Morgunblaðið - 05.02.2010, Side 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2010
✝ Davíð Guðbergs-son fæddist á
Höfða í Dýrafirði 21.
mars 1928. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 22. janúar
2010. Foreldrar Dav-
íðs voru Guðbergur
Davíðsson frá Neðri-
Hjarðardal, f. 21.4.
1896, d. 13.1. 1980,
og kona hans Svan-
hildur Árnadóttir frá
Spergli í Landeyjum,
f. 10. des. 1889, d.
27.1. 1985. Systur
Davíðs eru: Vilborg, f. 10.11. 1920,
d. 2.12. 2004. Svava Sæunn, f. 28.4.
1923, d. 10.3. 2008. Jóhanna Krist-
in, f. 22.5. 1925. Jóna, f. 8.6. 1930.
Kristín Sigríður, f. 18.6. 1932, og
samfeðra er Agnes Þórunn, f. 6.5.
1960.
Davíð kvæntist Þórunni Her-
borgu Hermannsdóttur, f. 29.9.
1932, hinn 21.3. 1953. Foreldrar
Þórunnar voru Hermann Árnason
og Sigurlaug Herdís Friðriksdóttir
frá Ystabæ í Aðalvík, Börn Davíðs
og Þórunnar eru; 1) Svanhildur, f.
10.10. 1952, sambýlismaður Karl
Rafnsson, f. 13.6. 1954, þeirra börn
Katrín Erna,f. 7.10. 1975, (faðir
Gunnar Hermannsson) sambýlis-
maður Katrínar er Baldur Ingi
frá fyrra hjónabandi er Daníel
Freyr, f. 25.9. 1994.
Davíð ólst upp á Höfða í Dýra-
firði þar sem fjölskyldan var með
búskap. Hann gekk í barnaskóla á
Lambahlaði og á unglingsárunum
var hann í Héraðsskólanum á Núpi.
Árið 1946 hætta foreldrar Davíðs
búskap að Höfða og flytja búferl-
um til Reykjavíkur. Davíð hóf nám
í Iðnskólanum í Reykjavík í bifvéla-
virkjun og verknámshluti námsins
var hjá Agli Vilhjálmssyni. Um
áramót 1951-1952 fór Davíð til
Bandaríkjanna til árs dvalar á veg-
um Marchall-stofnunarinnar. Þar
starfaði hann hjá Willys-verksmiðj-
unni í Detroit. Eftir dvölina ytra
starfaði hann um skeið hjá Agli og
síðar hjá Heklu hf. í nokkur ár.
Davíð stofnaði eigið bifreiðaverk-
stæði, Arm hf., Skeifunni 5, og rak
það í yfir fjörutíu ár, eða til sjötugs
er hann lét af störfum.
Davíð og Þórunn bjuggu allan
sinn búskap í Reykjavík, lengst af í
Heimahverfinu og síðastliðinn ára-
tug á Kirkjusandi. Þau hjónin
komu sér upp sumarbústað á Laug-
arvatni þar sem þau undu sér vel.
Ekki fóru fáar stundir í ræktun og
umönnun gróðurs á lóðinni og var
Davíð sérstaklega stoltur af stóru
gullregni sem blómstrar á hverju
ári við sumarhúsið Höfða.
Útför Davíðs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, föstudaginn 5.
febrúar 2010, og hefst athöfnin kl.
13.
Ólafsson, sonur Karls
frá fyrra hjónabandi
er Ágúst Karl, f. 7.9.
1979, sambýliskona
hans er Hildur Sunna
Pálmadóttir. 2) Guð-
bergur Davíð, f. 3.6.
1956, maki Halldóra
Káradóttir, f. 3.3.
1965, þeirra börn eru
Davíð, f. 28.4. 1980,
og Egill Kári, f. 6.4.
1999. Dóttir Guð-
bergs frá fyrra sam-
bandi er Eva Berg-
þóra, f. 19.6. 1972,
móðir hennar er Elín Þóra Frið-
finnsdóttir, sambýlismaður Evu er
Eyjólfur Sveinsson, börn hennar
eru Dagur Árni Guðmundsson, f.
12.4. 1996, Sveinn Atli Eyjólfsson,
f. 17.9. 2002, og Ragnheiður Sara
Eyjólfsdóttir, f. 7.6. 2006. 3) Árni,
f. 6.3. 1961, d. 28.10. 1977. 4) Bald-
ur Þór, f. 19.4. 1963, maki Kolbrún
Gísladóttir, f. 29.3. 1966, þeirra
börn eru Birta, f. 20.11. 1992,
Númi Steinn, f. 11.6. 1996, og Diljá,
f. 22.11. 1998. 5) Esther Björk, f.
3.1. 1968, sambýlismaður Birkir
Þór Elmarsson, f. 7.6. 1965, þeirra
börn eru Árni Þór, f. 15.1. 1995,
(faðir Jakob Már Böðvarsson),
Breki Þór, f. 6.4. 2004, Þórunn
Agnes, f. 22.7. 2009, sonur Birkis
Kallið er komið, dagsins önn á
enda, lífsklukkan stöðvast. Nú skilja
leiðir um sinn, því í dag kveðjum við
tengdaföður minn Davíð Guðbergs-
son. Mér er það ljúft að minnast
hans með nokkrum orðum. Í allri
auðmýkt þakka ég fyrir þau rúm-
lega tíu ár sem ég átti með þér og í
dag er ég afar þakklátur fyrir að
hafa kynnst þér og öllum þeim kost-
um sem þú hafði til að bera. Það er
ekki auðvelt að meitla orðin í örfáar
setningar þegar maður hugsar til
þín, því þú varst svo margt, Davíð.
Þú hafðir svo margt til brunns að
bera sem við sem eftir stöndum
munum nú eftir og rifjum upp. Fyr-
ir mér varstu í raun allt sem prýða
þarf góðan einstakling. Þú varst allt
í senn heiðarlegur og einlægur,
áreiðanlegur og hjálpsamur, skipu-
lagður og atorkusamur, hljóðlátur
og rólegur, heimsborgari og alþýðu-
maður.
En fyrst og síðast varstu mikill
fjölskyldumaður og það var aðdáun-
arvert að fylgjast með hve þið Dódó
voruð samhent hjón í einu og öllu.
Þú varst líka góður faðir og ákaf-
lega stoltur afi. En þú varst líka
töffari, Davíð. Það varstu svo sann-
arlega allt fram á síðasta dag. Það
er því kannski ekki að undra að
texti eftir annan töffara sem nýlega
hefur hvatt leiti á mig þegar ég
hugsa til þín.
Er dimmir í lífi mínu um hríð,
eru bros þín og hlýja svo blíð
Og hvert sem þú ferð
og hvar sem ég verð.
Þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig.
(Rúnar Júlíusson.)
Oft tölum við um það sem yngri
erum að við ætlum að lifa lífinu lif-
andi. Því miður vill það nú oft
gleymast í erli dagsins, en ef ein-
hver af því fólki sem ég þekki til
hefur tileinkað sér þann hugsunar-
hátt þá varst það þú. Nánast allt
sem þú tókst þér fyrir hendur virt-
ist úthugsað og mörg atvik urðu að
eins konar athöfn því þú lagðir þig
fram um að njóta hverrar stundar
sem gafst. Seinni árin kappkostaðir
þú að hafa ætíð nóg fyrir stafni og
þá skipulagðir þú hvern einasta dag
langt fram í tímann. Um það vitna
minnismiðarnir sem þú skildir eftir
á skrifborðinu þínu.
Nokkrar stiklur frá samveru-
stundum með þér eru mér kannski
minnistæðari en aðrar, af nógu er
að taka. Ég minnist ánægjulegra
ferðalaga með þér og Dódó innan-
lands og utan. Ég minnist líka góðra
stunda með ykkur hjónum á óðalinu
ykkar að Höfða. Ég minnist allra
heimsókna ykkar hjóna til okkar á
Kirkjubæjarklaustur þar sem við
nutum góðs af því að þið tókuð bæði
til hendinni í garðinum okkar svo
eftir var tekið, en fyrst og fremst er
ég þakklátur fyrir allar góðar
stundir sem ég hefi átt með þér,
Davíð, og fjölskyldunni allri, þakk-
látur fyrir allar góðar ráðleggingar
og hreinskiptar skoðanir þínar á
þjóðmálum og ég á eftir að sakna
þess að fá ekki smá bank í öxlina frá
þér því að það var þinn háttur, þeg-
ar þú þurftir að leggja áherslu á orð
þín, að fylgja þeim eftir með því að
banka létt í öxl á viðkomandi.
Farðu í friði, góði vinur.
Þér fylgir hugsun góð og hlý.
Sama hvað á okkur dynur
aftur hittumst við á ný.
(Magnús Eiríksson.)
Takk fyrir allt og allt.
Karl Rafnsson.
Meira: mbl.is/minningar
Það eru rúm tuttugu ár síðan ég
kynntist Davíð tengdaföður mínum.
Mér var strax tekið opnum örmum
af þeim hjónum Davíð og Dódó og
ég varð strax hluti af fjölskyldunni.
Ég var ekki búin að þekkja þau
lengi þegar reyndi á greiðvikni
þeirra, er ég kom heim frá Noregi
með afabarnið Davíð „junior“ á
arminum og vantaði samastað í
nokkra mánuði. Ekki var hikað við
að hreinsa út úr sjónvarpsherberg-
inu og búa um okkur. Ég komst
fljótt að því að þetta var ekkert
einsdæmi, þannig hefur fjölskyldan
öll ávallt getað leitað á náðir Davíðs
og Dódóar um lengri eða skemmri
tíma.
Ég á margar minningar um ljúfar
samverustundir með Davíð. Ein
þeirra var ógleymanleg ferð á
æskustöðvar Davíðs að Höfða í
Dýrafirði. Þar komum við heim að
bænum og inn í norska timburhúsið
sem foreldrar hans höfðu búið í, hús
sem stendur en muna má fífil sinn
fegri. Davíð fór með okkur um alla
sveitina, sagði okkur frá uppeldis-
árum sínum og sýndi okkur helstu
perlur Dýrafjarðar. Á æskuslóðun-
um skynjaði ég rætur Davíðs og
þann jarðveg sem hann var vaxinn
úr.
Á Laugarvatni reisti Davíð sinn
eigin Höfða, sumarhús fyrir sig og
spúsu sína og þangað hefur verið
yndislegt að koma. Davíð iðulega
útivið að dytta að og bardúsa,
tryggja að heiti potturinn og sturt-
an væru rétt stillt. Mér er sérstak-
lega minnisstætt þegar pollavöllur-
inn var lagður, grafið undan húsinu
svo þar væri hægt að koma fyrir
geymslu og moldinni komið fyrir í
hlíðinni. Davíð stjórnaði verkinu af
útsjónarsemi og verkið allt fyrst og
fremst til að tryggja afabörnunum
sparkvöll í hallandi hlíðinni. Mér er
ekki síður minnisstætt þegar grafið
var fyrir rotþrónni. Gert var út á
Laugarvatn um mitt sumar en eins
og stundum vill verða rigndi eldi og
brennisteini alla helgina. Fjölskyld-
an var saman komin en ekki var nú
gefist upp á verkinu. Ég var með lít-
ið barn og slapp frekar vel en renn-
blaut og forug uppfyrir haus höm-
uðust systkinin með föður sinn
Davíð í broddi fylkingar, skurðurinn
grafinn og rotþrónni holað niður.
Þrátt fyrir að árin hafi verið að fær-
ast yfir, þá hefur aldrei verið slegið
slöku við, prjónað hefur verið við
pallinn og heitum potti komið fyrir,
gróðursett og grisjað, jarðarber og
kartöflur ræktaðar af kappi, þorra-
blót haldin og kveikt í brennum.
Það er erfitt að minnast Davíðs
án þess að nefna tengdamóður mína
Dódó. Þau eru í huga mínum alltaf
saman. Ávallt hvort við annars hlið,
stuðningur og umhyggja hvors fyrir
öðru. Þau gerðu allt saman og
bættu hvort annað upp, hún dríf-
andi og ákveðin, hann fastur fyrir
en hæglátur og eljusamur. Davíð
var næmur á fólk og umhverfi.
Hann var ekkert fyrir að vera mitt í
hringiðunni, en engu að síður alltaf
tilbúinn að taka að sér þau verkefni
sem lágu fyrir. Við Davíð náðum
alltaf mjög vel saman, hann dró sig
oft út úr hamaganginum sem fylgir
stórum fjölskyldum og gott var að
geta sest hjá honum í logninu.
Davíð var einn mesti öðlingur
sem ég hef kynnst. Á sinn notalega
hátt hefur hann búið um sig í hjarta
mér til eilífðar. Elsku Dódó, góður
guð styrki þig og varðveiti.
Halldóra Káradóttir.
Elsku hjartans afi.
Það er svo sárt að kveðja þegar
kveðjustundina ber svo brátt að.
Síðustu daga, þegar ég hef lokað
augunum, hafa minningarnar
streymt að og eru þær svo margar.
Ég sé þig fyrir mér á bílaverk-
stæðinu þínu þar sem við amma
komum við og fórum í útréttingar
fyrir þig. Alltaf varstu svo nákvæm-
ur í öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur.
Ég sé þig fyrir mér í brúna leð-
urstólnum í Ljósheimunum við ar-
ininn, ekki hvað síst á jólunum þar
sem þú fékkst þér sparivindil í til-
efni hátíðanna.
Ég sé þig fyrir mér í smókingn-
um þínum á leiðinni á Frímúrara-
fund, með greiðuna að biðja mig um
að laga hárið þitt.
Ég sé þig fyrir mér upp í sum-
arbústað, Höfða, þar sem þitt ríki
og ömmu var. Ég átti það til að
keyra til ykkar og vera eina til tvær
nætur með ykkur þar, bara að njóta
þess að spjalla um allt og ekkert,
fara í pottinn og njóta náttúrunnar.
Alltaf þegar ég horfi á Gullregnið í
garðinum mun það minna mig á þig,
elsku afi.
Ég sé þig fyrir mér tala um Kan-
aríeyjar, handbolta og þjóðmálin.
Alltaf fylgdist þú svo vel með frétt-
um og málefnum líðandi stundar.
Ég veit um fáa sem hafa hugsað
jafn vel um heilsuna og þú afi. Þú
hugsaðir alltaf vel um mataræðið,
hreyfingu og upp á heilsuna al-
mennt. Þú slóst mig alltaf út þegar
við mældum liðleika okkar í eldhús-
inu, enda búinn að stunda yoga í
mörg ár.
Þið amma hafið ávallt verið klett-
urinn í mínu lífi og alltaf verið svo
gott að leita til ykkar með hvað sem
er. Hlýleikinn frá ykkar heimili hef-
ur ætíð verið þannig að við í fjöl-
skyldunni höfum mikið sótt í að
vera hjá ykkur, margir verið heim-
iliskettirnir og þar á meðal ég.
Ég mun sakna þín, afi minn, og
þú munt ávallt verða í hjarta mínu.
Þín,
Katrín.
Í dag kveðjum við elskulegan afa
minn. Það er svo skrítið að hann sé
bara allt í einu farinn frá okkur, að
það sé enginn afi Davíð lengur. En
sem betur fer á ég svo margar góð-
ar minningar um hann og þeim mun
ég aldrei gleyma. Minningar um Að-
alvíkur-ferðirnar sem ég fór með
honum og sumarbústaðaferðirnar.
Þegar við vorum í Aðalvík fórum við
tvö saman út á sjó að veiða og fisk-
uðum vel.
Í sumarbústaðnum á Laugarvatni
undi afi sér líklega best í seinni tíð,
þar ræktaði hann jarðarber, kart-
öflur og stundaði trjárækt. Við fór-
um ófáar skógargöngurnar sem
gengu oft hægt því hann þurfti allt-
af að klippa eina grein hér og aðra
þar á leið sinni. Það sem stendur
upp úr er að afi leyfði manni að vera
með og taka þátt, sama hvort það
var við veiðar, trjáklippingar eða að
tálga spýtur. Afi þurfti alltaf að hafa
eitthvað fyrir stafni enda sagði hann
að það að hafa mikið að gera héldi
manni ungum. Nú þegar ég fer upp
í bústað mun ég hugsa um hann og
veit að hann verður alltaf hjá okkur.
Hann var flottur karl, hann afi
minn, svo vel á sig kominn líkam-
lega og andlega að maður gleymdi
því stundum að hann væri orðinn
rúmlega áttræður. Þau afi og amma
sem höfðu verið gift í tæplega 60 ár
hugsuðu svo vel um hvort annað og
áttu svo fallegt samband. Elsku
amma, mundu þú átt okkur að.
Elsku besti afi, hvíldu í friði og ég
mun aldrei gleyma þér.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svefnsins draumar koma fljótt.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín,
Birta.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Þetta ljóð Tómasar Guðmunds-
sonar kom upp í hugann, þegar við
fréttum að kær vinur hefði kvatt
þennan heim. – Við kynntumst Dav-
íð og Þórunni konu hans fyrir um 40
árum, þegar við vorum nýflutt í
Glaðheima og þau bjuggu í næsta
húsi. Við bundumst fljótt traustum
vináttuböndum sem aldrei hefur
borið skugga á.
Við minnumst heimboðanna og
eftirminnilegra ferða sem við fórum
með þeim hjónum. Standa þar upp
úr heimsreisuferðirnar á vegum
Ingólfs Guðbrandssonar og má þar
sérstaklega nefna Kínaferðina, þar
sem við fórum í ævintýralega sigl-
ingu á Li fljótinu frá Guilin til
Jangshou, eða Suður-Ameríkuferð-
ina þegar herrarnir keyptu sér
jakkaföt og urðu heldur hissa að sjá
fötin merkt Herragarðinum. Ekki
má gleyma skíðaferðum og sólar-
landaferðunum þar sem dóttir Dav-
íðs og Þórunnar var fararstjóri og
dekraði við okkur. Samskipti fjöl-
skyldna okkar styrktust enn þegar
synir okkar keyptu saman bifreiða-
réttingaverkstæðið Arm sem Davíð
stofnaði og rak í mörg ár.
Fyrir um 20 árum keyptu þau
Davíð og Þórunn landspildu í landi
Snorrastaða í Laugardal og byggðu
sér þar fallegt sumarhús og afdrep
fjarri ys og þys borgarinnar.
Kveikjan að þessu framtaki var að
þau höfðu dvalið í sumarbústað okk-
ar í Laugardalnum og þótti stað-
setningin góð og útsýnið fallegt,
ekki síst til Heklu og Eyjafjallajök-
uls. Á Höfða dvöldu þau hjónin
löngum stundum, söfnuðu orku og
nutu friðsældarinnar og hins ægi-
fagra víðsýnis frá bústaðnum. Þau
höfðu þar alltaf nóg fyrir stafni, en
allt lék í höndum Davíðs, hvort
heldur sem var viðhald sumarhúss-
ins eða fegrun og umhirða lóðarinn-
ar. Var hann mikið snyrtimenni sem
vildi hafa allt í röð og reglu og hafði
hann sérstakt yndi af öllum gróðri
og gróðurrækt.
Davíð gekk í Frímúrararegluna
1976 og tók virkan þátt í störfum
hennar þar sem hann gegndi ýms-
um trúnaðarstörfum. Hann mælti
með Daníel og aðstoðaði við inn-
göngu í regluna þar sem þeir nutu
margra góðra samverustunda.
Að leiðarlokum kveðjum við góð-
an mann og sannan vin með virð-
ingu og þökk. Þórunni og fjölskyld-
unni allri færum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Erna H. Þórarinsdóttir.
Daníel Emilsson.
Davíð var ætíð meðvitaður um
heilsu sína og líkamlegt ástand og
kom því fráfall hans á óvart. Ég
minnist þess að hann tók mig með
sér í jógatíma, það hefur líklega
verið 1972-3, hjá henni Jóhönnu í
Glæsibæ. Hefur það líklega verið
fyrsta jógakennsla á Íslandi. Davíð
hélt svo áfram að stunda jóga og var
alltaf vel á sig kominn. Annars er
Davíð mér mikill gæðamaður í
minningunni og reyndist mér ætíð
mjög vel. Ég kom inn í fjölskyldu
Davíðs og Dódóar 17-18 ára gamall
þegar ég kynntist Svanhildi dóttur
þeirra, en við Svana vorum saman í
bekk í Lindargötuskóla. Mér var
ótrúlega vel tekið miðað við það að
vera síðhærður hljómsveitargaur og
var strax tekinn inn í fjölskylduna.
Ég bjó í íbúðinni að Glaðheimun 24 í
2-3 ár, þar til við Svana fórum sjálf
að búa. Fljótlega dró hann strákinn
með sér í vinnuna og fann honum
verkefni á verkstæðinu Armi, fyr-
irtæki sem hann átti og hafði byggt
upp frá grunni. Líklega hefur hann
ætlað að gera mann úr þessum unga
manni og gerði það að mörgu leyti,
enda finnst mér ég enn búa að upp-
eldi hans og Dódóar. Davíð reyndist
Kötu dóttur okkar Svönu góður afi
sem hún leit ávallt upp til.
Davíð, ég þakka fyrir að hafa
fengið að fylgja þér hluta af lífsleið-
inni og blessuð sé minning þín.
Gunnar Hermannsson.
Í dag kveðjum við yndislegan ein-
stakling Davíð Guðbergsson,
Kirkjusandi 5 í Reykjavík.
Á mínum uppeldisárum bjó ég í
Glaðheimum 24, Davíð og Dódó
ásamt fjölskyldu sinni bjuggu á
hæðinni fyrir neðan okkur og voru
fyrirmynd á mínum æskuárum.
Mig langar að kveðja þig með
fáum orðum sem mér finnst lýsa
þér, kæri vinur.
Þú varst jákvæður gagnvart
flestu og lést ekki mikið fyrir þér
fara. Þú unnir lífinu og naust lífsins.
Andlit þitt var brosmilt og bjart yf-
irlitum og ferskur blær fylgdi fasi
þínu.
Í dalnum fagra mig dreymir
um dásemdir lífsins og hnoss.
Hann mærastar minningar geymir
og morgunsins sólroðakoss.
(Guðm. Jóh., frá Króki í Grafningi.)
Elsku Dódó, Hildur, Bubbi, Bald-
ur, Esther og fjölskyldur, megi Guð
vefja ykkur kærleik og lýsa fram á
veg.
Linda Friðriksdóttir
og fjölskylda.
Davíð Guðbergsson