á
lífi, eru: Guðlaug, f.
6.6. 1930, maki Karl Hjaltason (lát-
inn); Jón Pétur, f. 5.3. 1934, maki
Guðrún Lárusdóttir (skildu); Sig-
urlína, f. 4.4. 1936, maki Eyvindur
Pétursson; Halldór, f. 2.10. 1941,
maki Bryndís Björnsdóttir; Ingi
Kristján, f. 22.7. 1943, maki Helga
Jónsdóttir (látin); og Þorsteinn Sig-
voru hjónin Magnús Júlíusson, f.
3.7. 1904, d. 5.12. 1981, og Þuríður
Helga Jónsdóttir, f. 30.6. 1907, d.
21.10. 1990. Börn Kristbjargar og
Stefáns: 1) Helgi Magnús, f. 13.3.
1954, maki Helga Kristjánsdóttir,
dætur þeirra eru Ingunn, Eva
Hrönn og Katrín. 2) María Sig-
urbjörg, f. 13.3. 1955, maki Leikn-
ir Jónsson, börn hennar og Inga-
björns Steingrímssonar (skildu)
eru Valgerður, Helgi Stefán,
Kristinn Þórir og Ásta Júlía. 3)
Egill Grétar, f. 18.3. 1957, d. 28.8.
1998, maki Kolbrún Júlíusdóttir,
börn þeirra eru Linda, Anna og
Einar Ingi. 4) Svandís Ebba, f.
13.7. 1958, maki Jóhannes Páll
Héðinsson, börn þeirra Sjöfn,
drengur (látinn), Ósk og Rúnar. 5)
Júlía, f. 7.8. 1962, d. 29.1. 1971. 6)
Anna Kristín, f. 29.10. 1963, maki
Anfinn Heinesen, börn þeirra eru
Egill, Danía, Rakel, Inga og Ragn-
ar Már. Barnabarnabörnin eru 26.
Útför Stefáns fer fram frá Gler-
árkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
urjón, f. 27.5. 1945,
maki Snjólaug Ósk
Aðalsteinsdóttir. Lát-
in eru: Elísabet, f.
20.3. 1922; Jóhanna
Fanney, f. 26.2. 1923,
maki Lesley Ashton
(látinn); María, f.
22.2. 1924; Bogi, f.
3.2. 1925, maki Mar-
grét Magnúsdóttir;
Stefanía Una, f. 29.3.
1926, maki Sigurður
Þórðarson (látinn);
Jóna Vilborg, f.
21.11. 1927, maki
Matthías Jóhannsson (látinn);
Hjálmar, f. 20.5. 1931, sambýlis-
kona Hjördís Einarsdóttir, fyrri
kona hans var Ólöf Kristjánsdóttir
(skildu); og Valgerður, f. 6.7. 1937.
Eiginkona Stefáns er Kristbjörg
Anna Magnúsdóttir, f. 15. sept-
ember 1932. Foreldrar hennar
Elsku Stebbi, það var sérstök
stund að fá að sitja við hlið þér, halda
í máttvana hönd þína og strjúka
vanga þinn síðustu mínútur lífs þíns.
Allt var svo hljótt og friðsælt.
Þú varst einstakur maður.
Þegar ég kynntist þér fyrst,
tókstu mér eins og ég hefði alla tíð
verið partur af fjölskyldunni. Ég
kom heim með elsta syni þínum,
flutti fljótlega inn á ykkur, sonurinn
fór í nám til útlanda, frumburðurinn
fæddist og við mæðgurnar bjuggum
hjá ykkur um nokkurn tíma. Þetta
var ekkert mál. En, þetta gerðist allt
svo hratt.
Já, tíminn líður hratt, eða eins og
móðir þín sagði við Helga þegar hún
var níræð, „Helgi minn, lífið er eitt
augnablik“. Það eru orð að sönnu.
Mér finnst eins og þetta hafi gerst í
gær.
Margt hefur verið brallað um dag-
ana. Það var farið á sjó, í útilegur, við
fórum í stuttar og langar ferðir og
lengi væri hægt að telja allt mögu-
legt sem við höfum gert saman. Árið
1979 heimsóttuð þið Kidda og Anna
Kristín okkur til Ameríku. Á þeim
tíma var það heilmikið ferðalag. En
það var ekkert mál fyrir ykkur. Þið
gátuð gert allt.
Þegar ég hugsa til baka þá er al-
veg ótrúlegt hverju þið Kidda hafið
áorkað. Þið byrjuðuð smátt, allt eftir
efnum og aðstæðum. Þið byggðuð
ykkur sumarhús, ræktuðuð upp
grýtt land sem í dag er yndisleg
gróðurvin, sannkallaður sælureitur,
og á fjölskylda okkar margar góðar
minningar með ykkur þar.
Þú varst viljasterkur maður, gast
aldrei verið aðgerðarlaus og varst
alltaf að brasa eitthvað. Síðast núna í
nóvember langaði þig að reyna að
hnýta flugur fyrir sjóstöng. Þú þráð-
ir að komast á sjóinn, við ætluðum að
taka þig með í sumar eða haust, en
því miður leyfði heilsan það ekki. Ég
veit að þú verður með okkur á sjón-
um í sumar, enda þurfum við ráða-
góðan mann um borð. Þú varst mikil
aflakló, og bera verðlaunin þín þess
merki, aflahæsti karl, stærsti fiskur-
inn og mesti aflinn. Já, það verður
tekið á því strax og sól hækkar á
lofti.
Annar eins rólyndismaður var
varla til. Ekki var þó alltaf siglt um
lygnan sjó.
Ég er þakklát fyrir það að hafa
fengið að vera partur af fjölskyldu
þinni, og þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig.
Elsku Kidda, þið hafið alla tíð
staðið saman, verið sem einn maður,
og staðið af ykkur ýmis veður. Ég
bið góðan Guð að gæta þín. Svo
hækkar sól á lofti, með hverjum degi
sem líður, og þegar vorar á ný getum
við öll farið að brasa eitthvað saman.
Ég held að það sé Stebba heitasta
ósk.
Blessuð sólin bætir allt,
brætt hún getur hjarnið kalt.
Raddir vorsins vakna á ný,
vonir rætast, treystum því.
(Þuríður Helga Jónsdóttir.)
Ég kveð þig, kæri vinur, far þú í
friði og hafðu þökk fyrir allt.
Helga .
Elsku afi minn.
Ég hitti þig í síðasta sinn á jóla-
dag, þú varst orðinn svo lúinn.
Þú sendir mér samt lítið fallegt
bros. Við sögðum ekki mikið en
það að hafa fengið að faðma þig og
gefa þér koss á kinn var góð tilfinn-
ing.
Þú varst alltaf svo glaður, hjálp-
samur og skemmtilegur með ein-
dæmum.
Ég man alltaf eftir þér brosandi.
Það kom mér alltaf til að hlæja þegar
þú varst að ríma.
Þegar ég hugsa um það fær það
mig til að brosa.
Þolinmóðari mann hef ég ekki hitt.
Ég ætla ekki að minnast þín í sorg
heldur í gleði, vegna þess að stund-
irnar sem ég átti með þér, ömmu og
fjölskyldunni eru ómetanlegar. Þær
stundir ber okkur að geyma, muna
eftir og aldrei gleyma.
Mér þykir svo vænt um þig elsku
afi, þú varst „afi í Seljó“, afi minn,
með fallega sál og fallegasta hjart-
að.
Það er aldrei auðvelt þegar ástvin-
ur fellur frá og það eru mjög margir
sem eiga eftir að sakna þín. Mest á
amma eftir að sakna þín, en eins og
ég sagði eitt sinn við hana, þá er hún
ein hugrakkasta kona sem ég
þekki. Hugrekki hennar og seigla er
mér þraut. Alltaf stóð hún eins og
klettur við bakið á þér.
Þú átt svo sannarlega góða konu
elsku afi. Ég bið góðan Guð að gefa
henni styrk og vera hjá henni.
Núna ertu farinn í ferðalagið
mikla og ég á eftir að sakna þín
mikið. En núna stendur þú við hlið
Egils og Júlíu og þið passið hvert
annað. Ég veit það.
Enginn slíkan ægimátt
á í strengjum sínum.
Þrumumálið himinhátt
hæfir krafti þínum.
Þessi vísa er ort um Dettifoss, en
útskýrir kannski þann styrk sem
ég sá í þér.
Þú varst sannkölluð fyrirmynd, ég
er stolt af því að hafa fengið
að eiga þig sem afa.
Hvíldu í friði.
Þín
Katrín.
Elsku afi.
Það er svo skrýtið að hafa þig ekki
lengur hérna hjá okkur. Ég man svo
vel eftir því þegar við Egill vorum
börn, við hjóluðum til ömmu og afa í
Seljó til að fá lánaðar veiðistangir, og
ferðinni var heitið út í Krossanes.
Svo eru ógleymanleg öll gamlárs-
kvöldin sem við krakkarnir áttum
með ykkur og fjölskyldum okkar.
Það er svo margt sem kemur upp í
hugann á svona stundu sem mér
þykir svo vænt um.
Þú varst alltaf svo kátur og glaður
og reyttir af þér brandarana. Alltaf
varstu tilbúinn að kenna mér og leið-
beina. Svo kom Lárus inn í líf mitt og
fékk hann sömu meðferð, þú varst
alltaf tilbúnn að aðstoða hann ef á
þurfti að halda. Fyrir það er hann
mjög þakklátur. Ég gleymi því aldrei
þegar þú sagðir mér hvernig móðir
ég yrði. Elsku afi, ég sakna þín og bið
góðan Guð að vera hjá þér og ömmu.
Þú varst besti afi í heimi. Ég get sagt
það með stolti, ég leit alltaf upp til
þín. Ég á góðar minningar um þig.
Hvíldu í friði, afi minn.
Þín
Eva Hrönn.
Minningar eru dýrmætar og á
stundum sem þessum leitar hugur-
inn aftur og margs er að minnast.
Fallegar minningar koma upp í hug-
ann sem gott er að ylja sér við.
Með nokkrum fátæklegum orðum
langar mig að minnast afa Stebba.
Í afa bjó yndislegur maður. Hann
hafði einstaka nærveru og ég man
ekki eftir að hafa séð afa skipta
skapi, hann tók öllu með stakri ró.
Hann var vinnusamur og þurfti alltaf
að hafa eitthvað að gera. Afi var allt-
af til í grín og glens og hlátur hans
var svo smitandi. Elsku afi, núna
ertu farinn til himna og þar hefur
pabbi áreiðanlega tekið á móti þér
opnum örmum. Þú átt stað í hjarta
mínu og þar lifir minning mín um
þig. Hafðu þökk fyrir allt, elsku afi.
Anna Egilsdóttir
Elsku afi.
Takk fyrir allt, þú varst alltaf svo
yndislegur og það var alltaf svo gott
að hitta þig. Margar góðar stundir
áttum við með þér og ömmu sem við
munum svo sannarlega geyma í okk-
ar hjörtum.
Daníel Snæ og Ísak Erni fannst þú
vera ríkasti maðurinn í heiminum því
þú áttir sko vinnuskúr í sumarbú-
staðnum með fullt af verkfærum, það
kunnu þeir vel að meta. Við erum
líka svo rík að hafa fengið að njóta
margra góðra stunda með þér. Elsku
amma, guð gefi þér styrk í sorginni,
okkur þykir svo vænt um þig.
Ingunn, Björn Þór, Daníel Snær
og Ísak Ernir.
Finn ég þrátt mig þrýtur mátt,
þrotin brátt er glíma.
Guð, mig láttu sofna í sátt,
sígur að háttatíma.
(Pétur B. Jónsson skósmíðameistari.)
Verkamaður sem lokið hefur
löngum starfsdegi fagnar hvíldinni,
atorkumaður sem skilað hefur
drjúgu dagsverki er sáttur og þakk-
látur og í fullvissu þess að búið væri
að undirbúa honum betri stað leggst
hann til hvíldar. Bróðir okkar Stefán
Pétursson yfirgaf jarðvist sína í
þessari fullvissu, hann var sáttur og
tilbúin að mæta skapara sínum og
Drottni.
Minningarnar um Stefán eru
margar því maðurinn var ei einham-
ur ef litið er til alls þess er hann kom
í verk. Hann var aðeins barn að aldri
er hann var sendur í sveit á Jökuldal
þar sem foreldrar okkar áttu bæði
skyldfólk og vini. Stór barnmörg
fjölskylda valdi það ráð og eflaust
verið talið ákjósanlegt fyrir ungan,
þróttmikinn pilt að vinna langan
vinnudag. Í dag mundi slíkt ekki
vera samþykkt, vinnuvernd og að-
búnaður barna er á annan veg. En
allt frá fyrstu tíð var Stefán öflugur
og ósérhlífinn, þannig var það í öllu
er hann tók sér fyrir hendur. Eftir að
fjölskyldan fluttist til Akureyrar
kom Stefán og fór fljótlega að vinna
á vélsmiðjunni Odda. Þar hugði hann
á nám. Hann gerðist sjómaður og var
nokkur ár á togurum ÚA. Sjórinn og
sjómennskan átti upp frá því ætíð
sterkar rætur í honum.
Hans stóra lífslán var Kristbjörg
Anna og saman bjuggu þau sér og
börnum sínum fagurt heimili, lengst
af í Steinnesi í Glerárþorpi. Stöðugt
var unnið við endurbætur og lagfær-
ingar á því húsi. Mörg ár var Stefán
á skógerð Iðunnar en stofnaði síðan
ásamt öðrum fyrirtækið Hnakkvirki.
Þar naut sín verklagni hans og
hnakkarnir frá honum voru taldir
með þeim bestu.
Fyrir tæpu ári kvöddum við bróð-
ur okkar Boga sem kenndur var við
Ástjörn. Bogi og Stefán voru mjög
samrýndir og ekki verður á aðra
hallað þótt fullyrt sé að enginn hafi
verið Boga jafn góð hjálparhönd og
Stefán. Bogi var stórhuga og oft með
meiri framkvæmdir en ætla mætti
honum einum. Þá birtist Stefán og
oftast Kristbjörg með honum, þá
gerðust hlutirnir hratt. Við kveðjum
kæran bróður og traustan vin.
Við vottum Kristbjörgu, börnum
og fjölskyldunni okkar dýpstu sam-
úðar.
F.h. systkina Stefáns,
Þorsteinn Pétursson.
Stefán Pétursson, Stebbi í Stein-
nesi, er róinn úr vör hins jarðneska
lífs. Siglingin var lausn. Hann glímdi
við veikindi sem fangelsuðu þennan
lífsglaða dugnaðarfork í eigin lík-
ama. Ekkert átti verr við manninn
sem lét sér aldrei verk úr hendi falla.
Stefán átti hvorki auðvelda æsku
né ævi. Fæddist í fátækt og lenti
ungur í vondri vist. Það vissu for-
eldrar hans ekki fyrr en löngu
seinna. Síðar á ævinni horfðu þau
hjón, Stefán og Kristbjörg á bak
tveimur af sex börnum sínum. Þótt
stríðnisglampinn í augum hans hafi
dofnað hvarf hann aldrei.
Lánið lék líka við hann. Aðeins 21
árs gamall giftust þau Stefán og
Kristbjörg og unnu hvort öðru
fölskvalaust alla tíð. Þau eignuðust
sex börn, 18 barnabörn og barna-
barnabörnin eru 28.
Stefán var föðurbróður minn.
Kristbjörg er móðursystir mín. Ég,
einbirnið, gerði börnin þeirra að
systkinum mínum. Sem barn átti ég
ótal ferðir úr Víðimýri útí Steinnes,
sem nú kúrir í miðri byggð á Ak-
ureyri en var í sveit þegar ég ólst þar
upp. Í Steinnesi var mér alltaf vel
tekið, rétt sem ég væri úr systkina-
hópnum. Að undanskildum foreldr-
um mínum hafði enginn meiri áhrif á
lífshlaup mitt en Stebbi í Steinnesi.
Hann varð þess valdandi að smá-
bátaútgerð er jafn stór þáttur í lífi
mínu og raun ber vitni.
Árið 1977 keypti hann bátgarm of-
an úr Hlíðarfjalli og flutti í bílskúr-
inn við Steinnes. Úr hræinu smíðaði
Stebbi trillu sem skírð var Auðbjörg
EA 213. Við rerum saman á þessum
fallega bát heilt sumar. Sá tími var
stanslaus lærdómur, upplifun og
skemmtun. Við mokfiskuðum á tvær
handknúnar færarúllur. Enginn
dýptarmælir eða áttaviti, en Sóló
eldavél hélt á okkur hita þegar við
lágum úti. Þá tróðum við okkur í lúg-
arinn og snerum bökum þétt saman.
Þetta var dýrðlegur tími.
Eitt sinn tókum við rek sem bar
ofan í Eyjafjarðarál að vestan. Við
kjaftfylltum af fallegum þorski og
stóðum í lokin á kös, sléttri við borð-
stokka. Enn var óður fiskur undir.
Þá gerðist annað sem er mér
ógleymanlegt. Stefán treysti mér
fyrir því að stýra drekkhlaðinni Auð-
björgu inn spegilsléttan fjörðinn, til
Akureyrar. Fjöllin spegluðust í dul-
úðugum haffletinum, ljósin tindruðu
á ströndinni og eftirvæntingin að
koma heim með sneisafullan bát
greyptist í sálina.
Fyrir þetta og svo ótal margt ann-
að er ég Stefáni ævinlega þakklátur.
Hann kunni þá sjaldgæfu list að
kenna án fyrirhafnar og njóta tilver-
unnar jafnt sem augnabliksins.
Faðir minn féll frá í apríl á síðasta
ári. Hann og Stefán voru ekki ein-
ungis bræður, heldur bestu vinir.
Faðir minn rak barnaheimilið
Ástjörn í Kelduhverfi í meira en
hálfa öld og oftsinnis stofnaði hann
til verkefna sem kröfðust aðstoðar.
Ég hef ekki tölu yfir þau skipti sem
Stefán og Kristbjörg voru óforvar-
andis komin til hjálpar.
Vinur minn, heljarmennið og þús-
undþjalasmiðurinn, er horfinn á
braut. Leystur frá þrautum hverfur
hann á vit betri tilveru. Ég sé fyrir
mér þá bræður vinna kappsamlega
að brýnu verkefni.
Samúð mín er hjá Kristbjörgu og
börnunum.
Arthur Bogason.
Stefán G. Pétursson
✝
Yndisleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA LILJA WAAGFJÖRÐ,
Stella,
hjúkrunarfræðingur
frá Garðhúsum,
Vestmannaeyjum,
áður til heimilis að Rauðalæk 25,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðinesi, laugar-
daginn 10. janúar.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju, föstudaginn
16. janúar kl. 13.00.
Kristín Dóra Karlsdóttir, Hallur Birgisson,
Sólveig Ásta Karlsdóttir, Allan Ebert Deis,
Stella, Tinna, Kalli, Freyja og Anna Björk.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HJÖRDÍS KARLSDÓTTIR,
Melalind 8,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
10. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurður Gísli Bjarnason,
Guðrún Hjálmarsdóttir, Símon Friðriksson,
Steinunn Þorsteinsdóttir,
Sigrún Sigurðardóttir, Ásgrímur Þór Pálsson,
Steinar Sigurðsson, Ragnhildur Sverrisdóttir,
Ragnhildur Sigurðardóttir, Smári Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.