Morgunblaðið - 24.08.2009, Blaðsíða 18

18 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. ÁGÚST 2009
✝ Finney Árnadótt-ir fæddist á Sæ-
bóli í Aðalvík 8. jan-
úar 1919. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 13. ágúst sl.
Foreldrar hennar
voru Árni Finn-
bogason, f. 14. okt.
1889, d. 16. mars
1933 og Hallfríður
Ingveldur Guðna-
dóttir, f. 15. maí
1893, d. 16. des. 1981.
Systkini Finneyjar
voru 1) Sigrún, f. 15. nóv. 1915, d.
21. júní 2004, 2) Kristín, f. 3. maí
1917, d. 24. des. 1998, 3) María, f. 3.
des. 1922, d. 16. júní 2002, 4) Rann-
veig, f. 1. des. 1925, 5) Margrét
Matthildur, f. 15. sept. 1929, og 6)
Herbert Finnbogi, f. 27. des. 1930.
Finney giftist 8. janúar 1944
Guðna Ólafssyni, f. 1. apríl 1916.
Þau eignuðust 5 börn: 1) Halldór, f.
18. júlí 1943, maki Svanhildur Guð-
mundsfóttir, þau eiga þrjú börn og
fjögur barnabörn. 2) Ingveldur
Jóna, f. 1. sept 1946,
maki Jón G. Krist-
insson, þau eiga þau
þrjú börn og fjögur
barnabörn. 3) Viðar, f.
22. nóv. 1947, d. 1948.
4) Guðfinna Kolbrún,
f. 26. nóv. 1950, maki
Jóel Sverrisson, þau
eiga fjögur börn og
eitt barnabarn. 5)
Matthildur, f. 14. sept.
1954, maki Hjörtur
Jóhannsson, þau eiga
tvö börn. Fyrir átti
Finney soninn Árna
Friðþjófsson, f. 5. júní 1940, d. 15.
okt. 1997 maki Friðbjörg Ingimars-
dóttir, þau eiga tvö börn og tvö
barnabörn.
Finney og Guðni bjuggu mestan
hluta ævi sinnar á Suðureyri við
Súgandafjörð eða þar til ársins
1993 er þau fluttu í Hafnarfjörð, að
Sólvangsvegi 1 og síðan á Hrafn-
istu.
Finna verður jarðsungin frá Víði-
staðakirkju í dag, 24. ágúst, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku Amma Súg.
Það var sárt að þurfa að kveðja
þig í hinsta sinn daginn áður en ég
fór til Danmerkur í byrjun ágúst.
Ég vissi að það væri að öllum lík-
indum í síðasta sinn sem ég fengi að
halda í mjúku höndina þína og njóta
samveru þinnar. Þó svo þú hafir ver-
ið eitthvað svo langt í burtu, þá
hafðir þú samt þín skemmtilegu
karaktereinkenni og það fyrsta sem
þú gerðir þegar ég heilsaði þér var
að nikka mig. Það þótti mér vænt
um. Nú hefur þú fengið hvíldina sem
þú varst farin að þrá en eftir lifa
minningarnar um þig sem eru dýr-
mætar að eiga. Nikkin þín og blikk-
in þegar þú varst að tala við mig
gerðu samtölin svo skemmtileg og
þegar þú varst eitthvað að skjóta á
afa, brostir svo til mín, ypptir öxlum
og brostir grallaralega með tunguna
milli framtannanna, svo það var ekki
hægt annað en að brosa. Mínar elstu
minningar með þér elsku amma eru
frá Súganda þar sem ég man að við
sátum saman við eldhúsborðið og þú
kenndir mér að spila manna, það
fannst mér sko skemmtilegt. Ég
man líka eftir því þegar þú komst
einu sinni heim á Breiðvanginn, að
baka kleinur með mömmu og ég var
að skottast og „hjálpa til“, þá kennd-
ir þú mér að það væri sko ekki sama
hvernig kleinum væri snúið, ef þær
snéru ekki rétt þá kæmu þær ekki
nógu fallegar upp úr pottinum. Það
eru svona minningar sem er svo
dýrmætt að eiga og er ég þakklát
fyrir þær.
Elsku amma, ég vona að þér líði
vel á þeim stað sem þú dvelur núna.
Ég mun sakna þín sárt en ég veit að
þú munt vaka yfir okkur og nikka til
okkar frá himnum eins og þér einni
er lagið.
Vertu blessuð, elsku amma,
okkur verður minning þín
á vegi lífsins, ævi alla,
eins og fagurt ljós, er skín.
Vertu blessuð, kristna kona,
kærleikanum gafstu mál,
vertu blessuð, guð þig geymi,
góða amma, hreina sál.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Guð geymi þig, elsku amma.
Þín,
Erna.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að kveðja hana Finney ömmu.
Hún amma var svona ein af þess-
um ömmulegu ömmum, hlý og mjúk
og hún sýndi það í verki hvað henni
þótti vænt um okkur og lagði sig
fram við að gleðja okkur.
Við systkinin nutum þeirra for-
réttinda að búa í Súgandafirði í
nokkur ár þar sem Eyrargata 4 var
okkar annað heimili. Það var alltaf
gott að koma til ömmu, hún var allt-
af glöð að sjá okkur og hún hafði
alltaf tíma fyrir okkur, hvort sem
það var til að smyrja ofan í okkur
brauð, spila eða bara spjalla. Hjá
ömmu fengum við toppþjónustu,
Hreiðar bróðir átti að koma heim úr
skólanum í hádeginu en hann fór
frekar til ömmu þar sem hún smurði
ofan í hann sex brauðsneiðar með
rabbabarasultu. Að sögn hans var
vindáttin alltaf þannig að það var
auðveldara að hjóla heim til hennar
en heim.
Brauðið hjá ömmu var einhvern-
veginn miklu betra en allstaðar ann-
arstaðar. Maður raðaði ofan í sig
fleiri fleiri sneiðum og amma stóð og
smurði oftast sultubrauð en stund-
um með eggi og þá skar hún brauðið
í kringum eggið og bjó til snittur,
þjónustan hjá ömmu var hreint frá-
bær.
Amma var mikill sælkeri og hún
bakaði bestu kleinur og bestu snúða
í heimi. Núna í seinni tíð fannst
henni svo gaman að fara með okkur
í bíltúr, kíkja í Kringluna eða í Ikea
og setjast niður og fá sér kaffi og
köku. Henni fannst líka mjög gaman
þegar við komum við hjá henni með
Kentucky eða ís, þá borðaði hún
hluta og geymdi restina í kæli og
sagði svo, „ég er svo södd að ég held
ég þurfi ekki að borða í heila viku“.
Eftir að við fluttum norður biðum
við eftir sumrinu til að fá að fara
vestur í heimsókn til ömmu. Þá lék-
um við okkur úti allan daginn og á
kvöldin sátum við með ömmu við
eldhúsborðið og spiluðum rakka eða
vist og alltaf lumaði amma á ein-
hverju góðgæti í dós.
Í okkar ófáu sumarbústaðaferð-
um var amma með allskonar dósir
og poka með sér þar sem hún var
búin að mæla akkúrat hveiti og syk-
ur og fleira til að baka vöfflur. Svo
átti hún alltaf lakkrís eða súkkulaði
sem hún sótti á kvöldin þegar við
sátum og spiluðum kana eða manna.
Elsku amma, það er okkur ómet-
anlegt að hafa átt þig sem ömmu og
ég erum óendanlega þakklát fyrir að
Tinna mín skuli hafa fengið að
þekkja þig.
Fyrir hönd Guffu og Jóels barna,
Áslaug Ýr.
Elsku systir.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hinsta kveðja. Þín systir,
Margrét Árnadóttir.
Finney Árnadóttir
 Fleiri minningargreinar um Fin-
neyu Árnadóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Sigríður Theó-dóra Ármann
fæddist í Reykjavík
26. maí 1928. Hún lést
á hjúkrunarheimilinu
Eir í Grafarvogi 14.
ágúst sl. Foreldrar
hennar voru Pálína
Ágústa Sæmunds-
dóttir húsmóðir, f. 14.
ágúst 1904, d. 19. júní
1958 og Sigbjörn Ár-
mann, f. 12. nóv, 1884,
d. 14. ágúst 1950.
Bróðir Sigríðar er
Magnús V. Ármann
skipamiðlari, f. 7. janúar 1933.
Sigríður giftist 1952 Birni Hjart-
arsyni útibússtjóra Útvegsbankans
(síðar Íslandsbanki), f. 12. febrúar
1928, d. 4. júní 1992. Foreldrar hans
voru Ásta L. Björnsdóttir f . 24. nóv.
1908 , d. 17. júní 2002 og Hjörtur
Hjartarson kaupmaður, f. 31. októ-
ber 1902, d. 15. febrúar 1985. Börn
Sigríðar og Björns eru: 1) Sigbjörn
hrossaræktandi á Lundum II, f. 14.
október 1955, kvæntur Rögnu J.
Sigurðardóttur. f . 20. nóvember
1951. Börn þeirra eru Sigurður Gísli
grafískur hönnuður, f. 8. október
1984 og Sigríður Theódóra nemi, f.
26. mars 1988. 2) Ásta ballettkenn-
á árunum frá 1950-1955 og setti upp
dansa ásamt Sif Þórz í kvikmynd
Óskars Gíslasonar „Síðasti bærinn í
dalnum“. Sigríður samdi fyrsta al-
íslenska ballettinn, „Eldinn“ árið
1950 við tónlist eftir Jórunni Viðar
sem sýndur var á listamannaþingi.
Sigríður dansaði „solodans“ í „Ný-
ársnóttinni“ við opnun Þjóðleik-
hússins árið 1950. Sigríður var einn
af stofnendum Félags íslenskra list-
dansara árið 1947 og Danskenn-
arasambands Íslands árið 1963. Sig-
ríður var formaður Félags íslenskra
listdansara 1952-1966 og síðar frá
1986-1987. Sigríður kenndi frá því
hún kom til Íslands aftur frá New
York. Í Dansskóla, f. Í.L.D ásamt Sif
Þórz, Leikskóla Lárusar Pálssonar
og Listdansskóla Þjóðleikhússins.
Sigríður stofnaði sinn eigin ball-
ettskóla, „Balletskóla Sigríðar Ár-
mann“ árið 1952 og starfrækti hann
og kenndi ballett allt til ársins 1997.
Skólinn er enn starfræktur af dótt-
ur hennar Ástu. Sigríður hlaut lista-
mannalaun árið 1968. Sigríður var
heiðursfélagi Félags íslenskra list-
dansara og Danskennarasambands
Íslands. Árið 2004 hlaut Sigríður
heiðursverðlaun Grímunnar fyrir
framlag sitt til sviðslistar á Íslandi.
Sigríður verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, 24.
ágúst, og hefst athöfnin kl. 11.
Meira: mbl.is/minningar
ari og skólastjóri
Balletskóla Sigríðar
Ármann, f. 9. júlí
1958, gift Guðna B.
Guðnasyni, f. 30.
september 1961. 3)
Björn Valdimar, f. 7.
júlí 1965, d. 22. októ-
ber 1965. 4) Pálína
ballettkennari, f. 22.
júlí 1969.
Sigríður hóf list-
dansnám ung að
aldri fyrst hér á
landi og síðan er-
lendis. Árin 1943-
1946 var hún við nám í New York í
The Chalif School of Dancing. Það-
an útskrifaðist hún árið 1946 með
próf í klassískum ballett, spönskum
dönsum, samkvæmisdönsum o.fl.
Árin 1947-1948 var hún við nám í
Kaupmannahöfn hjá Friðbirni
Björnssyni. Síðar sótti hún alþjóðleg
ballett-námskeið hjá Bartholin í
Kaupmannhöfn. Sigríður sýndi ball-
ett í Reykjavík og víða um land á ár-
unum frá 1946-1951 ásamt öðrum
listakonum, Sif Þórz, Sigrúnu Ólafs-
dóttur og Ellý Þorláksson. Sigríður
kom einnig fram í ýmsum kabar-
ettum á þessum árum. Hún vann við
ýmsar uppfærslur í Þjóðleikhúsinu
Sigríður tengdamóðir mín hélt út
til New York árið 1943 ein síns liðs,
aðeins fimmtán ára gömul, til að læra
listdans. Hún bjó á heimili þeirra
Þóru og Frans Andersen á Riverside
Drive á Manhattan í þrjú ár. Þar
kynntist hún syni þeirra Þóru og
Frans, Hans G. Andersen síðar
sendiherra og okkar helsta sérfræð-
ingi í hafréttarmálum og unnustu
hans Ástríði H. Andersen. Sigríður
sagði okkur þá sögu þegar hún og
Hans G. Andersen þræddu götur
Manhattan til að finna henni góðan
skóla og fyrir valinu varð Chalif Scho-
ol of Dancing á 57. stræti. Beint á
móti skólanum er Carnegie Hall og
Russian Tea room en á neðstu hæð
hússins þar sem skólinn var starf-
ræktur er nú Steinway & Sons sem
selur píanó og flygla.
Frá því Sigríður hélt til New York
beið unnustinn í festum á Íslandi, þá
aðeins 15 ára gamall, sem 40 árum
síðar varð tengdafaðir minn. Sigríður
og Björn giftust 5. júní 1952 og
bjuggu alltaf í Reykjavík. Síðast
bjuggu þau í Stallaseli í Reykjavík en
þangað læddist ég fyrst á heimili
þeirra og gerði hosur mínar grænar
fyrir dóttur þeirra Ástu með ágætum
árangri. Heimili þeirra Björns og
Sigríðar var glæsilegt enda bæði
miklir fagurkerar. Fjölskyldan naut
þess að vera saman og átti margar
skemmtilegar samverustundir í
Stallaselinu og í sumarbústaðnum í
Borgarfirðinum. Björn varð bráð-
kvaddur árið 1992.
Samband Ástu konu minnar og
Sigríðar var einstaklega náið. Ekki
einungis var sambandið hefðbundið
náið samband á milli mæðgna heldur
voru þær bestu vinkonur og nánustu
samstarfskonur í balletskólanum.
Balletskólann stofnaði Sigríður árið
1952 og rak hann allt þar til hún
veiktist af blóðtappa árið 1997 en þá
tók Ásta við rekstri skólans. Allt frá
upphafi lagði skólinn áherslu á að
kenna klassískan ballet. Sigríði hugn-
aðist ekki hversu mjög áherslan
minnkaði hér á landi á klassíska hluta
balletsins. Hún tamdi sínum nemend-
um aga og þrautseigju og vildi ekki
síður ala upp nemendur sem kynnu
að njóta dansins sem áhorfendur.
Þannig ól hún upp þúsundir nemenda
sem lærðu grunninn í klassískum bal-
let og lærðu að hlusta á og meta
klassíska tónlist.
Sigríður hafði sterkan „karakter“.
Hún var ákveðin og þegar hún talaði
þá lagði fólk við hlustir. Hún hafði
mikinn sannfæringarkraft og gat eitt
augnablik látið mann trúa því að hvítt
væri svart. Hún hafði meðfædda
stjórnunargáfu og átti auðvelt með að
fá fólk til að vinna fyrir sig og með
sér. Hún gat verið beinskeytt og
sagði umbúðalaust sína skoðun. Sig-
ríður fylgdi Sjálfstæðisflokknum að
málum alla sína tíð og mætti í bláum
jakka á kjörstað. Við rökræddum oft
um pólitík þar sem allt fram á síðasta
dag lét hún sig varða menn og mál-
efni. Ég er samt ekki frá því að í
henni hafi blundað jafnaðarmaður.
Nú hefur lífsneistinn slökknað en
allt fram á síðasta dag hafði hún óbil-
andi lífsvilja. Missir okkar er mikill
en minningin um sterka og góða konu
lifir. Ég kveð ástkæra tengdamóður
mína með þakklæti og virðingu.
Guðni B. Guðnason.
Margar eru minningarnar um
ömmu Lillu. Þau ár sem við munum
urðu margar breytingar, en það eru
ýmsir hlutir sem standa upp úr, því
þeir breyttust aldrei.
Hún amma okkar var alltaf vel til
fara. Í svefnherbergi hennar í Stalla-
selinu mátti finna snyrtiborð með
ljósum sitt hvorum megin spegilsins,
og fyrir ung börn var erfitt að skilja
hvernig fataskápur gæti verið her-
bergi. Það var eins og hún væri kvik-
myndastjarna, og víst var hún
stjarna. Og jafnvel eftir heilsubrest-
ina fyrir 12 árum hélt hún sinni reisn,
og kvartaði ekki. Þá var spegillinn og
snyrtivörurnar á eldhúsborðinu, og
það var sama stjarnan sem brosti við
þegar komið var í heimsókn.
Hún hafði alltaf orð á því ef maður
kom í heimsókn til hennar í nýjum
flíkum, „hvað þær væru ógurlega
smart“. Það hefur eflaust komið
nokkrum sinnum fyrir að flíkurnar
hafi verið gjöf frá henni.
Þegar kom að því að leggja okkur
lífsreglurnar hikaði hún hvergi við,
enda var hún sjálf lífsreynd og hafði
ferðast víða. Misvel gekk þó að kenna
okkur ýmsa nauðsynlega siði eins og
að halda rétt á hnífapörum og standa
bein í baki.
Alltaf var amma Lilla mjög hrein-
skilin. Maður kunni þó ekki alltaf að
meta þá hreinskilni en vissi alltaf að
hún meinti vel. Hárið er mjög fallegt
ólitað, það var reyndar alveg rétt hjá
henni, þótt maður viðurkenndi það
ekki fyrir henni. Hún var einnig
kraftmikil kona sem stóð á sínum
skoðunum og leyfði fólki að heyra
þær. Það er margt sem við megum
taka okkur til fyrirmyndar af henni
ömmu okkar, og við gerum það.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
„Rökrétt er þetta vitleysa“ að þú
sért farin frá okkur, amma.
Við sjáumst þó aftur, dansandi
uppá himni.
Sigurður Gísli og
Sigríður Theodóra.
Sigríður var ein af fyrstu konum
hér á landi sem lögðu land undir fót
og héldu til náms í klassískum ballett.
Íslensk danslist hefur þá sérstöðu í
heimi listanna að brautryðjendurnir
eru nær eingöngu konur. Þær ruddu
brautina og báru fullan þunga af
starfinu frá upphafi og fram á þennan
dag. Það var á árum síðari heims-
styrjaldar að hún kornung hélt utan
til New York til náms í þekktum ball-
ettskóla. Það þurfti ekki lítinn kjark á
þeim tíma að halda út í heim til að
læra ballett sem aðeins örfáar ís-
lenskar konur höfðu þá lagt fyrir sig.
Henni vegnaði vel, lauk námi og hélt
heim. Aldrei gleymi ég fyrstu sýning-
unni sem hún hélt í Sjálfstæðishúsinu
gamla þar sem hún sýndi dansa af
ýmsu tagi og okkur fannst hún koma
úr öðrum heimi.
Sigríður var ein fimm kvenna sem
stofnuðu Félag íslenskra listdansara
og settist í fyrstu stjórn félagsins vor-
ið 1947. Félagið gekk í Bandalag ís-
lenskra listamanna innan árs. Hún lét
þegar til sín taka og á listamanna-
þingi árið 1950 í Þjóðleikhúsinu var
fyrsti íslenski ballettinn frumsýndur,
Eldurinn eftir Sigríði Ármann við
tónlist Jórunnar Viðar. Tveimur ár-
um síðar var Ólafur Liljurós eftir
sömu höfunda sýndur í Iðnó.
Árið 1952 stofnaði hún Ballettskóla
Sigríðar Ármann, elsta einkarekna
dansskólann hér á landi, sem hefur
nú í tæpa sex áratugi notið virðingar
og vinsælda. Traustan bakhjarl átti
hún í Birni manni sínum, sem studdi
hana í öllu. Báðar dætur Sigríðar
lögðu fyrir sig ballettnám og hún átti
því láni að fagna að Ásta dóttir henn-
ar fetaði í hennar fótspor og hefur í
yfir tvo áratugi stjórnað skólanum og
getur nú litið til baka yfir glæsilegt og
viðburðaríkt tímabil. Það hefur verið
lærdómsríkt að fylgjast með sam-
vinnu þeirra og metnaði og ég hygg
að fáir gleymi árlegum vorsýningum
ballettskólans þar sem allir nemend-
ur koma fram og sýna listir sínar,
hver eftir sinni getu og aldri. Troð-
fullur salur ættingja og vina, kynslóð
fram af kynslóð, sem fylgjast með af
áhuga og stolti. Ég hef velt því fyrir
mér hvaða kosti þær hafi til að bera
sem hafa gert þær mægður að svo
góðum kennurum. Þar vega þungt
vandvirkni, viss strangleiki sem
tryggir aga, en einnig hlýleiki og trú á
því sem þær eru að gera. Þær kunna
líka listina að hvetja til dáða.
Sumarið 2004 hlaut Sigríður Grím-
una, heiðursverðlaun Leiklistarsam-
bands Íslands, fyrir frum-
kvöðulsstörf á sviði danslistar. Slíkur
heiður heldur ekki bara á lofti nafni
Sigríðar Ármann heldur ekki síður ís-
lenskrar danslistar. Af því tilefni
bauð hún til fagnaðar á fallegu heimili
sínu þar sem útsýni er til allra átta og
fjölskylda og vinir glöddust með
henni. Við frænkur höfum borið gæfu
til að rækta vináttu og frændsemi
sem veitir öllum styrk. Það þökkum
við nú á kveðjustundu.
Ég og fjölskylda mín vottar Sig-
birni, Ástu, Pálínu, Magga og öðrum
ástvinum hennar innilega samúð.
Megi minningin um allt sem hún var
þeim styrkja þau á sorgarstundu.
Sigríður Th. Erlendsdóttir.
Sigríður Th. Ármann