Organistablaðið - 01.05.1969, Blaðsíða 13

Thomasarkirkjuna, vekur það undrun hversu tröllaukin Straube er
í list sinni.
Iö97 yfirgaf Straube Berlin íyrir fullt og allt, gerðist fyrst org-
anisti við dómkirkjuna í Wesel við Rín. Það, sent olli því að hann
tók þessa stöðu, var fyrst og fremst það, að honum gafst sjaldgæft
tækifæri til að leika á mjög stórt og vandað orgel, sem í kirkjunni
var. Organleikarar eiga oft erfitt með að fá óiakmarkaðan aðgang að
góðum orgelum. Þess vegna var það afarmikils virði fyrir hinn
upprennandi orgel-„virtuos“, að hafa nú umráð yfir fullkomnu
orgeli. Frá Wesel tókst hann á hendur ferðalög sín sem konsertorgan-
isti um allt Þýzkaland og víðar. En hann stjórnaði einnig hljóm-
sveit í Wesel og flutti meðal annars symphoníur Beethovens og verk
eftir Richard Sirauss. En sem hljómsveiiarstjóri festi hann aldrei
rætur, en aftur á móti er hann talinn í fremstu röð kórstjórnenda.
Þau ár, sem Straube var í Wesel, notaði hann til að fullkomna sig
enn meir í list sinni, og kom hið ágæta hljóðfæri honum nú í góðar
þarfir. Frægð hans óx hröðum skrefum og var talað um hann sem
„organistann", þ. a. s. fremstan allra organleikara Þýzkalands. —
Margar borgir Þýzkalands höfðu augastað á honum, en Leipzig varð
'hlutskörpust. Þangað flutti hann 1893, og var þá Straube skipaður
organisti við Tliomasarkirkjuna, og skömmu síðar kennari í orgel-
leik við konunglega konservatoríið, sem þá var. Áður en Straube
varð onganisli Tliomasarkirkjunnar, var almennt litið svo á, að mið-
depill allrar þýzkrar kirkjutónlistar væri í Berlín, og að Reimann
væri fyrsti maður á því sviði. En nú tók þessi skoðun að breytast,
þegar Straube fékk tækifæri til að njóta sín í mikilli stöðu í stór-
borg, þá varð ekki hjá því komizt að líta á hann sem fyrstan og
fremstan. Miðstöð nútíma kirkjutónlistar evangelisku kirkjunnar
'hefur í raun og veru verið í Leipzig síðan 1903, en var það áður
raunar frá Bachs dögum.
1 Leipzig hóf Straube kennslustarfsemi sína, sem síðan hefur borið
svo ríkulegan árangur, eins og áður er sagt. Skilyrðin voru hin
beztu. Tónlistarskólinn naut mikillar frægðar síðan á dögum Mendel-
sohns og Schumanns, nemendur streymdu ávallt að þessum skóla,
og nú hófst nýtt tímabil í orgelkennslunni. Hvaðanæfa að komu
lærisveinarnir til Straubes. Frá Italíu, Rússlandi, Englandi, Ameríku
og skandínavisku löndunum.
ORGANISTABLAÐIÐ 13