Morgunblaðið - 27.02.2009, Qupperneq 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2009
stundirnar okkar saman og allar eru
þær góðar, enda ekki annað hægt
þegar um þig er að ræða. Sumarbú-
staðaferðir á Laugarvatn með allri
fjölskyldunni, þrettándaveislur þar
sem spilað var fram eftir öllu og
dansað kringum jólatréð, ferðir á
Hvammstanga og nú síðast ferðin
okkar til Barcelona. Ég gleymi ekki
svipnum á þér þegar þú gekkst inn
hjá Kiddu og sást okkur öll í stof-
unni og fékkst fréttir um að við vær-
um að koma með til Spánar. Þar átt-
um við frábæra viku, öll fjölskyldan
í skoðunarferðum og afslöppun. Við
vorum svo kát með lífið og tilveruna
og við tvö tókum sérstöku ástfóstri
við spænsku ísbúðina á horninu við
hótelið okkar.
Mér þótti sérstaklega vænt um
hve glaður þú varst þegar við Reyn-
ir tilkynntum þér að við ættum von
á barni. Þú klappaðir mér alltaf hlý-
lega á kúluna og spurði hvernig við
hefðum það. Svo kom í ljós að þetta
væri enn einn strákurinn í safnið og
þú gast nú ekki annað en hlegið og
hafðir orð á því að þetta væri nú orð-
ið svolítið einhæft. Eftir þetta tal-
aðir þú alltaf um að eiga tvö langafa-
börn, mikið þótti mér vænt um það.
Verst þykir mér þó að þú fékkst
aldrei að sjá hann.
Elsku afi, þú varst engum líkur,
mikið ofsalega á ég eftir að sakna
þín. Ég varð betri manneskja eftir
að hafa kynnst þér, ég elska þig allt-
af.
Þín,
Tanja Dögg.
Við höfum að undanförnu bekkj-
arsystkinin og samstúdentar frá
MR 1959 verið að renna huganum til
vordaganna fram undan. Vordaga
sem kallast á við aðra, 50 árum fyrr,
sporlétta, gáskafulla, óþreyjufulla.
Annar okkar var sessunautur Garð-
ars í 5. bekk „úti í Fjósi“. Þeir tveir
voru ef til vill ekki fyrirferðarmestu
félagarnir í þeim hópi. Pétur, Bjöggi
og Óli Mixa voru meðal þeirra sem
drógu félagsandann og mæddu
stundum magistros eins og stráka-
bekkja var von.
Ekki situr eftir öll latína Jóns
Júl., íslenska Jóns Guðmundssonar
eða önnur málvísi Guðna og Gunn-
ars og annarra lærismeistara og lík-
lega þaðan af síður réttar beyging-
ar. Óþarfi að slá um sig með þeim
fornminjum. Það hefði Garðar ekki
gert, hæglátur, kannski fremur dul-
ur í þá daga, kurteis, prúðmenni
fram í fingurgóma. Enginn vegur er
að aðgreina upp í þætti áhrifavalda
þessara mótunarára. Þar koma öll
skólasystkin fyrir eitt og einn fyrir
alla og því hittumst við oft og lítum
við hjá æskuminningunum, ekki
fjarri Beneventum. Í því er fólgin
virðing við þær gjafir sem okkur
voru gefnar og hver gaf öðrum af
sjálfum sér og tilveru sinni. Í því
bókhaldi er þó ekki til skuldar talið
né skilanefnda þörf. Garðar gaf í
þann sjóð, stjórnaði svo á sínum
tíma tiltækjum júbílára. Hann lagði
til lífsins glaðlegt viðmót, uppörvun
og áhuga. Þannig kom hann síðast á
okkar fund og þannig munum við
bekkjarbræður og samstúdentar öll
minnast hans.
Við sendum eiginkonu hans, af-
komendum og ástvinum samúðar-
kveðjur og geymum minningar um
góðan dreng.
Aðalsteinn Eiríksson
og Eiður Guðnason.
Minningarnar eru margar. Allt of
margar til að þær rúmist í einni
minningargrein. Allar jafn dýrmæt-
ar og mun ég geyma þær í hjarta
mér svo lengi sem ég lifi.
Afi var einn af þeim sem alltaf
voru til staðar.
Þegar ég fékk æfingaakstursleyfi
þá var það hann ásamt fleirum sem
kom mér út í umferðina.
Hjá honum fékk ég að keyra
löngu áður en ég hafði aldur til. Á
Laugarvatni var rúntað upp og nið-
ur heimreiðina að Esso-bústöðun-
um, í veiðiferðunum í Vatnsdalinn
var mér treyst til að keyra niður við
á.
Ferðin okkar á Strandirnar er
mér ofarlega í huga. Sem lítill gutti
stóð ég í þeirri meiningu að okkar
biði strönd með hvítum sandi og
pálmatrjám, en raunin varð önnur
þegar á íslensku Strandirnar var
komið. Oft hefur verið hlegið að
þessu.
Ég er þakklátur fyrir allan þann
tíma sem við eyddum saman. Þakk-
látur fyrir að fá að vera hjá þér þeg-
ar þú kvaddir þennan heim.
Ég býð þér góða nótt, afi minn, og
bið Guð að geyma þig.
Þinn afastrákur,
Vignir Freyr.
Elsku afi minn er dáinn. Ég var
hjá honum þegar hann fór frá okk-
ur, ótrúlega erfið stund.
Mín helsta minning um afa er
þegar hann fór að kenna mér að
glamra á gítar. Hann kenndi mér
meðal annars að spila sálminn Í
bljúgri bæn sem var hans uppáhald
og nokkurs konar fjölskyldusálmur.
Þegar hann var dáinn var haldin
kveðjustund, þar spilaði ég á gamla
gítarinn hans sálminn okkar. Það
var í síðasta sinn sem ég spilaði fyrir
hann.
Mér þótti vænt um að hann skyldi
gefa mér gamla gítarinn sinn sem
hann hafði keypt sér árið 1954.
Hann á ég eftir að passa eins og
gull.
Afi var alltaf til í allt. Ferðirnar á
Laugarvatn í Esso-bústaðina voru
alltaf jafn skemmtilegar. Allt sprell-
ið, leikirnir, skemmtiatriðin og vís-
indaferðirnar gleymast seint.
Minningarnar um afa geymi ég í
hjarta mínu.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson.)
Þinn afastrákur,
Halldór Gunnar.
Elsku afi minn er dáinn.
Einu sinni fór ég með afa í smá
jeppaleiðangur. Ég var settur í aft-
ursætið og sérstaklega beðinn um
að fikta ekki í slökkvitækinu. Þar
sem ég hef alltaf þurft að vita hvern-
ig hlutirnir virka þá ákvað ég að ýta
bara pínu á takkann. Augnabliki síð-
ar varð bíllinn hvítur að innan. Að
þessu sem og öðru gat afi hlegið og
rifjað upp endalaust.
Bústaðarferðirnar á Laugarvatn
eru mér ofarlega í huga. Þar skipu-
lagði afi alltaf vísindaleiðangur, þá
var farið í göngutúr og afi gekk
fremstur í flokki og fræddi við-
stadda um umhverfið og náttúruna.
Ég var rétt farinn að labba þegar
afi var farinn að taka mig með í
veiðiferðir. Á hverju sumri í mörg ár
fórum við í Vatnsdalsána og það var
einmitt þar sem ég fékk minn fyrsta
lax aðeins 7 ára gamall. Laxinn var
nokkuð langur, en grindhoraður.
Þrátt fyrir það hældi afi honum á
hvert reipi og lét líta þannig út að
þetta hefði verið fallegasti fiskur
veiðiferðarinnar. Stoltur 7 ára gutti
beit veiðiuggann af Maríulaxinum
sínum og afi brosti út að eyrum.
Alltaf var afi tilbúinn að leyfa mér
að keyra þó svo að nefið næði varla
upp fyrir stýrið. Ég bý að því núna
þegar ég er að byrja að læra á bíl.
Afi á stóran hluta af því hversu vel
mér gengur í umferðinni.
Þetta er mín síðasta kveðja til þín.
Þinn nafni og afastrákur,
Garðar Leo.
Elsku afi minn.
Það er svo ótrúlegt að hugsa til
þess að þú sért farinn þrátt fyrir
þessi veikindi og þá staðreynd að
hafa verið með þér síðustu dagana.
Ég er afskaplega þakklátur fyrir
þann tíma sem við höfum átt saman
undanfarin þrjátíu ár og hefði svo
gjarnan viljað að sá tími hefði getað
orðið lengri. En við áttum margar
frábærar stundir saman sem ég
mun minnast um ókomna tíð og ber
þá helst að nefna allar sumarbústað-
arferðirnar, bæði á mínum yngri ár-
um í Skorradal og svo í seinni tíð all-
ar fjölskylduferðirnar á Laugarvatn.
Þá eru ófáar minningarnar um allar
veiðiferðirnar þegar ég var lítill sem
og veiðitúrana í Vatnsdalsánni á
seinni árum. Það var alltaf mikið
fjör í kringum þig og ótrúlega vel
tekið á móti okkur fjölskyldunni
hvenær sem við komum og hvert
sem við komum að heimsækja þig og
ömmu.
Það skipti engu máli hvort við
komum í Háahvamminn eða í litla
húsið á Hvammstanga, viðtökurnar
jafngóðar alls staðar. Það var líka
frábært fyrir ykkur að ná að kíkja
aðeins norður í janúar því að þér leið
alltaf svo vel þar. Sömu sögu er að
segja af heimsóknum okkar á Álfta-
nesið. Ávalt var gott að heimsækja
ykkur og okkur leið alltaf vel hjá þér
og ömmu og það var æðislegt að
fylgjast með ykkur Andra gefa fugl-
unum úti á stétt, alltaf fórstu út með
honum, sama hversu slappur þú
varst.
Það eru ekki margir dagar síðan
við Ásta sátum í stofunni með ömmu
og horfðum á þig leiða Andra út til
að gefa fuglunum. Skömmu síðar
komuð þið inn alsælir og Andri sér-
staklega ánægður með langafa sinn
því hann var með fullan munninn af
Ópal, en alltaf gat Andri gengið að
því vísu að fá Ópal hjá langafa.
Þetta verða eflaust hans minning-
ar um langafa sinn og munum við
gera allt sem í okkar valdi stendur
til þess að halda þessum minningum
vel á lofti.
Elsku afi minn, takk fyrir allar
samverustundirnar sem við höfum
átt í gegnum árin og fyrir allar þær
góðu minningar sem munu lifa í
hjarta okkar og huga um alla fram-
tíð.
Elsku amma mín, guð gefi þér
styrk til að takast á við missinn og
söknuðinn. Við vitum að það verður
ennþá jafngott og notalegt að koma í
heimsókn til þín þó svo að afi sé nú
farinn frá okkur.
Ingvar, Ásta og Andri
Steinn.
Gunnar
Sigurjónsson
✝ Gunnar Sig-urjónsson eða
Gunnar Íslendingur,
eins og hann var allt-
af kallaður, fæddist
25. júní 1928 í Merki
á Eskifirði. Hann lést
á lyflækningadeild
Sjúkrahúss Akraness 26. janúar sl.
Útförin fór fram frá Grundarfjarð-
arkirkju 31. janúar sl.
Meira: mbl.is/minningar
Harald M.
Isaksen
✝ Harald Marius Is-aksen fæddist í
Reykjavík 25. febrúar
1928. Hann andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi mánudaginn
6. janúar síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Digraneskirkju 16. janúar.
Meira: mbl.is/minningar
Kristín
Sigurðardóttir
✝ Kristín Sigurð-ardóttir fæddist
á Akranesi 16. nóv-
ember 1951. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
16. febrúar síðastlið-
inn og fór útför henn-
ar fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði 25.
febrúar.
Meira: mbl.is/minningar
Nýjar greinar á mbl.is
Mig langar að minn-
ast hennar Huldu frá
Eyrarkoti. Kynni okk-
ar hófust 1983 þegar ég gekk til liðs
við Stefnurnar, eiginkonur kór-
manna í karlakórnum Stefni. Okkur
varð fljótt vel til vina og áttum eftir
að vinna mikið saman í félagsstarf-
inu. Það eru orðin mörg kílóin af
kleinum og öðru bakkelsi sem þú
gafst á kökubasara og fleira. Mikið
skemmtum við okkur vel í tveggja
daga blómasölu til fjáröflunar fyrir
Kanadaferð kórsins og í lok sölunnar
keyrðum við um allt Kjalarnesið
ásamt Steinunni á Meðalfelli og
Hönnu í Varmadal og losuðum okkur
Hulda Sigurjónsdóttir
✝ Hulda Sigurjóns-dóttir fæddist á
Sogni í Kjós 1. nóv-
ember 1927. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 16. janúar
síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Langholtskirkju 22.
janúar.
við síðustu blómvend-
ina. Kanadaferðin var
mjög skemmtileg og
síðan var Danmerkur-
ferðin 1989. Það var
gaman að sjá hvað þið
hjónin nutuð ykkar vel í
þessum ferðum. Radd-
æfingar II. bassa voru
oft heima hjá Kalla og
Huldu og þá var nota-
legt fyrir menn sem
komu beint úr vinnu að
setjast að borðum. Þar
voru bornar fram hveitikökur, klein-
ur og annað bakkelsi. Það sýndi sig
best hve vinamörg og vinsæl þú
varst að kirkjan var full af fólki við
útför þína. Ég sendi afkomendum
samúðarkveðjur og kveð Huldu með
þessu erindi:
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(M. Joch.)
Indíana Sigfúsdóttir (Inda).
Með söknuði og eftirsjá kveðjum
við Ingrid Agathe Mikkelsen
Björnsson í hinsta sinn. Þessi ynd-
islega, glaðværa og duglega kona
sem fluttist ung að árum hingað til
Íslands frá Noregi. Í fylgd manns
síns sem hún hafði kynnst í Noregi.
Allar þær minningar sem við
systurnar eigum um Ingrid eru
gæddar gleði og skemmtun, því
ávallt lá vel á henni. Sú minning
sem stendur upp úr er þegar við
systurnar fórum með Ingrid og
ömmu Gyðu í jólaþorpið í Hafn-
arfirði en þangað þótti okkur öllum
Ingrid Agathe Björnsson
✝ Ingrid AgatheBjörnsson (f.
Mikkelsen) fæddist í
Þrándheimi 27. febr-
úar 1916. Hún and-
aðist á hjúkr-
unarheimilinu
Víðinesi 12. janúar
síðastliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Fossvogskapellu 23.
janúar.
gaman að koma.
Með ástarþökk ertu
kvödd í hinsta sinni hér
og hlýhug allra vannstu
er fengu að kynnast þér.
Þín blessuð minning
vakir og býr í vina-
hjörtum
á brautir okkar stráðir
þú yl og geislum björt-
um.
Ég blessa nafn þitt blítt
í sál mér geymi,
og bæn til Guðs mín hjartans kveðja er.
Hann leiði þig í ljóssins friðarheimi,
svo lífið eilíft brosi móti þér.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elskulega Ingrid mín.
Minning hennar á eftir að ylja
okkur um ókomna tíð.
Hvíl í friði, elsku Ingrid.
Gyða Laufey, Jóna Björk
og Sóley Ósk.
Elsku Dóri afi. Ég
trúi því ekki að þú sért
farinn. Mér finnst ennþá að þú búir
hér rétt hjá okkur, mér finnst ég
geta heimsótt þig og séð þig en ég
get það ekki lengur. Og þegar ég átta
mig á því fæ ég sting í hjartað. Ég
sakna þess að geta ekki komið í
heimsókn og spjallað við þig, hitt þig
í kaffi hjá mömmu eða fengið þig í
mat. Mér fannst alltaf svo gaman að
tala við þig og heyra sögurnar þínar.
Ég var einmitt að hugsa til þess í
dag, þegar þú áttir heima á Móa-
barðinu og við höfðum okkar eigin
húmor um það hvernig við myndum
komast inn í Suðurbæjarlaug. Við
ætluðum að setja vír á milli þaksins á
húsinu þínu og tengja það yfir grind-
verkið á Suðurbæjarlaug, þannig
kæmumst við í sund þegar okkur
langaði. Við hlógum mikið að þessu
og ekki var ég gömul þá, kannski um
8 eða 9 ára. Einnig er mér mjög
minnisstætt þegar við bjuggum hjá
þér í Helgunesi á Álftanesinu um
stund, ég á margar góðar minningar
þaðan. Elsku afi, þú varst alltaf svo
hreykinn af okkur, komst á íþrótta-
keppnir hjá okkur þó að þú þyldir
það varla, þú varst alltaf svo hrædd-
ur um að við myndum hrasa og meiða
Þórður Jóhannesson
✝ Þórður Kristinn Jó-hannesson fæddist
á Gauksstöðum í Garði
4. nóvember 1929.
Hann lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 21. desem-
ber síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Garðakirkju 30. desem-
ber.
okkur en samt komstu
og lést þig hafa það þó
að hjartað hamaðist. Þú
lést það aldrei sjást en
brostir bara blíðlega til
okkar. Veggina þína og
hillur prýddu myndir af
börnum, barnabörnum
og barnabarnabörnum
þínum. Þú varst stoltur
af þinni fjölskyldu og
öllu þínu fólki.
Þú varst ótrúlegur
jaxl og enginn mátti sjá
að þú fannst til. Þú faldir sársaukann
vel enda vanur sjómaður. Þú kenndir
mér margt um lífið, afi. Að peningar
skipta ekki máli, að halda alltaf
áfram og að bíta á jaxlinn ef eitthvað
er að. Ég þakka guði fyrir að hafa
fengið þig sem afa enda besti afi sem
nokkur hefði getað fengið. Ég er svo
stolt af þér afi, þú stóðst þig eins og
hetja í barátunni þinni við veikindin.
Þú gafst aldrei upp, stóðst alltaf aft-
ur upp og hélst áfram lífinu sama
hvað á gekk.Þú varst duglegur að
heimsækja vini og vandamenn,
stunda golf og spilamennsku. Þú
varst líka góður vinur og lést þér
annt um aðra og varst til staðar til að
stappa í menn stálinu. Margir urðu
betri menn af að róa hjá þér og það
segir mikið um þig, elsku afi. Hjarta
þitt var úr gulli. Ég á svo margar
góðar minningar um þig elsku afi og
mörg góð samtöl við þig sem ég
geymi í hjarta mér. Allar okkar
stundir geymi ég í hjarta mínu og
varðveiti þær alltaf. Ég bið guð að
geyma þig og veita þér elíft ljós.
Elsku afi Dóri, ég sakna þín.
Þín dótturdóttir
Ingveldur.