SunnudagsMogginn - 22.11.2009, Qupperneq 43

22. nóvember 2009 43
G
etur verið að við séum alls ekki nógu mikið
ber? Að við séum komin allt of langt frá upp-
runanum og flest orðin óþarflega spéhrædd af
því einu að vera sífellt að fela nektina með
fataleppum? Erum við löngu villt af veginum?
Þegar Guð skapaði Adam og Evu hefur hann tæplega
ætlast til að þau væru mikið að hylja sig með einhverjum
lörfum. Flestar myndir af þeim skötuhjúum sýna þau
nakin og frjáls og laus við alla feimni. Reyndar eru þau
stundum með vesæl laufblöð til að fela kynfærin en það
kemur til af blygðunarsemi þeirra sem á penslunum
héldu eða blygðunarsemi þeirra fyrir hönd væntanlegra
áhorfenda. Ég tel afar litlar líkur á að flökrað hafi að
þeim Adam og Evu að rembast við að halda salatblaði
fyrir tólum sínum þar sem þau skoppuðu berrössuð um
allar þorpagrundir og nutu ásta í tíma og ótíma eins og
önnur dýr í Paradísargarðinum.
Við þurfum ekki að velkjast í vafa um hversu nektin
var þeim eðlileg, því það stendur svart á hvítu í sjálfri
Biblíunni: „Og þau voru bæði nakin, maðurinn og kona
hans, og blygðuðust sín ekki.“ (Fyrsta bók Móse, 2:25)
Mannslíkaminn er listaverk og við ættum að losa okkur
við þessa ásköpuðu skömm, brjóta af okkur hlekkina og
æfa okkur markvisst í því að njóta eigin nektar og ann-
arra. Jafnvel gera ákveðna vikudaga að berrössuðum dög-
um.
Þó íslensk veðrátta hamli vissulega klæðleysi undir
berum himni þá er full ástæða til að hvetja fólk til að
striplast innan veggja heimilisins við sín hversdagsstörf.
Hella til dæmis upp á morgunkaffið á Evuklæðum einum
fata, gefa sér góðan tíma til að spranga um á sprellanum
eftir bað, fara í hlutverk nakta apans við uppvaskið og
leyfa enga flík aðra en varalit þegar hillur eru skrúfaðar
saman.
Ástmaður sem ryksugar íklæddur engu öðru en sokk-
unum getur alveg bjargað deginum. Og náttföt ættu fyrst
og fremst að vera kvöldklæði, það er móðgun við snerti-
þörf mannskepnunnar og skrokkinn allan að sofa í nátt-
fötum. Við megum ekki gera blessaðri húðinni það að
pakka henni inn í bleðla, loksins þegar hún er laus undan
amstri dagsins.
Guð var klókur þegar hann klæddi Adam og Evu í þetta
stærsta og stórkostlega líffæri: Húðina. Hún er fata best,
svona líka næm, sendandi frá sér unaðsboð til heilans við
minnsta áreiti.
Og hún æpir á að komast í snertingu við aðra húð.
Guð vissi alveg hvað hann var að gera, hann þurfti
nefnilega að tryggja að við héldum við mannkyninu.
Hvur man ekki eftir þeirri unaðslegu upplifun að finna
í fyrsta sinn nakinn líkama upp við sinn bera kropp?
Við megum ekki gleyma að sinna allri þessari húð sem
leynist undir fötunum. Klæðum hvert annað oftar úr við
óvænt tækifæri og dekrum við húð hvert annars, hvort
sem hún er heit og sveitt eða ísköld og þvöl.
Vanmetum ekki nektina.
Verum meira ber.
Vinsældir tyrkneskra baðhúsa og finnskra gufubaða
sýna svo ekki verður um villst að fólk kann því upp til
hópa afskaplega vel að vera nakið saman.
Að lokum legg ég til að við innleiðum nekt í hinar
ýmsu íþróttir. Hvílíkt augnakonfekt væri að horfa á tvo
karlmenn takast á allsnakta í íslenskri bændaglímu, snúa
hvor annan niður með hælkrók eða klofbragði. Slík fang-
brögð myndu fylla skammdegið af gleði.
Berrassaðir
dagar
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
Gatan mín
G
unnar I. Birgisson hefur búið í Aust-
urgerði í Kópavogi í 26 ár. Hann segir
lítið hafa breyst á þeim tíma, Aust-
urgerði sé enn sama gamla gatan, nema
hvað gangstéttir og kantsteinar voru lagðir 1987. Þó
hefur sú þróun orðið síðustu áratugina að börnum í
hverfinu hefur fækkað. „Fyrir 26 árum var mikið af
börnum í grunnskólunum í hverfinu en þeim hefur
fækkað mikið. Þegar mest var fyrir 40 árum voru
um 1.100 börn í grunnskólunum, sem voru tveir,
en þeir voru sameinaðir vegna fækkunarinnar og
nú eru grunnskólabörnin um 490.“
Gunnar segir ástæðuna fyrir fækkun skólabarna
vera þá að fólki líði vel í hverfinu og búi þar áfram
eftir að börnin flytja að heiman, í stað þess að flytja í
minni íbúðir. „Íbúum á Kársnesi hefur því farið
fækkandi undanfarin ár. Það voru alltaf einhverjar
kenningar um að það yrði mikil endurnýjun, kæmi
mikið af ungu fólki þegar það eldra flytti í annars
konar húsnæði en það hefur ekki gerst í þeim mæli
sem menn reiknuðu með.“
Aðspurður segir Gunnar helstu kosti götunnar
vera þá að hún sé friðsæl, þar sé lítil umferð, hverf-
ið gróið og friðsælt og skammt frá séu góðar göngu-
leiðir og öll þjónusta. „Svo er stutt til allra átta,
hvort sem maður ætlar að fara eitthvað innan
Kópavogs, til Reykjavíkur eða suður fyrir Kópa-
vog.“ Gunnar segir að útsýni yfir sjóinn hafi ráðið
miklu um að hann keypti húsið í Austurgerði á sín-
um tíma. „Ég vildi hús þar sem ég sæi út á sjóinn.
Ég sé út á Fossvoginn, á Faxaflóann og ég sé Snæ-
fellsjökul. Ég verð að hafa fastan punkt í tilverunni;
verð að horfa á sjóinn.“
ylfa@mbl.is
Morgunblaðið/RAX
Verður að sjá
út á sjóinn
Galli við stafrænar myndavélar er að þær þola
mun minna en gömlu filmuvélarnar, sem tak-
markar eðlilega notagildi þeirra. Framleiðendur
hafa verið misduglegir að setja á markað vélar
sem böðlast má með og því er fengur í apparati
eins og nýrri vél frá Canon sem þolir margt mis-
jafnt.
Einn helsti kosturinn við vélina er hve
„klunnaleg“ hún er, ef svo má segja, því það er
mjög gott að halda á henni, ekki síst þegar mað-
ur er með vettlinga eða hanska.
Vélin er vatnsheld og höggvarin, og þó ekki
hafi verið farið út í að reka niður tjaldhæla til að
prófa hana lét ég hana verða fyrir hnjaski, detta
og vökna, án þess að hún slægi feilpúst. Hún er
líka rykvarin og þolir að sögn allt að 10 gráða
frost, en ekki hefur verið nógu kalt í haust til að
láta reyna almennilega á það og fulllangt gengið
væri að stinga henni í frystikistu.
Myndstillingar eru fínar í henni og eins geta
þeir sem eitthvað kunna fyrir sér í myndafræð-
um stillt hana út og suður. Hún er með þrefaldan
aðdrátt og hristivörn sem eykur notagildið gríð-
arlega. Vídeó er VGA .mov-skrár (QuickTime),
640x480 dílar, 30 rammar á sekúndu, en hljóðið
er ekkert sérstakt.
Fátt er um takka á vélinni, enda á hún að vera
eins einföld í notkun og unnt er og hentar því vel
fyrir byrjendur. Hugbúnaðurinn sem fylgir er um
margt sniðugur, til að mynda greinir vélin ef
verið er að taka andlitsmyndir og reynir að stilla
liti samkvæmt því, auk þess sem hún lætur vita
ef einhver lokaði augunum á meðan myndin var
tekin svo hægt sé að taka nýja. Þægilegt er
hversu snögg vélin er í gang þegar kveikt er á
henni, um eða innan við sekúnda leið þar til
hægt var að taka mynd.
arnim@mbl.is
Tilbúin í
slark og
slettur
Græjan Canon PowerShot D10