Morgunblaðið - 02.10.2009, Blaðsíða 35

varst alltaf að gera eitthvað þegar ég
kom í heimsókn, annaðhvort að laga
eitthvað í húsinu eða snyrta garðinn.
Garðurinn þinn var alltaf sá flottasti.
Ég man þegar ég var lítil og þú tókst
upp rabarbara handa okkur krökk-
unum og gafst okkur rabarbara með
sykri. Eða öll sunnudagsmatarboðin,
þá fengum við alltaf lambalæri og svo
ís í eftirrétt.
Það var svo gaman að sjá hversu
glaður þú varst þegar ég kom með
myndina af ömmu til þín um daginn.
Þú hlóst og hlóst og svo gerðir þú grín
að óförum þínum í veikindunum. Síð-
an sýndir þú mér myndir af öllum vin-
um þínum af spítalanum. Þú varst svo
hress og kátur þennan dag og það var
svo gaman að sjá þig.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Katrín Pétursdóttir.
Doddi afi var yndislegur maður
með einstaklega góða og fallega nær-
veru, við systurnar fengum tækifæri
á að kynnast honum og fyrir það er-
um við afar þakklátar. Þegar við
hugsum um afa koma upp myndir af
sætu dúskahúfunni, garðinum, garð-
álfunum og fallega brosinu. Alltaf var
jákvæður og duglegur í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur. Stundum reynd-
ar svolítið þrjóskur, vildi gera hlutina
sjálfur og hafðist það alltaf að lokum.
Garðurinn var hans líf og yndi, enda
var garðurinn alltaf vel til hafður og
fallegur. Oft á tíðum hjálpuðum við
systurnar til með garðsláttinn, að
reyta arfa og sópa sandinn af stétt-
inni. Afi var alltaf duglegur við að
skreyta garðinn með álfum og blóm-
um, það var alltaf gott að koma í garð-
inn. Einnig minnust við þess hversu
fallega hann skreytti húsið og garð-
inn á jólunum, allt ljómaði.
Þegar við vorum litlar voru kókó-
mjólk og matarkex algjörlega ómiss-
andi þáttur í heimsóknum okkar til
ömmu og afa. Sunnudagslambalærið
með öllu tilheyrandi var stundum á
boðstólum fyrir fjölskylduna. Minn-
umst við þess þegar afi var alltaf síð-
astur við borðið, hann var mikill sæl-
keri og aldrei mátti neinn matur fara
til spillis. Eitt skipti leit Sunna Halla
yfir borðið og hrósaði matnum og
segir „En girnilegt“, Afi lítur upp og
segir „Ha ég?“ glettinn á svip. Afi var
góður að sjá fyndnar hliðar á tilver-
unni og notaði það óspart, öllum til
gamans.
Afi gaf sér alltaf tíma til að spjalla
eða snúast í kringum okkur systurn-
ar. Hann hugsaði alltaf vel um allt og
alla í kringum sig og minnumst við
þess þegar hann var alltaf tilbúinn að
keyra okkur. Eitt skipti var hann að
keyra Guðrúnu Eddu og hún hugsaði
með sér að kannski hefði hún verið
fljótari að taka strætó.
Nú ert þú kominn í fallega garðinn
þinn, elsku afi, hvíldu í friði. Þú munt
ávallt vera í hjarta okkar.
Guðrún Edda Einarsdóttir.
Sunna Halla Einarsdóttir.
Hrefna Lind Einarsdóttir.
Sigurþór Sigurðsson eða Doddi
eins og hann var alltaf kallaður var
einstakur maður. Rólegheitin og yf-
irvegunin sem einkenndu hann gerðu
það að verkum að alltaf var notalegt
að vera í félagsskap hans. Þegar hann
var lagerstjóri á Morgunblaðinu var
skrifstofan hans samkomustaður
margra starfsmanna sem settust nið-
ur hjá Dodda til að ræða málin í róleg-
heitunum. Þar áttum við margar góð-
ar stundir.
Eitt af aðalsmerkjum Dodda var
jafnaðargeðið hans. Aldrei sá ég hann
bregða skapi eða rífast enda tók hann
á hlutunum á sinn yfirvegaða hátt.
Doddi var mjög stoltur af fjöl-
skyldu sinni og fylgdist náið með af-
rekum ungviðisins á hinum ýmsu
sviðum. Það voru ófáar stundirnar
sem hann eyddi við að horfa á afkom-
endurna í kappleikjum vítt og breitt
um bæinn. Alltaf hringdi afi Doddi til
að athuga hvernig fjölskyldan hefði
það og til að ræða málin á sinn rólega
og þægilega hátt.
Í mörg ár var sunnudagssteikin í
Skriðustekknum fastur punktur í til-
veru fjölskyldunnar. Þar hittist stór-
fjölskyldan og borðaði og fór yfir hvað
á daga þeirra hafði drifið seinustu vik-
una. Alltaf stóð afi Doddi seinastur
upp frá borðinu.
Doddi var mikil áhugamaður um
íþróttir og fylgdist með þeim af hjart-
ans lyst. Manchester United var hans
lið í enska boltanum og missti hann
helst ekki af leik með þeim. Ég minn-
ist þess sérstaklega er hann var að
lýsa fyrir okkur feðgum ferð sinni á
Old Trafford og sýndi okkur myndir
sem hann tók í ferðinni. Birni og
Aroni fannst ansi magnað að afi
Doddi hefði verið á vellinum og
hlustuðu á lýsingar hans með mikilli
aðdáun.
Garðurinn í Skriðustekknum var
honum kær. Þar naut hann sín við að
dytta að garðinum ásamt því að leika
við börnin og barnabörnin í garðinum.
Mikið var Doddi glaður þegar pallur-
inn var smíðaður og hann gat farið að
njóta útiverunnar í garðinum betur.
Þar naut hann að mestu góða veðurs-
ins í sumar.
Elsku Doddi minn, takk fyrir allt
sem þú kenndir mér og allar þær
góðu stundir sem ég átti með þér. Þín
er sárt saknað enda varstu einhver
besti maður sem ég hef á ævinni
kynnst.
Sjáumst síðar.
Ingi Rúnar.
Hann Doddi var svo hlýr. Svo ein-
staklega rólegur og hlýr. Kannski var
það þess vegna sem honum leið svo
vel með fiðrildinu henni Höllu. Doddi
og Halla unnu á Mogganum eins og
ég. Fyrir mörgum, mörgum árum.
Þar að auki voru þau nágrannar í
Hlíðunum. Sigga dóttir þeirra var
besta vinkona Möggu systur. Og þeim
og pabba og mömmu var vel til vina.
Þau sýndu mér mikla vináttu. Mér
og Sigurdísi Laxdal þá eiginkonu
minni og nú indælum vini. Og Jónsa,
stráknum okkar. Þau voru ófá lamba-
lærin sem við borðuðum hjá þeim um
helgar. Doddi var jafn rólegur og
Halla er ör. Þær Siddý hafa svipaðan
húmor og ég man hvað þeim var
skemmt þegar við Doddi, eftir einn
eða tvo, fórum að spila badminton í
garðinum.
Okkur fannst við rosa flottir og
skildum ekkert í af hverju þær sátu
og hlógu eins og hýenur. Mér finnst
ennþá að við höfum verið rosa flottir.
Þessar konur hafa bara ekkert vit á
íþróttum.
Doddi átti við mikinn heilsubrest að
stríða síðustu árin. En var alltaf jafn
æðrulaus og glaður í bragði þegar við
hittumst. Og píslin hún Halla var eins
og klettur við hans hlið. Halla er stór
lítil kona.
Elsku Halla og börnin öll. Við send-
um ykkur ástarkveðjur. Ég, Siddý,
Jónsi og Magga. Pabbi og mamma?
Það kæmi mér ekki á óvart að þau
væru nú að taka í spil með Dodda sín-
um.
Guð geymi ykkur og styrki,
Óli Tynes.
Elsku Doddi minn, það er svo ótrú-
legt hvernig lífið getur þeytt manni til
og frá og oft virðist það vera stjórn-
laust og enginn tilgangur.
Þvílík gæfa sem það var fyrir okkur
mömmu og svo Stefán bróður eða
Trimma að hitta þig og Höllu, þetta er
eitt af þessu sem átti sennilega að
gerast. Ég man nú minnst eftir okkur
í Barmahlíðinni en þeim mun meira
úr Skriðustekknum, sem mér fannst
alltaf vera stórkostlegt heimili. Aðra
eins hlýju og gestrisni finnur maður
ekki oft og þetta var miklu meira en
gestrisni því mér fannst ég svo sann-
arlega ekki vera gestur heldur til-
heyrði ég ykkur og var ein af hópnum.
Sem aftur færði mér mikið öryggi.
Sú stóíska ró, Doddi minn, sem þú
hafðir til að bera er mér oft óskilj-
anleg og hreint aðdáunarverð. Eftir
að ég varð sjálf fullorðin og foreldri þá
dáist ég enn meir að þessum eigin-
leika þínum. Alltaf varst þú pollróleg-
ur, sama hvað gekk á, og sunnudags-
steikin alltaf á réttum tíma, fastur
punktur í tilverunni sem ekkert fékk
raskað.
Ég minnist allra góðu stundanna
með þakklæti og svo seinna þegar
beðið var eftir þér, Doddi, á aðfanga-
dag því þá fyrst var á hreinu að jólin
voru að koma og þrautseigjan hjá þér
í veikindum þínum hreint aðdáunar-
verð.
Elsku Doddi, ég veit að þú finnur
nú frið og vil ég kveðja þig með þess-
um fallegu orðum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Halla, okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ýr, Sigurður og strákarnir.
Fyrir liðlega 25 árum barst Kiw-
anisklúbbnum Esju liðsauki. Það
munaði sannarlega um hann. Sigur-
þór Sigurðsson lét ekki sitt eftir
liggja þegar taka þurfti á í þeim mál-
efnum sem okkur stóðu næst. Hvort
sem um var að ræða sölu á „lyklin-
um“ til styrktar málefnum geðfatl-
aðra, flugelda eða hvað annað sem
okkur datt í hug lagði hann alltaf sína
krafta fram. Sjaldan var hann stolt-
ari en þegar við fengum kveðju frá
börnunum í Afríku í gegnum ABC
barnahjálp. Starf Kiwanisklúbbanna
í landinu og reyndar alls staðar
byggist á því að menn og konur taki
saman höndum og sameini krafta
sína til aðstoðar þeim sem minna
mega sín. Þær hugsjónir skildi hann
og þurfti ekkert að hafa um það
mörg orð, bara mæta. Sigurþór var
auk þess ákaflega elskulegur maður
sem ávallt vildi öðrum vel og hall-
mælti engum. Hann tók að sér þau
störf sem skyldan bauð fyrir klúbb-
inn og gegndi m.a. starfi forseta
klúbbsins með sóma.
Það fór að sjálfsögðu ekki fram hjá
okkur að veikindi undanfarinna ára
settu mark sitt á hann en hann hélt
áfram að mæta til funda, jafnvel
lengur en hann gat, og alltaf var jafn
gaman að njóta samvista við hann.
Slíkir félagar sem Sigurþór var eru
vandfundnir og það vissum við Esju-
félagar og mátum hann fyrir allt sem
hann lagði okkur til. Eiginkona hans
hún Halla var líka þátttakandi í
starfinu með sinni kátu lund og
elsku.
Á þessari kveðjustund eru henni
og fjölskyldunni allri færðar hug-
heilar samúðarkveðjur. Um leið og
við söknum vinar, minnumst við hans
með virðingu og þökk.
F.h. Esjufélaga,
Ástbjörn Egilsson.
Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 2009
KVEÐJA
Sigurþór Sigurðsson hóf störf
hjá Morgunblaðinu á vordögum
árið 1948 og vann hjá blaðinu
sleitulaust til ársins 1997, er
hann lét af störfum sökum ald-
urs. Gamlir vinnufélagar Dodda
minnast hans sem hins dagfar-
sprúða manns sem aldrei skipti
skapi. Hann var ætíð ljúfur og
gekk að öllum þeim störfum sem
honum voru fengin af mikilli
samviskusemi. Þegar Doddi hóf
störf hjá Morgunblaðinu var
vinnustaðurinn við Austur-
stræti, þar sem blaðið hóf göngu
sína. Meðal þeirra sem þá störf-
uðu hjá blaðinu var ung stúlka,
Hallveig Ólafsdóttir, sem varð
eiginkona hans og eignuðust þau
sex börn. Mun Halla hafa haft á
orði er hún sá Dodda á hans fyrsta
vinnudegi að þennan pilt skyldi
hún eignast fyrir mann.
Doddi var afgreiðslustjóri
Morgunblaðsins, honum var falið
það verkefni að stjórna útkeyrslu
blaðsins til blaðbera og sölustaða.
Því starfi sinnti hann af stakri
prýði og samviskusemi. Gamlir
vinnufélagar minnast hans fyrir
hlýju og hógværð.
Starfsmenn Morgunblaðsins og
gamlir vinnufélagar senda Höllu,
börnunum og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Guðbrandur Magnússon.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, sonur,
afi og bróðir,
JÓN VEIGAR ÞÓRÐARSON,
Víðiteigi 38,
Mosfellsbæ,
lést þriðjudaginn 29. september.
Útförin fer fram frá Ríkissal Votta Jehóva,
Hraunbæ 113, mánudaginn 5. október kl. 14.00.
Ragnhildur Erna Þórðardóttir,
Ásvaldur Óskar, Þorgerður Jónsdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Simon Schlitz,
Bjarki Snær Jónsson,
Margrét Sigurpálsdóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
✝
Ástkær föðurbróðir okkar,
ÓLI KRISTJÁNSSON
bóndi,
Skútustöðum við Mývatn,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga miðvikudaginn
30. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björn, Kristján, Ingi, Pétur og Gylfi Yngvasynir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA GUÐBJÖRG SIGFÚSDÓTTIR
frá Staffelli í Fellum,
Hjallalundi 3c,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 28. september.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 9. október kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er sérstaklega bent á Bergmál, líknar- og vinafélag, s. 587 5566
og 845 3313. Reikn. nr. 0117-26-1616, kt. 490294-2019.
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Sigurður Kr. Einarsson,
Þorgerður E. Long,
Valdís Vera Einarsdóttir, Atli Már Sigurjónsson,
Óskar Long Einarsson, Agnieszka Nowak,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg frænka okkar og mágkona mín,
GUÐNÝ KRISTINSDÓTTIR,
Sléttuvegi 23,
Reykjavík,
varð bráðkvödd mánudaginn 28. september.
Jarðsungið verður frá Neskirkju þriðjudaginn
6. október kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Þeir sem vilja minnast hennar láti líknarfélög njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rakel Viggósdóttir,
Kristín Viggósdóttir,
Ágústa Þórey Haraldsdóttir
og Áslaug Jensdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Greinar, sem berast eftir að útför
hefur farið fram, eftir tiltekinn skila-
frests eða ef útförin hefur verið gerð
í kyrrþey, eru birtar á vefnum,
www.mbl.is/minningar. Æviágrip
með þeim greinum verður birt í
blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem birt-
ast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Engin lengdarmörk
eru á greinum sem birtast á vefnum.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hve-
nær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar
mega einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og börn.
Minningargreinar