SunnudagsMogginn - 07.02.2010, Síða 38

38 7. febrúar 2010
Skrúfhyrna (kudu) horfði á íslensku ferðamennina í Kruger Park náttúruverndarsvæðinu.
arfrí í fimm ár svo þetta var kærkomið
frí,“ sagði Páll. Áður en hann fór var hann
búinn að velja tegundir sem hann vildi ná í
fyrir safnið.
„Efst á lista voru strútur, krókódíll og
hýena fyrir krakkana. Það gekk allt eftir
nema hýenan. Svo voru veiddar antilópur:
stóri sefbukkur (common reedbuck), leir-
bukkur (nyala), skrúðantilópa (topi eða
tsessebe) og runnahafur (bushbuck). Ég
skreið líka að krókódíl og skaut hann af 28
metra færi með skammbyssu. Hvert dýr
var fellt með einu skoti nema strúturinn.
Hann þurfti tvö skot. Það var tiltölulega
auðvelt að finna dýrin, en það gekk ekki
með hýenuna. Við vorum þrjár nætur í
byrgi við æti án þess að þær létu sjá sig.
Það hafði komist hlébarði í ætið tveimur
eða þremur nóttum áður en við fórum að
veiða. Það gæti hafa styggt þær frá. Rús-
ínan í pylsuendanum var svo þessi uppá-
koma með nashyrninginn,“ sagði Páll. En
hvers vegna hýenu fyrir krakkana?
„Þau spyrja svo mikið um hýenur. Þetta
kemur allt úr teiknimyndunum. Þú veist
að náttúrufræðsla fyrir börn kemur að-
allega frá Disney-kompaníinu í Ameríku.
Það er ljótt að segja það en þannig er það!
Allt úr teiknimyndunum. Sjáðu Tímon og
Púmba. Ég á Púmba – vörtusvínið – en
mig vantar einn Tímon, sem er jarðköttur
eða desdýr (meerkat), og auðvitað hýenu.
Ég þarf bara að fara aftur og ná í hýenu
fyrir krakkana.“
Páll veiddi öll dýrin, nema tvær antil-
ópur og nashyrninginn, með Thompson
Encore-skammbyssu eða handriffli í
hlaupvídd .30-06 Springfield. Antil-
ópurnar tvær veiddi hann með Sako-riffli
í hlaupvídd .300 Winchester Magnum.
Hann hlóð skotin sjálfur og notaði Norma
Oryx 11,7 gramma (180 grains) kúlur í öll
skotin.
Metaðsókn í fyrra
Veiðisafnið á Stokkseyri hefur nú verið
starfrækt í fimm ár. Nýtt starfsár hefst
fyrstu helgina í febrúar ár hvert með viða-
mikilli byssusýningu. Undanfarið hafa
staðið yfir talsverðar breytingar og end-
urbætur á sýningarsölum auk þess sem
sýningum hefur verið breytt. „Það þarf
stöðugt að endurnýja safnið og bæta við,
breyta uppsetningu og setja upp nýtt til að
hafa þetta lifandi. Eins er alltaf verið að
skipta út skotvopnum og öðrum munum.
Þetta er aldrei eins,“ sagði Páll. Í fyrra var
slegið aðsóknarmet í Veiðisafninu. Gest-
irnir koma úr öllum áttum.
„Hingað koma margir skotveiðimenn.
Hinn almenni erlendi ferðamaður kemur
kannski ekki mikið en Íslendingar sem fá
erlenda veiðitengda gesti koma mikið með
þá. Við höfum meira að segja opnað fyrir
svoleiðis mönnum utan sýningartíma,“
sagði Páll. Á meðal gesta í fyrra var hátt-
settur yfirmaður frá samtökum skot-
vopnaeigenda í Bandaríkjunum (NRA).
Páll veiddi skrúðantílópu (tsessebe eða topi) á 70 metra færi með einskota skammbyssu eða handriffli.
Myndarlegur Höfðabuffali (Cape Buffalo) varð á vegi Íslendinganna í Limpopo-héraði í Suð-
ur-Afríku. Sagt er að augnatillit Höfðabuffala sé líkast því að maður skuldi honum pening!
Ljósmynd/María Björk Ásbjarnardóttir