Organistablaðið - 01.05.1969, Qupperneq 7

skoSaS gæti því rafeindaorgel aðeins — þegar bezt lœtur — jafnazt
á við ósvikið orgel í úlvarps- eða hátalaraflutningi). í stað þess að
skila ósviknum tónum í eðlilegri rúmvídd getur því rafeindaorgelið
aðeins boðið fram takmarkaða tónafleti.
Vegna hinna hröðu tækniframfara á öllum sviðum verður kaup-
andi rafeindaorgels að vera við því búinn, að hljóðfæri hans kunni
að verða oroió algerlega úrelt eftir nokkur ár. Auk þess er ekki enn
fyrir hendi nægileg reynsla varðandi endingu þessarar vörutegundar.
Gegn útvegun rafeindaorgels til bráSabirgSa mæla eftirtalin rök:
1) Það er allt of dýrt sem bráðabirgðalausn. 2) Það spillir tónlistar-
smekk safnaðarins og gerir kirkjukórinn áhugalausan, eins og dæmin
sanna. 3) Hættan á því að venjast slíku bráðabirgðahljóðfæri stend-
ur ósjaldan í vegi fyrir því, að síðar meir verði útvegað raunveru-
legt orgel.
Meðal málsvara rafeindaorgela eru rosknir kirkjutónlistarmenn í
meiri hluta, en þeir beita sér oft fyrir útvegun þeirra til þess að
sýna, hversu vakandi þeir séu fyrir hinum meintu „framförum í nú-
tímatækni.“ Hins vegar er yfirgnæfandi meiri hluti yngri kynslóSar-
innai fráhverfur þessari nýjung.
Við helgiþjónustu er eftirlíking ekki viðeigandi né heldur hitt,
að notast við gervitæki. Við tökum hin dýru vaxkerti fram yfir raf-
magnskerti á altarinu, við veljum sölnandi, ósvikin blóm í stað
gerviblóma úr plasti, því að við þráum hiS ósvikna, ekki hið áþekka.
Meðan rafeindaliljóðfærið skilar tónlist í samræmi við hljómeðli
sitt, er ekkert við því að segja. En jafnskjótt og menn dirfast að ætla
því hæfni pípuorgels, verður að hafna slíku meS fullri einbeittni..."
Ingvar G. Brynjólfsson lögg. skjalaþ. og dómtúlkur þýddi.
ORGANISTABLAÐIÐ 7