Morgunblaðið - 27.02.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2009
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ástarkveðja.
Þín tengdadóttir,
Eygló.
Ástkær amma okkar, Guðrún
Ólafsdóttir, er látin, gengin er mæt
kona, dugleg, falleg og yndislega
góð. Amma okkar með hvíta fallega
hárið sitt, lítil og nett kona með af-
skaplega gott hjartalag. Amma hef-
ur alla tíð verið stór partur af lífi
okkar og sóttum við það fast að fá
að dveljast löngum stundum hjá
henni enda nutum við samvistanna.
Amma hafði einstaklega hlýja nær-
veru, mikla þolinmæði og gaf sér
alltaf tíma til að setjast og spjalla,
spila eða gera hvaðeina sem okkur
datt í hug.
Á stundum fannst okkur við
komnar inn í friðhelgi þegar við
komum til ömmu og munum ömmu
okkar svo vel, í rólegheitum við eld-
húsborðið að leggja kapal, prjóna,
lesa í bók eða hlusta á útvarpið.
Síðar þegar langömmubörnin komu
til sögunnar pössuðum við upp á að
þau fengju líka að njóta gæsku
langömmu sinnar enda gætti amma
þess að hafa nóg fyrir þau til að
sýsla við, var ætíð með dótakassa
með litum, litabókum og fleira, svo
ekki sé minnst á nammi í skál,
kleinur, pönnsur og fleira góðgæti.
Hjá ömmu var oft mjög gest-
kvæmt enda var hún einstaklega
góð heim að sækja, þannig að
stundum var heimilið eins og fé-
lagsmiðstöð, fólk að koma og fara,
mikið skrafað og hlegið. Oft skott-
uðumst við systur þarna í kring og
einhverju sinni var sagt við ömmu
okkar að á þessum stúlkum væri
sannkallað ömmuuppeldi, ekki vit-
um við hvort amma eða við urðum
stoltari við þessa athugasemd, en
svo mikið er víst að allar urðum við
glaðar og rifjaði amma þetta oft
upp með bros á vör.
Við höfum í gegnum tíðina
ferðast mikið með ömmu okkar,
bæði til útlanda og innanlands. Hin-
ar árlegu ferðir okkar í sumarbú-
staðinn í Galtalæk eru okkur efst í
huga en þar mættust allt upp í fjór-
ar kynslóðir sem skemmtu sér sam-
an. Þar voru amma og Einar bróðir
hennar í aðalhlutverkum og sáu til
þess að öllum liði vel. Farið var í
gönguferðir, boltaleiki, spilað krok-
ket, veiðiferðir, vist á kvöldin og á
hverju kvöldi var endað á gam-
aldagskvöldkaffi með kóngabrauð-
inu frá ömmu.
Amma gaf svo mikið af sér og
krafðist einskis, hjá ömmu var allt
leyfilegt, að skoða myndir, gamla
muni og grúska í hirslum og skáp-
um var í fínu lagi. Kysum við að
máta sparikjólana og háhæluðu
skóna fagnaði amma því og tók
sjálf þátt, einhverju sinni þegar
leikurinn stóð sem hæst brotnaði
hællinn undan aðalspariskónum
sem amma ætlaði að nota þá um
kvöldið, en öllu var tekið með jafn-
aðargeði og amma tók næstbestu
skóna það kvöld. Fyrir þessar
stundir og allar aðrar samveru-
stundir verðum við ömmu okkar
ævinlega þakklátar.
Við og fjölskyldur okkar syrgjum
nú góða ömmu og langömmu en
þökkum henni ómetanlega sam-
fylgd og þær góðu minningar sem
hún skilur eftir í hjörtum okkar.
Amma kvaddi okkur oft með þess-
um orðum „Blessi ykkur“, nú
kveðjum við ömmu okkar í hinsta
sinn, blessi þig amma okkar og
minningu þína.
Jóhanna og Guðrún Björk.
Elsku amma. Takk kærlega fyrir
góðar stundir, þú hefur alltaf verið
mér mjög góð. Þær voru nú ófáar
stundirnar sem við sátum tvö og
spiluðum rommí. Ég man þegar ég
og mamma komum og náðum í þig í
vinnuna og fórum svo heim til þín,
mamma fór heim en við tvö sátum
eftir og spiluðum í nokkra klukku-
tíma áður en pabbi kom og náði í
mig.
Við fórum í sumarbústað í Galta-
læk á hverju sumri, það var besta
vikan á hverju ári. Við vorum þar
saman fjölskyldan og áttum mjög
góðar stundir. Þú hélst alltaf jóla-
boð á öðrum í jólum sem var ynd-
islegur dagur, ég og Pétur afi kom-
um alltaf nokkrum tímum fyrr til
að geta spilað vist við þig og Einar
áður en hinir gestirnir kæmu.
Þú varst alltaf mikill dýravinur,
ég og Heikir hundur komum oft til
þín gangandi fyrst úr Ártúnsholtinu
og svo Þingholtunum. Alltaf þegar
við komum þá var það fyrsta sem
við gerðum að fara til í eldhúsið og
þar fékk Heikir afganga. Síðan var
sest inn í herbergi hjá Einari og við
spiluðum þrjú fram undir miðnætti
og Heikir svaf á meðan, var sjaldan
jafn rólegur. Það kom fyrir að
hundurinn komst í eitthvað sem
hann mátti ekki taka og eitt skipti
braut hann vasa sem þér þótti svo
vænt um en samt fékk Heikir bara
klapp fyrir, aldrei var hann skamm-
aður frekar en neinn annar.
Með þessari bæn sem segir
margt sem ég hugsa en erfitt er að
koma orðum að vil ég, elsku amma,
kveðja þig:
„Himneski faðir, við lútum í auðmýkt
vilja þínum. Viska þín er meiri en okkar.
Þú skilur að við berum harm í hjarta og
hve mikil sorg okkar er. Við þráum
snertingu horfinnar handar og hljóm
þeirrar raddar sem þögnuð er. Þú ert
miskunnsamur og góður. Þú munt hugga
okkar særðu hjörtu. Við þökkum þér fyr-
ir son þinn Jesú Krist sem gaf okkur
vonina um að við munum aftur finna ást-
vin okkar á himnum, þar sem enginn að-
skilnaður er framar til. Þerra tárin af
augum okkar. Þakka þér, Drottinn, fyrir
þinn djúpa skilning á fátæklegum
mennskum hjörtum okkar og fyrir stuðn-
ing þinn.
Amen.“
Blessuð sé minning þín.
Einar Daði Reynisson.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast móðursystur minnar Guð-
rúnar Ólafsdóttur. Hún var mér
alltaf mjög kær enda stóð heimili
hennar mér alltaf opið og var ég
tíður gestur þar. Móðir mín er elst
af stórum systkinahóp og Gunna
næst elst og voru þær mjög nánar
og mikill samgangur milli þeirra
meðan heilsa leyfði, báðar komnar
yfir nírætt.
Þegar farið var í bíltúr um helgar
eða að kvöldi til var komið við í
Hlíðunum hjá Gunnu og Einari og
þeim boðið með og svo fengið kaffi
á eftir. Alltaf var til meðlæti. Hún
var mikil húsmóðir góð mamma og
amma og ekki síðri frænka og syst-
ir. Þegar ég sest við tölvuna og
ætla að setja einhvað á blað kemur
svo margt upp í hugann að það
væri að æra óstöðugan að segja frá
því öllu af svo mörgu er að taka.
Minnisstæðar eru sumarferðirnar í
Galtalækjaskóg sem farnar voru
eina viku á hverju sumri. Þar var
margt um manninn og ekki mikið
frí fyrir Gunnu en hún naut þess að
hafa sitt fólk í kringum sig. Það er
svo merkilegt að þetta var yfirleitt
besta vika sumarsins veðurfarslega
séð. Hún var mikill sólunnandi. Fór
nokkrum sinnum til sólarlanda og
naut þess vel.
Gunna starfaði í mörg ár við
saumaskap á saumastofunni Elísu
en síðustu starfsárin vann hún á
saumastofunni á Hrafnistu í
Reykjavík og sagði stundum í gríni
að hún væri að leggja inn gott orð
til efri áranna, enda endaði hún æv-
ina á Hrafnistu.
Elsku Gunna, mig langar að
þakka allar ánægjulegar stundir
sem ég hef átt með þér og fjölskildi
þinni. Sonunum Reyni Hlíðar,
Þórði, Ólafi Má, Gunnari og fjöl-
skyldum þeirra votta ég samúð
mína. Hvíl í friði.
Þín systurdóttir,
Sólveig Halldórsdóttir.
Nú er gengin mikil heiðurskona,
Guðrún Ólafsdóttir móðursystir
mín eða Gunna frænka eins og hún
var ávallt nefnd á mínu heimili. Það
fer margt í gegnum huga minn
þessa stundina og efst í huga mér
er þakklæti til minnar góðu
frænku. Það voru ófáir dagar og
nætur sem við fjölskyldan fengum
skjól á hennar heimili meðan við
bjuggum á landsbyggðinni. Alltaf
var Gunna frænka tilbúin að taka á
móti okkur.
Oft sagði hún þegar ég hringdi til
að spjalla: „Nú er langt síðan ég
hef séð ykkur, ljósið mitt, eruð þið
ekki að fara að koma“? Og í hvert
sinn sem við komum til Reykjavík-
ur var okkur velkomið að gista hjá
henni.
Enginn reyndist mér jafnvel og
hún, að öðrum ólöstuðum, þegar
maðurinn minn átti í erfiðum veik-
indum sem ungur maður. Gott var
þá að vera í návist hennar og geta
rætt við hana eftir erfiðar sjúkra-
hússheimsóknir og veitti hún mér
mikinn stuðning enda var ég bara
rétt tvítug þegar þetta var.
Mér fannst mikið til Gunnu koma
þegar móðir mín sagði mér frá því
að Gunna hefði saumað á sig skáta-
búninginn sem ég notaði svo
seinna. Ég var viss um það að
svona búning gæti ekki hver sem er
saumað. Í dag notar dótturdóttir
mín þennan sama búning á sínum
skátaviðburðum.
Gunna var menntuð í kjólasaum
og var afskaplega lagin og vand-
virk. Eitt sinn kom ég með dragt-
arjakka til hennar sem fór ekki
nógu vel um herðarnar, hún leit á
hann, hló og sagði að það væri nú
ekki skrítið því það væru tvær
hægri ermar á honum. Við skemmt-
um okkur konunglega yfir þessu og
lagaði hún auðvitað jakkann fyrir
mig eins og henni einni var lagið.
Á milli okkar Gunnu var alla tíð
sterkt samband, hún tók á móti
mér í þennan heim ásamt ljósu
minni á heimili ömmu og afa að
Hafnargötu 7 í Bolungarvík, og
kannski þess vegna vorum við
svona nánar.
Minning um góða og sterka konu
lifir áfram með okkur sem eftir
stöndum.
Ég og fjölskylda mín sendum
ættingjum og aðstandendum Gunnu
frænku samúðarkveðjur.
Björk Gunnarsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON,
Bergstaðastræti 68,
lést á Landspítalanum Landakoti aðfaranótt
miðvikudagsins 25. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Vigdís Sigurðardóttir, Björn Lúðvíksson,
Hjörtur Sigurðsson, Hafdís Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Bróðir okkar, mágur og frændi,
ARNÓR KARLSSON
fyrrum bóndi á Bóli,
síðar Arnarholti í Biskupstungum,
Bjarkarbraut 10,
Bláskógabyggð,
lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudaginn
25. febrúar.
Systkini hins látna og aðrir venslamenn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN KARITAS OTTESEN
fyrrum húsfreyja í Efstadal
í Laugardal,
lést á Kumbaravogi mánudaginn 23. febrúar.
Jarðsungið verður frá Skálholti laugardaginn
28. febrúar kl. 13.00.
Jarðsett verður í Miðdalskirkjugarði.
Sigurður Sigurðsson, Lilja Dóra Eyþórsdóttir,
Gunnhildur Sigurðardóttir, Gestur Sæmundsson,
Snæbjörn Sigurðsson, Björg Ingvarsdóttir,
Jórunn Sigurðardóttir, Halldór Rúnar Vilbergsson,
Ásmundur Sigurðsson, Elva Gunnlaugsdóttir,
Ása Björk Sigurðardóttir, Egill Þór Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir,
afi og bróðir,
GUNNLAUGUR ÞORLÁKSSON
stýrimaður,
Grundarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 2. mars kl. 13.00.
Þórdís Jeremíasdóttir,
Þorlákur Ó. Snæbjörnsson,
Agnar Þór Gunnlaugsson, Ingileif Ágústsdóttir,
Ásdís Emilía Gunnlaugsdóttir, Friðjón A. Marinósson,
Steinunn Marta Gunnlaugsdóttir, Styrmir Kristjánsson,
Kristófer Andri, Róbert Aron, Sara Rut, Helena, Gunnlaugur,
systur og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Rauðagerði 67,
lést á Landspítalanum Hringbraut mánudaginn
23. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 2. mars kl. 13.00.
Margrét Kristjánsdóttir,
Jónína Kristjánsdóttir, Ólafur Ívan Wernersson,
Fanný Sigurþórsdóttir, Ívar Bergmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu okkur
samúð, vináttu, hlýhug og stuðning vegna andláts
og útfarar
GUÐMUNDAR ÞORVALDSSONAR,
Hjarðarholti 2,
Akranesi.
Stuðningur ykkar er okkur ómetanlegur.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásdís Vala Óskarsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir mín, tengdamóðir,
systir og mágkona,
SNJÓLAUG GUÐRÚN
EIRÍKSDÓTTIR SHOEMAKER,
til heimilis í Concord, Kaliforníu,
lést sunnudaginn 22. febrúar.
William H. Shoemaker,
Linda Susan Shoemaker Haskins, William Haskins,
Rósa Eiríksdóttir Ramsay,
Sturla Eiríksson, Solveig Thorarensen.