Morgunblaðið - 13.11.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2009
Bergi fyrir góða og langa vináttu og
fjölmargar ferðir bæði innlands sem
utan, einnig fyrir allt uppeldið í
handboltanum, var hann að hætta
þegar ég var að stíga þar fyrstu
skrefin, alltaf boðinn og búinn að
hjálpa og leiðbeina, hvers manns
hugljúfi, hans verður sárt saknað.
Golfklúbbur Reykjavíkur sendir
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur og þakkar fyrir góða og
langa samveru. Sendi ég Hjördísi,
börnum og barnabörnum samúðar-
kveðjur, minning um góðan mann lif-
ir,
Jón Pétur Jónsson, formaður
Golfklúbbs Reykjavíkur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Það dró sannarlega stórt ský fyrir
sólu í mínu lífi og svo margra ann-
arra þegar stórvinur minn Bergur
Guðnason féll frá í blóma lífsins.
Daginn áður en Beggi féll fyrir ill-
vígum sjúkdómi eftir hetjulega bar-
áttu þá horfðumst við í augu og þar
endurspeglaðist fimm áratuga hrein,
tær og sönn vinátta sem aldrei bar
skugga á.
Hann var traustur vinur. Hann
var ráðhollur, glaðlyndur, skarp-
greindur, félagi, frændi og fóstri.
Vináttu okkar má rekja til þess
tíma, þegar ég var nýorðinn sextán
ára og að stíga mín fyrstu skref í
meistaraflokkum Vals í hand- og fót-
bolta, en þar var Beggi áberandi í
báðum liðum. Strax fundum við
sterkan samhljóm þrátt fyrir nokk-
urn aldursmun og bundumst miklum
og ævarandi tryggðarböndum. Hann
tók mig strax undir sinn verndar-
væng, veitti mér holl ráð, hvatningu
og mikla gleði, eins og svo oft á lífs-
leiðinni.
Hann ráðlagði mér og leiðbeindi
alltaf varðandi atvinnumál, íþróttir
og ekki síst persónuleg mál, enda
voru aldrei leyndarmál hjá okkur,
heldur gagnkvæmt traust og virð-
ing.
Heimili hans og Hjördísar var
mitt annað heimili til margra ára og
þar ríkti hlýhugur og glaðværð, enda
nutu margir gestrisni þeirra.
Ég fylgdist með frábærum börn-
um þeirra vaxa úr grasi og varð svo
lánsamur að eignast vináttu þeirra.
Ég hef ekki umgengist nokkra
persónu eins og mikið og Begga um
ævina, svo sterk og einlæg var vin-
átta okkar. Það hrannast upp marg-
ar stórkostlegar minningar og svo
sannarlega gerði Beggi líf mitt miklu
auðugra, skemmtilegra og betra.
Minningar sem tjá kærleika og
ást, væntumþykju og þakklæti fyrir
liðna tíma sem við áttum saman og
oftast með brosi á vör.
Þegar við hittumst á ný þá munum
við setjast við lind minninganna,
rifja upp skemmtilegar samveru-
stundir og slá auðvitað á létta
strengi en það var Begga svo sann-
arlega eðlislægt.
Fjölskylda hans stóð alltaf þétt við
bakið á mér, eins og klettar í hafi,
jafnt í meðbyr sem mótlæti og það
kunni ég svo sannarlega að meta, því
slíkt gera aðeins sannir vinir.
Það eru forréttindi að hafa fengið
að eiga Begga sem hornstein lífs
míns og fyrir það verð ég ævinlega
þakklátur.
Beggi var bæði ljúflingur og mikill
öðlingur. Hann var ótrúlega hjálp-
samur og vildi allt fyrir alla gera.
Hans verður sárt saknað og sorg
margra er mikil. Elsku Hjördís mín,
Guðni, Sigga, Böðvar, Beggi og Þor-
steinn, tengdabörn og barnabörn,
hugur minn er hjá ykkur. Mínar
innilegustu samúðarkveðjur, minn-
ingin um góðan dreng, eiginmann,
föður og afa mun aldrei gleymast.
Guð veri með ykkur öllum.
Hermann Gunnarsson.
Æskuvinur minn Bergur Guðna-
son er dáinn. Þetta kom mér alger-
lega í opna skjöldu enda þótt ég vissi
að hann ætti við slæman heilsubrest
að stríða. Hins vegar var Beggi
þekktur fyrir mikið atgervi, styrk og
seiglu og því þótti mér ólíklegt að
hann lyti svo fljótt í lægra haldi gegn
hinu óumflýjanlega. Það var unun að
vera félagi Bergs á unglingsárum og
áfram gegnum lífið. Hann var ungur
að árum orðinn afreksmaður í knatt-
spyrnu og handbolta og aðrar grein-
ar lágu létt fyrir honum svo sem
golfið og briddsinn. Það varð hlut-
skipti okkar hinna félaganna að
fylgja Begga milli kappleikja og
hvetja hann áfram. Það var okkur
ljúft enda hrifumst við af keppnis-
skapi hans og elju.
Að loknu stúdentsprófi fórum við
Beggi í síldina á Siglufirði og þar
hitti hann lífsförunaut sinn, Hjördísi
Böðvarsdóttur. Leiðir okkar Bergs
skildi um hríð þegar ég fór til Dan-
merkur til náms en við héldum vin-
áttunni með bréfaskiptum upp á
gamla mátann. Svo kom hann einnig
stöku sinnum við hjá okkur Önnu
Björk í Kaupmannahöfn þegar hann
var í keppnisferðum.
Þegar við vorum orðnir ráðsettir
fjölskyldumenn áttum við öll góðar
stundir saman. Börnin okkar uxu úr
grasi og fóru sínar leiðir en við Beggi
sátum reglulega við briddsborðið
með félögum okkar og nutum góðrar
keppni og samveru. Það er mér
ógleymanlegt þegar spilaklúbburinn
fór til London til að horfa á Totten-
ham og Liverpool leika en þá var
sonur hans Guðni nýgenginn til liðs
við Tottenham.
Bergur bar ekki tilfinningar sínar
á torg en við sem kynntumst honum
best, fundum dýptina og fagurker-
ann í honum. Ég er fullur þakklætis
fyrir að hafa notið einlægrar og
djúprar vináttu Bergs Guðnasonar
og fjölskylda mín sendir Hjördísi og
börnum þeirra Bergs innilegar sam-
úðarkveðjur.
Almar Grímsson.
Við fráfall Bergs Guðnasonar
þyrlast upp ótal ljúfar minningar en
ekki síður afar stór skammtur af
þakklæti fyrir það að hafa notið sam-
vista með góðmenni sem með hár-
beittum húmor gat lagt menn bók-
staflega á hliðina af hlátri.
Húmornum var gjarnan fylgt eftir
með leikrænum tilburðum sem
Bergur fór létt með. Á bak við töff-
arann var mjúkur maður sem öllum
vildi vel og svo sannarlega leið
mönnum vel í návist hans. Já, Berg-
ur kunni betur en flestir að láta öðr-
um líða vel, og samgleðjast þegar
öðrum tókst vel upp. Bergur afrek-
aði margt á ferlinum sem keppnis-
maður, lögmaður, félagsmálamaður
en ekki sízt sem góður eiginmaður
og faðir sem var börnum sínum
sannur félagi og vinur. Bergur var
leiðtoginn í hádegisklúbbnum okkar
F.Í.G.P. sem haldist hefur upp á
hvern virkan dag í vel yfir fjörutíu
ár. Í hverfulleika lífsins og ölduróti
hefur verið gott fyrir okkur alla að
geta tekið létt á daglegum viðfangs-
efnum og oftast séð jákvæðu og
spaugilegu hliðar hlutanna. Beggi og
Hemmi hafa leitt umræðuna og séð
til þess að stressaðir hafa afstressast
eftir hressilegar hlátursrokur og all-
ir hafa sinn sess. Málfrelsinu hefur
verið misskipt og tappinn ýmist í eða
úr. En í lok hádegis standa allir upp
betri menn og glaðari. Ótal
skemmtilegar minningar renna
framhjá hérlendis og erlendis, ómet-
anlegar. „It́s only money, honey,“
sagði Bergur gjarnan þegar við átti
en minnir jafnframt á að sönn vin-
átta verður ekki keypt fyrir peninga.
Bergur hefur verið einn af leiðtogum
okkar kæra félags, Vals, og leiddi
sem formaður frá árinu 1977-1981.
Það er ótrúlega erfitt að sætta sig
við að Bergur situr ekki lengur í sínu
frátekna sæti í hádeginu, en það veit
hamingjan að Guð almáttugur hefur
útdeilt Bergi góðu sæti, og í trúnni á
næsta líf verður engu að kvíða.
Reisn Bergs og styrkleiki í barátt-
unni við vágestinn lét engan ósnort-
inn og ekkert nema jákvæðnin og
elskan skein í gegn á kveðjustundu.
Fjöllin og dalirnir, eins og Bergur
nefndi gjarnan þegar hann síteraði í
eigin líkama, er ekki lengur með
okkur en andi hans er með okkur og
hans verður minnst með miklum
trega svo lengi sem lifir.
Okkar bænir og hlýjar hugsanir til
þín Hjördís og fölskyldunnar.
Vertu sæll, kæri vinur.
Esther og Halldór.
Fallinn er frá góður drengur og
félagi í hart nær sex áratugi.
Kallið kom snögglega þótt það
hefði að vísu átt sér nokkurn aðdrag-
anda, en þetta kall er nánast það
eina sem er öruggt á lífsleiðinni.
Hans verður sárt saknað í gamla
spilaklúbbnum sem er rúmlega
hálfrar aldar gamall.
Alltaf var Bergur keppnismaður
bæði innan og utan vallar, og við fé-
lagarnir urðum oft skemmtilega var-
ir við keppnisskapið sem á stundum
gat verið skondið.
Við munum sakna hans á komandi
árum eins og þau verða okkur
skömmtuð.
Vottum við Hjördísi og börnum
þeirra einlæga samúð á erfiðum
tímamótum.
F.h. spilafélaga,
Jón Hermannsson.
Leiðir okkar Bergs lágu saman
um langa tíð, allt frá því hann kom
ungur að árum með foreldrum sínum
heim til okkar á Laufásveg fjögur.
En mjög góður vinskapur var með
foreldrum okkar Bergs og þá eink-
um föður mínum Þorsteini Ö. Steph-
ensen og Guðna Jónssyni, föður
Bergs. Það var lýsandi fyrir Berg að
hann viðhélt góðri tryggð við for-
eldra mína löngu eftir dag foreldra
sinna. Eftir að hann hafði lokið við
lögfræðina kom hann árlega og sá
um framtalið fyrir gömlu hjónin,
spjallaði um liðna tíð og reyndist
þeim ákaflega vel í hvívetna. Alltaf
var sérstaklega gaman að heyra
hann tala um foreldra sína af hlýju
og mikilli virðingu.
Fyrir tryggð Bergs við foreldra
mína er ég þakklát, en þá ekki síður
fyrir hversu vel hann reyndist mér
ávallt þegar ég kom með mitt árlega
skókassabókhald. Þá glotti Bergur á
sinn hrjúfa og glettna hátt og tók að
sér ár eftir ár að koma skikk á hlut-
ina. Ávallt lagði hann sig líka fram
um að ráða manni heilt og ekki brást
að maður færi upplitsdjarfari frá
kontórnum hans Begga en þegar
maður kom. Bergur bjó nefnilega yf-
ir þeim fágætu mannkostum að geta
veitt manni góða hvatningu og ráðið
manni heilt, án þess að því fylgdi
nokkur vorkunnsemi eða vol. Hann
var hreinn og beinn, sannkallaður
vinur vina sinna og drengur góður.
Ég hef þá trú að tryggð hans, hjálp-
semi og mörgu góðu kostir hafi líka
gagnast mörgum.
Bergur átti langa og farsæla tíð á
Hlíðarenda, þar sem hann vann mik-
ið og óeigingjarnt starf innan knatt-
spyrnufélagsins Vals. Fyrst sem
ungur og hæfileikaríkur íþróttamað-
ur og síðar sem óþreytandi leiðtogi í
starfi félagsins. Á meðal þeirra heil-
ræða sem hann gaf mér um dagana,
var að strákarnir mínir tækju þátt í
starfinu þar og hefur fjölskylda mín
átt gott samband við félagið um
langa tíð síðan.
Ég er því þakklát fyrir öll heilræði
Bergs, hans góða starf og umfram
allt skemmtilega viðmót alla tíð.
Hjördísi, sonum og fjölskyldu
Bergs allri sendi ég mínar einlæg-
ustu samúðarkveðjur.
Helga Þ. Stephensen
og fjölskylda.
Vinur okkar Bergur Guðnason er
látinn. Ég hafði þekkt Begga svona á
hliðarlínunni í gegnum árin, hann í
Val og ég í Fram. Leiðir okkar lágu
síðar saman þegar ákveðið var að
golfarar úr okkar félögum hittumst
einu sinni á ári, 16 úr hvoru félagi.
Fyrsti leikur fór fram í Grafarholti
fyrir nokkrum árum. Síðan hefur
verið spilað á hinum ýmsu völlum
hvert sumar og mikil keppi farið
fram. Góður matur á eftir og sagðar
grobb-sögur af sínu golfi. Allir unnu.
Síðar hófu 6 leikmenn úr hvoru liði
að keppa einn leik á ári. Kepptum
við annað hvert ár erlendis og hitt
árið heima. Þetta voru frábærar
ferðir þar sem golf og gleði fór sam-
an. Þegar farið var í fyrstu ferð til
Skotlands og keppnin hafði ekki
nafn, pantaði ég drykk í vélinni á
leiðinni út. Enginn hafði heyrt né
smakkað hann fyrr. Keppnin heitir
Rusty Nail.
Það var alltaf erfitt að eiga við
Begga á golfvellinum, í því lenti ég
mörgum sinnum. Við sögðum að ef
Beggi sæi flöt þá púttaði hann og
gerði það vel.
Beggi var mikill heimsmaður og
sagði skemmtilega frá og var ekki í
vandræðum að fá okkur til að hlusta.
Þegar ég kveð Begga og þakka
fyrir allar góðar golfstundir veit ég
að ég tala fyrir hönd allra golf-
Framara.
Fjölskyldu hans er vottuð samúð.
Sveinn Sveinsson.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við
dvelur,
og fagrar vonir tengir líf mitt við.
Minn hugur þráir, hjartað ákaft
saknar,
er horfnum stundum, ljúfum, dvel
ég hjá.
Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storm, er kveðju mína
ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Þetta ljóð kom upp í hugann þegar
mér bárust þær fréttir að Bergur,
einn af mínum allra bestu vinum,
æskuvinur, væri látinn. Við Bergur
kynntumst í gegnum Knattspyrnu-
félagið Val, félagið okkar, um það
leyti sem við hófum búskap og elsti
sonur þeirra Hjöddu og sonur okkar
fæddust. Síðan eru liðin mörg ár.
Við áttum saman fallega stund
vinirnir Bergur, Dóri, Hemmi og ég
á spítalanum nokkrum dögum fyrir
andlátið. Sú stund var huggun harmi
gegn, sem ég mun aldrei gleyma.
Þar fann maður hversu mikils virði
það er að eiga vini, nána vini sem
maður deilir með lífi sínu í blíðu og
stríðu. Allir höfum við verið nánir frá
unglingsárum og vináttan verið
fölskvalaus og hrein.
Bergur var kjölfesta og fastur
punktur í lífi okkar félaganna í Val,
sem köllum okkur FÍGP. Strákar
sem hittast í hádegi á hverjum virk-
um degi og höfum gert í bráðum
hálfa öld.. Þar deila menn vináttunni,
áhugamálunum, vinnunni og segja
skemmtisögur með misjafnlega
kaldhæðinslegum húmor en næstum
alltaf skemmtisögur. Þar naut skop-
skyn vinar míns sín vel og oftast var
það hann sem fór á kostum með
fullri virðingu fyrir hinum. Bergur
var okkar mentor með einum eða
öðrum hætti. Hann var sá sem
kynnti golfíþróttina fyrir flestum
okkar og sumir hafa ánetjast henni
og verið valdir til forystu golfhreyf-
ingarinnar sem vaxið hefur hratt á
undanförnum árum.
Bergur var einstakur ferðafélagi
og fórum við saman í margar
skemmtilegar og sannarlega eftir-
minnilegar ferðir. Þessar ferðir
tengdu okkur og fjölskyldur okkar
sterkum böndum sem nú er minnst
með söknuði. Bergur hafði líka þann
eiginleika að vera stoltur af vinum
sínum, vegna þess hversu vænt hon-
um þótti um okkur. Hann fagnaði
ávallt og naut þess að segja frá þeg-
ar vinum hans gekk vel á lífsleiðinni.
Þannig sýndi Bergur einn af sínum
mestu kostum. Hann var stoltur af
sínum og þegar Guðni sonur hans
náði þeim stórkostlega árangri að
verða atvinnumaður í knattspyrnu
hjá stórliðinu Tottenham þá var það
stoltur faðir sem fylgdi syni sínum
að samningaborðinu í London og
hefði varla þurft á flugvél að halda til
að komast aftur heim, enda í skýj-
unum.
Bergur var heppin með börnin sín
og var mikill fjölskyldumaður. Hjör-
dís og Bergur voru fjölskyldufólk af
gamla skólanum og lögðu sig fram
um að veita börnum sínum skjól á
uppvaxtarárunum. Hann var
kannski ekki beint laginn við heim-
ilisstörfin en lagði sig því enn meira
fram við menntunina enda greindur
maður og vel lesinn sem bjó yfir
ótrúlegu minni.
Það er ekki hægt að kveðja vin
sinn án þess að þakka honum fyrir
allt sem hann hefur veitt okkur, mér
og minni fjölskyldu. Fyrir vináttu
sem aldrei bar skugga á, vináttu sem
hefur verið meira virði en allt annað
sem unnt er að eignast. Elsku
Hjödda og stóra, góða fjölskylda, við
samhryggjumst ykkur innilega og
söknum ykkar mikið á þessari
stundu en vonum að þið heyrið
storminn sem kveðju okkar ber. En
hvað er fegurra en að eiga einungis
fagra minningu, um dásamlegan
dreng, sem aldrei gleymist á meðan
við lifum?
Baldvin, Margrét og fjölskylda.
Er fékk ég þína andlátsfregn
fór um hug minn hvinur.
Þú varst gæðasál í gegn,
góður, sannur, vinur.
Upp nú rifjast ýmislegt,
áður fyrr var gaman.
Lífið löngum yndislegt,
lékum okkur saman.
Flestum varst góð fyrirmynd
– fjarri þó í öllum hlutum.
Að segja annað væri synd.
Við snilli þinnar nutum.
Á velli varstu frár til fóta,
Valshjartað þar ætíð sló.
Þín leiks ei lengur fáum njóta.
Þú leggur á hillu þína skó.
Sofðu nú vinur, sofðu í ró,
sofðu í Drottins ranni.
Svefninn færi þér líkn og fró.
Frið gefi hverjum manni.
Jón H. Karlsson.
Í dag kveðjum við Valsmenn góð-
an dreng hinstu kveðju.
Fyrir okkur sem eigum Knatt-
spyrnufélagið Val sem sameiningar-
tákn er missirinn mikill og sár. Berg-
ur Guðnason var sannur Valsmaður
eins og þeir gerast bestir. Saga Vals
og Bergs síðustu áratugina er sam-
ofin og óaðskiljanleg enda vart til sá
þáttur starfseminnar, allt frá ungum
iðkanda til formanns félagsins þar
sem hann hefur ekki staðið fremstur
í flokki. Ein af mínum fyrstu æsku-
minningum er frá því að ég sat í efstu
riminni í gamla íþróttahúsinu á Hlíð-
arenda og fylgdist með hinni frægu
„Mulningsvél“ æfa. Húsið var ekki
stórt en leikmennirnir þeim mun
stærri og fyrirferðarmeiri. Einn úti-
leikmanna var þó sýnu lægstur þó
þrekinn væri og allur léttari og
snarpari en hinir. Það fór heldur
ekkert á milli mála að þarna var fyr-
irliðinn og foringinn á ferð. Þrátt fyr-
ir að kappið væri ávallt æði mikið og
oft tekist á eins og um úrslitaleik
væri að ræða var léttleikinn og gam-
ansemin aldrei langt undan. Sjálf-
sagt hefur mig, þá 8 – 9 ára gamlan,
ekki grunað hversu mikil og náin
samskipti við ættum eftir að hafa
næstu áratugina, bæði í leik og starfi.
Bergur Guðnason var þeirrar
gerðar að hann hafði áhrif á sam-
ferðamenn sína. Persónuleiki hans
og ára var þannig að annað var úti-
lokað. Hann var skarpgreindur, for-
ingi að eðlisfari, skemmtilegur og
orðheppinn með afbrigðum. Það var
alltaf stutt í húmorinn sem á stund-
um gat hann verið hárbeittur og
kaldhæðinn. Hann var maður sátta
og samlyndis og það lá honum miklu
nær að treysta mönnum en draga þá
í efa. Hann var ætíð snöggur til svars
og tók ákvarðanir hratt og örugg-
lega, jafnvel svo hratt að stundum
fannst mér sem hann gætti ekki
nægilega að eigin hagsmunum.
17 ára gamall hóf ég störf á fast-
eignasölunni Húsafelli sem Bergur
var forsvarsmaður fyrir. Ekki var
liðin nema vika af starfstímanum
þegar framkvæmdastjórinn fór í
veikindafrí og ég því einn á vaktinni
með Bergi. Nokkrum dögum seinna
var fyrsti kaupsamningurinn gerður
og þegar Bergur hafði lesið hann yfir
sagði hann stutt og laggott: Binni
minn þetta er í fínu lagi, þú klárar
þig létt af þessu. Enginn hafði kallað
mig annað en mínu eigin nafni hing-
að til og ég man hvað mér fannst
Bergur Guðnason