SunnudagsMogginn - 05.09.2010, Blaðsíða 24

24 5. september 2010
ustu búð á Laugavegi og bað um vinnu. Ég var á sex-
tánda ári og fékk alls staðar neitun. Í einhverju gríni
fór ég inn á Rakarastofuna á Klapparstíg og þar var ég
tekinn á samning. Strax fyrstu dagana fann ég mig í
starfinu. Eftir það vann ég hjá Elsu Haralds hár-
greiðslumeistara í mörg ár. Hún er guðmóðir mín í
starfinu og ég lít mjög upp til hennar. Svo stofnaði ég
eigin hárgreiðslustofu fyrir fimm árum. Sú kona sem
ég vinn mest með og hefur staðið þéttast við bakið á
mér síðustu árin er Hrund sem vinnur við hliðina á
mér. Mér finnst ómetanlegt að hafa hana nálægt mér.“
Tala við þá látnu
Faðir þinn lést þegar þú varst unglingur, er það ekki
rétt?
„Pabbi, Svavar Örn Höskuldsson, fékk hjartaáfall og
dó árið 1991, þá var ég rétt sautján ára. Auðvitað er það
áfall að missa foreldri sitt. En ég lít aldrei svo á að
pabbi sé farinn, og það sama á við um látna vini og
vandamenn. Þeir eru ekki farnir, eru bara ekki við og
taka ekki símann. Ég tala við allt þetta fólk, bið það
um leyfi fyrir hinu og þessu og leita eftir ráðgjöf í sam-
bandi við fyrirtækið. Alltaf fæ ég svör. Það er ekki
langt síðan ég fór til miðils sem sagði við mig: „Þú tal-
ar alltaf við pabba þinn á sama stað.“ Það er alveg rétt
hjá honum. Alltaf þegar ég keyri Öskjuhlíðina á leið-
inni heim hugsa ég til pabba og tala við hann. Ég trúi
sannarlega á líf eftir dauðann.“
Ertu þá ekki hræddur við dauðann?
„Alls ekki. Ég hlakka til þeirrar stundar, vona bara
að hún verði friðsæl og falleg.“
Þú hefur náð mjög langt og ert eftirsóttur, hvað er
það sem þú hefur og aðrir hafa ekki?
„Ég er ekki endilega besti klippari í bænum en ég hef
áhuga á fólki og hef óskaplega gaman af starfinu mínu.
Ef maður hefur ekki gaman af því sem maður er að
gera á maður að hætta því. Ég er léttur og kátur, sýni
fólki áhuga og þess vegna er ég eftirsóttur.“
Talarðu mikið við viðskiptavinina?
„Ég er sannarlega altalandi.“
Ertu með margar prímadonnur sem viðskiptavini?
„Ég er sjálfur prímadonna, lít svo stórt á mig að mér
finnst ég ekki minni maður en aðrir. Ég umgengst það
fólk sem ég vil þekkja og læt hina vera. Maður þarf að
finna hvar maður er sterkur og hvar ekki. Ég er ekki
endilega sterkur með öllum, frekar en þeir með mér.“
Vinátta við viðskiptavini
Þú hefur nokkrum sinnum farið með söngvurum í
Júróvisjónkeppnina. Hvernig upplifun var það?
„Það hefur hjálpað mér í hárgreiðslunni að ég hef
S
vavar Örn Svavarsson er einn eftirsóttasti hár-
greiðslumaður landsins. Hann rekur stofuna
Mojo/Senter í Tryggvagötu þar sem hann
vinnur yfirleitt langt fram á kvöld.
Svavar Örn hefur verið kallaður „tískulögga“ en vill
lítið gefa fyrir þann titil. „Ég hef einu sinni látið plata
mig í dómnefnd sem valdi best og verst klædda fólkið á
Íslandi. Það er ekki hægt að setja fólk í slíka bása af því
allir hafa sinn stíl. Ég kann illa við að setja fólk í
ákveðið form,“ segir hann. „Ég hef ákaflega gaman af
tísku og því að vinna með fólki, hjálpa því að finna
sinn stíl og vera ánægt með sjálft sig. Þarna er ekkert
algilt en vissulega eru tískustraumar sem gaman er að
fylgjast með.“
Hugsarðu mikið um útlitið?
„Ég hef gaman af að gefa fólki ráð varðandi hár-
greiðslu og fatastíl, en þegar kemur að mínum eigin
fatastíl þá á ég mjög erfitt með að klæða sjálfan mig al-
mennilega. Venjulega er ég í gallabuxum og bol og
hendi yfir mig leðurjakka. Svava Johansen og Arnar
Gauti, vinir mínir, aðstoða mig við fataval þegar ég vil
vanda mig.
Ég er í stöðugri megrun sem gengur ekkert. En ég
hugsa um heilbrigði, hreyfi mig og fer í jóga. Ég er
ekki frá því að mér líði betur andlega með þessari
hreyfingu. Ég vinn sem hárgreiðslumaður og lít á starf
mitt sem mannlífsrannsókn og leit að manneskjunni á
bak við klippinguna og fötin. Þegar viðskiptavinur
kemur til mín vil ég að hann kveðji mig ánægður.“
Meðfæddur áhugi
Vaknaði áhugi þinn á tísku og útliti strax þegar þú
varst krakki?
„Þetta er meðfætt. Ég er mikill gaur inni í mér, en
föt voru mitt áhugasvið og ég lék mér með Barbí, en
var um leið mikill bílakall. Pabbi minn var múr-
arameistari og ekki langaði mig í múrverkið. Ég held
að pabbi hafi verið óskaplega feginn að ég fór ekki
þangað. Ég ætlaði alltaf að verða flugþjónn, í stöðugu
stoppi í útlöndum og svo ætlaði ég að verða mót-
orhjólalögga. Ég held að þar hafi leðurfötin heillað
meira en starfið.“
Hvenær fórstu svo að vinna í hárgreiðslu?
„Heima var ég látinn vinna í öllum skólafríum, það
var ekki ætlast til að maður væri að hanga og mæla
göturnar. Ég var handlangari hjá pabba, bar steypu í
múrarana og naglhreinsaði timbur. Eitt sumarið vann
ég svo í Steypustöðinni, var að hella kaffi ofan í strák-
ana sem unnu þar, var að þrífa og gera fínt og huggu-
legt. Eftir að ég kláraði skyldunámið ákvað ég að fá
mér innivinnu um sumarið. Ég gekk inn í hverja ein-
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Í leit að
manneskjunni
„Tískulöggan“ Svavar Örn Svavarsson hárgreiðslumaður
segist stundum eiga erfitt með að klæða sig almennilega. Í
viðtali ræðir hann um starf sitt, tískuna, sterkt samband
sitt við þá látnu, mikilvæg vináttusambönd og stóru ástina
í lífinu.
’
„Það var eiginlega litið svo á að
ég hefði meiri rétt en aðrir til að
vera hommi af því ég var í hár-
greiðslunámi. Fólk sagði: Æ, hann er í
hárgreiðslunni. Og þegar ég var
spurður í hvaða skóla ég væri og ég
svaraði Iðnskólanum var viðhorfið
oft: Æ, hann er sennilega með les-
blindu, athyglisbrest eða eitthvað
svoleiðis, allavega hlýtur eitthvað að
vera að honum.“
Svavar Örn:
Ég lít á starf mitt sem
mannlífsrannsókn.