SunnudagsMogginn - 07.02.2010, Blaðsíða 30

30 7. febrúar 2010
A
f tónlist ertu kominn …
Hann byrjaði fimm ára að
læra á orgel hjá Áskeli Jónssyni
frænda sínum á Akureyri en
hefur undanfarin ár starfað sem tónskáld í
Hollywood; semur músík í kvikmyndir og
segir það draumadjobbið.
„Ég lít í raun ekki á þetta sem vinnu,
miklu frekar köllun. Það sem ég geri veitir
mér mikla gleði og fullnægir einhvers konar
hvöt sem ég hef. Ég vinn mjög mikið en það
er aldrei kvöð að sinna þessu starfi og ég
gæti eytt nánast öllum mínum tíma í stú-
dóinu, nema vegna þess að ég þarf auðvitað
að hugsa um fjölskylduna líka. En það eru
forréttindi að fá að vinna við það sem mann
langar til að gera,“ segir Atli Örvarsson í
samtali við Morgunblaðið og bætir við:
„Mér finnst reyndar algjörlega óhugsandi
að ég væri að vinna við eitthvað annað.“
Atli býr í Los Angeles með bandarískri
eiginkonu og ungum syni þeirra. Sól og
fallegar strendur koma væntanlega upp í
hugann hjá einhverjum sem heyra borgina
nefnda en Akureyringurinn er ekki dug-
legur að iðka sólböð. „Ég er örugglega fö-
lasti maðurinn í Kaliforníu!“
Atvinnumaður í músík 13 ára
Faðir Atla, Örvar Kristjánsson, er þekktur
harmonikkuleikari og systkin hans, Grét-
ar, Karl og Þórhildur, þekktir tónlist-
armenn. Þá er elsti bróðirinn, Karl Birgir,
liðtækur lagasmiður og söngvari.
Eftir ár við orgelið hóf Atli formlegt
nám á blokkflautu í Tónlistarskólanum á
Akureyri, en trompet varð svo hans hljóð-
færi, frá sjö ára aldri og fram á unglingsár.
Hann var í blásarasveit Tónlistarskólans
og lék lítillega með Lúðrasveit Akureyrar
en ferill Atla sem atvinnumaður í músík
hófst þegar hann var 13 ára. Þá lék hann
með hljómsveit í söngleiknum My Fair
Lady hjá Leikfélagi Akureyrar og segist
varla hafa unnið við annað en músík síðan.
„Ég var að vísu í öðru á sumrin meðan ég
var í gagnfræðaskóla en eftir að ég byrjaði í
menntaskólanum hef ég aldrei unnið við
annað en músík.“
Þegar Atli var kominn í MA stofnaði
hann ásamt Karli bróður sínum og fleiri
félögum hljómsveitina Stuðkompaníið.
„Það var gaman en ég sá samt ekki mikinn
tilgang í því og eftir að ég úskrifaðist úr
menntaskólanum var ég staðráðinn í að
fara í eitthvað allt annað. Hugleiddi bæði
hagfræði og stjórnmálafræði.“
En honum tókst ekki að feta aðra braut
en tónlistarinnar. Stundum fá menn ekki
við neitt ráðið.
Frábært í Berklee
Atli hóf tvítugur nám í Tónlistarskóla FÍH í
Reykjavík, lék jafnframt um tíma með
popphljómsveitunum Sálinni hans Jóns
míns og Todmobile en í janúar 1993 hélt
hann svo til náms í þeim heimsfræga tón-
listarskóla Berklee í Boston og hefur verið
meira og minna í Bandaríkjunum síðan.
„Berklee er frábær músíkskóli að mjög
mörgu leyti, meðal annars vegna fjöl-
breytni; þar er hægt að læra allt frá djass-
píanóleik yfir í upptökustjórn eða klass-
ískar tónsmíðar. Þetta er mjög góður skóli
til þess að finna hvað mann langar að
gera.“
Í Berklee komst Atli einmitt að því hvað
hann vildi verða. Hann hóf nám í djass-
píanóleik en skipti yfir í kvikmynda-
tónsmíðar, af praktískum ástæðum. „Mér
sýndist það sniðugt aðalfag því það sam-
einaði margt sem mig langaði að prófa;
tónsmíðar, útsetningar, upptöku- og
tölvutækni. Um leið og ég fór að gera tón-
list fyrir kvikmynd skynjaði ég svo að ná-
kvæmlega þetta vildi ég gera; samruni
tónlistar og myndar er sterkur galdur. Ég
hef aldrei fundið mig í því að semja pop-
plög, ekki það að ég gæti það ekki, en ég
fann strax að tónlist fyrir kvikmyndir væri
málið fyrir mig. Það er erfitt að útskýra
tilfinninguna.“
Að þekkja rétta fólkið
Eftir að Atli útskrifaðist með bachelor-
gráðu frá Berklee 1996 hélt hann til Norð-
ur-Karólínu og hóf meistaranám í kvik-
myndatónsmíðum í listaháskóla þar. „Þar
var ég í tvö ár hjá frábærum kennara;
staðurinn var afskekktur og ég gat einbeitt
mér algjörlega að náminu.“
Kennari Atla í sveitasælunni þekkir
kvikmyndabransann út og inn og sagði
nemanda sínum að skella sér til Holly-
wood að námi loknu. Hann væri búinn að
læra allt og kvikmyndaborgin væri rökrétt
framhald.
BMI, ein þrennra höfundarrétt-
arsamtaka í Bandaríkjunum, veita árlega
styrk sem Atli hlaut þegar þarna var kom-
ið sögu; vann samkeppni á vegum sam-
takanna og hlaut að launum dvöl við fót-
skör goðsagnarinnar Mikes Posts, sem
samið hefur tónlist fyrir marga vinsælustu
þætti í bandarísku sjónvarpi síðustu þrjá
áratugi. „Ég sat við hlið hans í nokkrar
vikur haustið 1998 og allt sem ég hef gert
síðan er í rauninni framhald þess. Maður
getur lært margt í skóla en mest við það að
vinna í faginu.“
Atli fékk vinnu hjá Post og starfaði þar
í fimm ár. „Þegar mér bauðst að gera
tónlistina við Stuart litla númer 3
fékk ég frí hjá Mike til að sinna því
verkefni og eftir það fannst honum
tímabært að ég stigi næsta skref.
Kynnti mig fyrir umboðs-
Ekki vinna
heldur köllun
Atli Örvarsson gerði heiðarlega tilraun til þess
að brjótast til mennta á öðrum sviðum en tónlist,
en það tók hann ekki langan tíma að skynja að
örlögin urðu ekki umflúin. Hann er nú störfum
hlaðið kvikmyndatónskáld í Hollywood
’
Ég hef aldrei
fundið mig í því
að semja popp-
lög, ekki það að ég
gæti það ekki, en ég
fann strax að tónlist
fyrir kvikmyndir
væri málið fyrir mig.
Það er erfitt að út-
skýra tilfinninguna.
Viðtal
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is