Morgunblaðið - 13.11.2009, Blaðsíða 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2009
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
Fyrir mörgum ár-
um, þegar ég var
u.þ.b. sex ára gamall
nemandi í Barnaskóla
Akureyrar, kynntist ég dreng. Hann
var kallaður Þoddi og hét Þormóð-
ur. Þormóður var ekki bara stærst-
ur í öllum bekknum, heldur líka
sterkastur. Allir í bekknum kunnu
vel við Þormóð því hann var ljúfur,
góður, skemmtilegur og réttlátur.
Hann átti enga óvini. Ég taldi til-
valið að gera Þormóð að vini mínum.
Árin liðu, og Þoddi breyttist í
Móða, sem þó var ævinlega bannorð
á heimili Þormóðs. „Hann heitir
Þormóður, ekki Móði“ var æði oft
mælt úr munni Kolbrúnar mömmu
með mjög ákveðnum tóni. Þormóður
fluttist í Grænumýri og þá var að-
eins örstuttur göngustígur á milli
okkar úr Löngumýri í Grænu. Sam-
tímis urðum við enn nánari vinir.
Það var eins og Þormóður hefði séð
aumur á minnsta og renglulegasta
drengnum í bekknum. Einhvers
konar bróðurkærleikur kviknaði á
milli okkar og við urðum illaðskilj-
anlegir. Skólagangan hélt áfram, og
úr Barnaskólanum fluttumst við
samstiga í Gaggann, MA og HÍ. Á
leiðinni stækkaði hópurinn og úr
varð fámennur kjarni vandaðra
vina.
Þormóður var mikill sundkappi
og skíðagarpur. Ferðir okkar niðrí
laug og uppí fjall urðu fljótt ótelj-
andi og við áttum ævinlega auðvelt
með að finna okkur eitthvað til að
dunda við. Samveran, bernsku-
brekin og strákapörin voru fjöl-
mörg, og með árunum fylgdu í kjöl-
farið bústaðaferðir, veiðiferðir,
utanlandsferðir, fjölskylduferðir og
nú síðast lítið sameiginlegt þrítugs-
afmæli í byrjun október.
Þormóður var mörgum svo
margt. Hann var faðir, eiginmaður,
sonur, bróðir, sannur vinur og svo
margt fleira. Fyrir syni mínum, nú
sjö ára, var Þormóður nokkurs kon-
ar mæliviðmið. „Getur Móði lyft
því?“ „Er hann stærri en Móði?“
Hjá syni mínum eru hlutir skil-
greindir þungir aðeins ef Þormóður
getur ekki lyft þeim og karlar eru
ekki hávaxnir nema þeir séu hærri
en Þormóður. Fyrir mér var Þor-
móður sem bróðir.
Ég er ólýsanlega þakklátur fyrir
að hafa kynnst Þormóði og álít mig
vera einn af heppnustu mönnum
veraldar fyrir að hafa fengið að
njóta nærveru Þormóðs í ríkara
mæli en flestir aðrir fengu.
Þormóð geymi ég á góðum stað í
minni mínu. Þaðan fer hann aldrei.
Þinn elsku vinur,
Óli.
Elsku Móði minn, ég kynntist þér
fyrir rúmum 13 árum þegar ég og
Gauti byrjuðum að vera saman og
strax sá ég hversu frábær strákur
þú varst, blíðari og góðhjartaðri
mann hef ég ekki hitt eða eins og
hún Erla þín orðaði það svo vel,
hjartað þitt var svo stórt að það
gæti enginn maður borið það og það
er sko satt.
Mér fannst strax merkilegt þegar
við Gauti vorum að byrja saman
þetta vinasamband ykkar strák-
anna, ég hef aldrei vitað um svona
samband, þið heyrðust yfirleitt á
Þormóður Geirsson
✝ Þormóður Geirs-son fæddist í Es-
kilstuna í Svíþjóð 11.
september 1979.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans í Fossvogi 27.
október 2009 og var
jarðsunginn frá Hall-
grímskirkju 6. nóv-
ember.
hverjum degi og hitt-
ust allar helgar. Ég
fann það strax að ég
yrði að sætta mig við
að vera númer tvö á
eftir vinahópnum ef
ég ætlaði að vera í
þessu sambandi og
fannst mér það ekkert
mál þegar ég var búin
að kynnast ykkur öll-
um því þið voruð sko
hver öðrum betri, og
hafa þessi tengsl milli
ykkar alveg haldist,
bara breyst, þar sem
við höfum verið svolítið dreifð um
landið.
Þegar við vorum unglingar fannst
mér þú samt hafa einn galla og var
ég þess fullviss að það myndi leiða
til þess að þú næðir þér ekki í konu,
en það var munntóbakið. Þú afsann-
aðir það og náðir þér í eina bestu
stelpu sem ég hef hitt, hana Erlu
þína, hún er eins og þú, hjartahlý og
góð í gegn, enda voru þið svo frábær
saman, ástin og umhyggjan skein af
ykkur, það var alltaf svo notalegt að
vera í kringum ykkur.
Síðustu dagar hafa farið í það að
fara yfir myndir og ræða síðustu ár
við Gauta og þakka ég fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman eins og Danmerkurferðina
okkar 2005 með börnin, alla jóla-
glöggina okkar, áramótin okkar
tvenn saman í Reykjavík voru nátt-
úrlega bara frábær og ætluðum við
að reyna að gera þetta að hefð, svo
allar útilegurnar og sérstaklega úti-
leguna sem við fórum allur vinahóp-
urinn í Selland og enduðum í Vagla-
skógi og einnig þegar þú komst til
okkar í sumarbústaðinn í sumar
með stelpurnar þínar tvær og gistuð
þið hjá okkur og börnin skemmtu
sér svo vel úti í potti. Einnig er ég
rosalega þakklát fyrir að hafa getað
verið hjá þér uppi á gjörgæslu í
fjóra daga. Ég var svo bjartsýn þeg-
ar við Gauti komum á föstudags-
morgun og laugardagurinn lofaði
bara betra ef eitthvað var. En svo
fóru að koma neikvæðar fréttir á
sunnudeginum, en maður hélt fast í
þessa von að þú, þessi stóri maður,
þú myndir sko standa upp, það var
ekki spurning. En á þriðjudag 27.
október kom reiðarslagið, ég átti
erfitt með að trúa því þá og á það
ennþá, ég sætti mig aldrei við þetta
en læri vonandi að lifa með þessu.
Elsku Móði minn, ég ætla að gera
allt sem ég get til að passa hana
Erlu þína og litlu skotturnar þínar,
Auði Rós og Freydísi Lilju. Það er
erfiður tími framundan hjá þeim og
munum við vinahópurinn alltaf
passa þær allar fyrir þig.
Elsku Móði, mér mun alltaf þykja
vænt um þig og mun minning þín
lifa í þessum fallegu stelpum þínum.
Elsku Erla, Auður Rós, Freydís
Lilja, Kolla, Geir, Steinunn, Auður,
Nanna, Jón, Auður, Sif og Andrea
og aðrir aðstandendur, megi Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Þín vinkona
Íris Rún.
Orðið óraunverulegt er það sem
kemur upp í hugann þegar ég hugsa
um undanfarna daga og sit hérna og
skrifa minningargrein um þig.
Það er svo stutt síðan ég hitti þig
með Freydísi litlu í fanginu, hressan
og kátan að vanda. Þú varst svo
mikill pabbi enda litlu augasteinarn-
ir þínir afskaplega hændir að þér.
Erla var vön að segja að hún væri
„bara mamma í hjáverkum“, þú sæ-
ir um þetta allt saman. Það skein af
ykkur ástin til hvors annars í allar
áttir og ég minnist þess þegar ég
var heima hjá foreldrum þínum í
laufabrauðsgerð rétt fyrir jólin
2005. Allir sátu hróðugir við mat-
arborðið á Sólvallagötunni og voru
foreldrar þínir í óða önn að reiða
glæsilegar veitingar fram handa
svöngum laufabrauðs-
gerðarmönnum eins og þeim er ein-
um lagið og þú tilkynntir að Erla
væri ófrísk að Freydísi Lilju. Þetta
var einstök stund, allir með tár á
hvörmum af gleði og þú tókst svo
fallega utan um Erlu og kysstir
hana þegar þú varst búinn að segja
tíðindin. Þið voruð svo samheldin og
yndisleg saman enda öndvegisfólk
bæði tvö og allir samglöddust ykkur
svo mikið að hafa fundið hvort ann-
að.
Fyrstu kynni mín af þér voru
heima hjá Auði systur þinni, minni
bestu vinkonu. Ég hafði plantað mér
í heimsókn til hennar og var að fár-
ast yfir því að eiga engin húsgögn
en var þá komin með leiguíbúð í
sigtið. Rétt um það bil rakst þú inn
nefið. Fékk ég þá loksins að hitta
„Móða bróður“ sem Auði hafði orðið
svo tíðrætt um. Þegar þú komst á
snoðir um að ég væri að flytja bú-
slóðarlaus inn í 70 m² húsnæði
varstu ekki lengi að láta málið til þín
taka. Þig munaði ekki um að eyða
laugardeginum þínum í að göslast í
gegnum geymslu ykkar hjóna og
reyta fram eitt og annað í leigukotið
mitt. Í geymslunni kenndi ýmissa
grasa og gerði ég reyfarakaup
þennan dag, þú hefur sjálfsagt séð
aumur á mér og lést mig hafa góssið
fyrir skít og ekki neitt. Dótinu var
svo staflað upp á kerru á bíl ykkar
Erlu og því keyrt um Reykjavík
þvera og endilanga að verðandi
heimili mínu. Þú hafðir sorterað all-
ar skrúfur í nestispoka fyrir mig og
leiddir mig í allan sannleika um
hvernig ég ætti að bera mig að með
skrúfjárnið svo innanhússarkitekt-
úrinn færi ekki í ólestur. Allt fór á
besta veg hjá mér og var íbúðin hin
hlýlegasta. Með árunum hefur týnst
eitt og annað úr búslóðinni sem þið
hjónin selduð mér á sínum tíma eins
og gengur þegar maður sjálfur
gengur í hjúskap. Eitt hefur þó
fylgt mér allar götur frá þessum
haustdegi; myndarleg hvít komm-
óða sem stendur á heimili okkar
hjóna. Hún mun fylgja mér og
minna mig á þig og hjálpsemi þína
hérna um árið.
Þetta lýsir þér best, hlaupa til og
aðstoða og gefa af þér. Þú gættir
Auðar eins og sjáaldurs augna þinna
í veikindum hennar. Fyrir það verð
ég þér ævinlega þakklát. Ég er
þakklát fyrir að hafa kynnst þér,
dreng með svona fallegt hjartalag.
Mér þykir sárast að þú hafir þurft
að kveðja okkur því heimurinn
þarfnast fólks eins og þín.
Með þessum orðum kveð ég þig,
elsku Þormóður, og bið engla Guðs
að vaka yfir þér. Ég veit þú ert á
góðum stað.
Sofðu rótt.
Alma Rún Rúnarsd.
Thorarensen.
Til góðvinar míns Þormóðs.
Ekki vissi ég að ég hefði hjarta
fyrr en mér varð illt í því. Föstu-
dagsmorguninn er Erla þín hringdi í
mig komst ég að því að ég hef
hjarta. Það kom aldrei neitt annað
til greina en þú næðir þér að fullu
og kæmir líklega betri tilbaka. Það
hafði alltaf verið þinn stíll að takast
á við verkefni og koma úr þeim sem
betri maður. Ég trúi þessu vart enn,
bíð alltaf eftir því að vakna.
Og ég sem drykklangt drúpi höfði yfir
dauðans ró,
hvort er ég heldur hann, sem eftir lifir,
eða hinn, sem dó?
(Steinn Steinarr).
Ég fer í gegnum myndir og minn-
ingar, finn þeim nýja staði. Minn-
ingar síðasta árs standa uppúr. Er
ég sár og reiður að ekki skuli vera
meira jafnræði í því. Ég minnist
stunda sem við áttum saman í góð-
um vinahóp, og get ekki annað en
brosað og verið þakklátur. Man sér-
staklega eftir þeim stundum sem við
áttum saman á árbakka Ytri-Rang-
ár í sumar. Strákarnir höfðu hætt
eilítið fyrr en þú vildir klára vaktina
og stóðum við saman. Ekki var það
sökum mikillar veiðivonar, heldur
var það ástríðan – ástríða þín á veið-
inni sem fékk þig til að vera áfram.
Ég stóð með þér í von um smitast.
Ég er þakklátur fyrir að hafa átt
þig fyrir vin og við höfum átt stór-
kostlegar stundir saman. Hvar sem
þú ert verður þú alltaf hluti af veru-
leika mínum. Þín er sárt saknað.
Þinn vinur,
Arnar Gauti Finnsson.
Okkur langar í nokkrum orðum
að minnast vinar okkar Þormóðs,
sem við kölluðum alltaf Móða. Við
kynntumst Móða á heimavist
Menntaskólans á Akureyri veturinn
1997 til 1998. Við tókum strax eftir
því að Móði var einhver sem allir
vildu þekkja. Fólk sóttist eftir fé-
lagsskap hans og vináttu.
Veturinn eftir, þegar við tókum
sæti í stjórn skólafélags MA, kynnt-
umst við hve gott það var að eiga
Móða að sem vin og það góðan vin.
Móði gaf endalaust af sér, hann var
hvers manns hugljúfi með þægilega
nærveru og á hann var alltaf hægt
að treysta. Traustari vin var varla
hægt að hugsa sér, hvort sem mað-
ur þurfti hjálp, hvatningu eða ráð.
Hjá Móða var alltaf stutt í húm-
orinn. Í kringum hann var mikið
hlegið og oftar en ekki var það Móði
sem átti upptökin að gríninu. Miklar
samverustundir þessa vetrar ein-
kenndust af góðri vináttu og sú vin-
átta hefur fylgt okkur alla tíð síðan.
Þegar við lítum til baka þá rifjast
upp góðu stundirnar, hvort sem þær
voru á þeim tíma sem við störfuðum
saman í stjórn eða á árunum á eftir.
Hvort sem það var á heimavistinni, í
litla bláa húsinu eða þegar Móði og
Hákon leigðu saman í Hrísalund-
inum og svo allar stundirnar sem
fóru í körfuboltaiðkun, sjónvarps-
gláp eða skemmtun. Alltaf var jafn
gott að leita til Móða þegar eitthvað
þurfti að ræða og oft hafði hann
heilmikið vit fyrir okkur.
Þótt samverustundirnar hafi ekki
alltaf verið jafn margar og á þessum
tíma, þá byggðist vinátta okkar á
þessum styrka grunni sem lagður
var á menntaskólaárunum. Sama
þótt liðu dagar eða mánuðir á milli
þess sem við hittumst eða heyrðum
hvert í öðru, þá var það alltaf eins
og það hefði síðast verið í gær.
Framtíðin blasti björt við Móða
og hann hafði nýlega útskrifast sem
lyfjafræðingur og stofnað eigið fyr-
irtæki þegar lífið var tekið frá hon-
um. Dugnaður Móða og réttsýni
voru meðal þeirra fjölmörgu góðu
kosta sem leiddu hann áfam í lífinu
og voru honum leiðarljós í námi og
starfi. Alla tíð hefur skinið mikil ást
af Móða og Erlu eiginkonu hans og
leyndist engum hversu mikla ham-
ingju Erla og dætur þeirra tvær
veittu honum.
Það er sárt að sjá á eftir Móða, að
hann hafi þurft að kveðja svo ungur,
þegar björt framtíð blasti við. Hug-
ur okkar er hjá stelpunum hans,
eiginkonunni Erlu og dætrunum
tveimur, Auði Rós og Freydísi Lilju,
foreldrum hans, systrum og fjöl-
skyldum þeirra, tengdafjölskyldu og
fjöldanum öllum af vinum sem Móði
hefur laðað að sér í gegnum árin.
Megi Guð styrkja alla þá sem um
sárt eiga að binda.
Á sama tíma og við kveðjum kær-
an vin okkar með söknuði minnumst
við allra þeirra fjölmörgu og dásam-
legu stunda sem við áttum með hon-
um. Móði var vinur í raun.
Hákon og Inga.
Fréttir af skyndilegum veikindum
Móða voru sárar og lamandi fyrir
okkur og alla sem þekktu hann.
Fram á síðustu stundu óskuðum við
þess og trúðum í hjörtum okkar að
þessi stóri og sterki strákur myndi
hafa sigur í þessari illvígu baráttu.
Það var því mikil sorg þegar fréttist
að svo var ekki.
Flest þekktum við Móða býsna
vel síðan á skólaárum okkar í MA og
hvert okkar á sínar minningar um
þennan hjartahlýja, skemmtilega og
yndislega strák. Þegar sorgin dynur
yfir finnum við hve ómetanlegt það
er að hafa verið þéttur og góður
hópur í menntaskóla. Þó að tíminn
hafi liðið og samskiptin ekki verið
jafn mikil og áður þá verða þau
sterku tengsl sem mynduðust á
þessum tíma aldrei frá okkur tekin.
Leiðir skiljast eins og gengur og
gerist en minningarnar hverfa ekki.
Eins sárt og það er að kveðja
ungan vin og félaga í blóma lífsins
þá yljum við okkur við allar þær frá-
bæru minningar sem eftir sitja. Fal-
legar, skemmtilegar og góðar minn-
ingar um ljúfan og einstakan mann
sem öllum vildi vel.
Upp í huga okkar leita orðin gleði
og þakklæti fyrir þau forréttindi að
hafa kynnst einstökum strák. Gleði
og þakklæti fyrir að hann var sam-
ferðamaður okkar í gegnum
menntaskólaárin.
Við kveðjum góðan vin og skóla-
félaga með sorg í hjarta og sendum
Erlu, Auði Rós, Freydísi Lilju og
öðrum aðstandendum og ástvinum
Móða okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Megi góður Guð vera með ykkur
og styrkja á erfiðum tímum.
F.h. samstúdenta úr 4. F,
Björg Þorvarðardóttir og
Erla María Lárusdóttir.
Elsku vinur.
Þú ert svo fallegur, stór og sterk-
ur. Megi ljós og friður lýsa þér,
elsku Móði minn. Ég vil þakka þér
fyrir allt og allt.
Ég bið guð og alla englana að
vaka yfir skvísunum þínum og fjöl-
skyldu og veita þeim styrk í þeirra
miklu sorg.
Nú leggur þú á hinn ljósa vog,
sem liggur á milli stranda.
Þér verður fagnað af vinum, þar
sem verðir himnanna standa,
sem alkomnum bróður, úr útlegð, heim
af eyðimörk reginsanda.
En þín við minnumst með þökk í hug
sem þess sem við líkjast viljum.
Og fetum veginn í fótspor þín,
hve fátt og smátt, sem við skiljum.
Það léttir þá raun að rata heim
í reynslunnar hörkubyljum.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Eydís Einarsdóttir.
Elsku Móði, það er erfitt að skilja
að þú sért farinn frá okkur svona
fljótt, án þess að geta kvatt þig, lífið
getur verið svo ósanngjarnt. Við bú-
umst enn við að sjá þig í sundlaug-
inni eða á göngum skólans, léttan í
lund með Erlu konunni þinni og fal-
legu dætrunum ykkar Auði og
Freydísi. Þú varst svo mikill fjöl-
skyldumaður, dætur þínar eru þínir
demantar og Erla þín eina ást í ei-
lífðinni. Þú stundaðir námið af mik-
illi samviskusemi og elju, ásamt því
sinntir þú föðurhlutverkinu með
hlýju og alúð samhliða skólanum.
Orðin ein geta ekki lýst hversu
hjartagóður og lífsglaður maður þú
varst. Vinsæll meðal nemenda jafnt
sem kennara í skólanum og umfram
allt góður og traustur vinur allra
sem voru í kringum þig. Við strák-
arnir erum fegnir að hafa hitt þig
stuttu áður en þú hvarfst frá okkur.
Við borðuðum saman og ræddum
um lífið og tilveruna. Það geislaði af
þér gleðin. Þú hafðir frá mörgu að
segja og fórst alltaf fögrum orðum
um það hve skemmtilegt og áhuga-
vert starfið þitt væri hjá Lipid
Pharmaceuticals. Allt virtist ganga í
haginn hjá þér og fjölskyldu þinni
og því er það svo erfitt að horfast í
augu við raunveruleikann.
Þín verður sárt saknað innan
vinahóps okkar. Þú skilur eftir þig
mikið tómarúm sem við reynum að
fylla upp í með hlýjum minningum
um þig. Við erum þakklát fyrir þær
yndislegu stundir sem við áttum
saman í námi og góðum félagsskap
og munu þær lifa áfram í minning-
unni. Við hlökkum til að sjá þig aft-
ur, félagi, megi sál þín hvíla í friði.
Vel sé þér, vinur,
þótt vikirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður,
æðra, eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgrímsson.)
Fyrir hönd ástkærra vina Móða
úr lyfjafræðinni.
Árni Þorri.