Morgunblaðið - 17.02.2010, Side 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 2010
✝ Kristinn PállKristberg Jó-
steinsson fæddist í
Veiðileysu, Ár-
neshr. 9. desember
1932. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 9. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Margrét
Kristjánsdóttir,
húsmóðir, f. í Bol-
ungarvík 27. mars
1915, d. 22. októ-
ber 1998, og Jó-
steinn Guðmundsson, verkamað-
ur, f. í Byrgisvík á Ströndum 3.
janúar, d. 8. febrúar 1986.
Páll er annar í röð fimmtán
barna þeirra hjóna, en systkini
hans eru: Svanlaug, f. 1930, d.
1979. Lára, f. 1934. Sigríður, f.
1935. Kristján, f. 1936, d. 1953.
Fanney, f. 1939. Rósa, f. 1942.
Guðmundur, f. 1943, d. 1943.
Sigrún, f. 1944. Elsa, f. 1946. Sól-
ey, f. 1949. Guðrún, f. 1952.
Kristín, f. 1954. Lilja, f. 1959.
Guðmundur, f. 1960.
Hinn 10. febrúar 1964 eign-
aðist Páll soninn Pál Kristberg,
vélvirkja, er ólst upp hjá móður
sinni, Ásdísi Friðgeirsdóttur.
Páll Kristberg er kvæntur Ásu
Guðnýju Árnadóttur skrif-
stofutækni, börn þeirra eru: a)
ingur, f. 23. janúar 1974. Krist-
inn á þrjú börn með fyrri
eiginkonu sinni, Ingibjörgu
Jónsdóttur. 3) Nanna S. Jóns-
dóttir, verslunarkona, f. 4. jan-
úar 1953, gift Birni Vífli Þor-
leifssyni veitingamanni, f. 13.
júlí 1951. Þau eiga fjögur börn.
4) Jón B.G. Jónsson, yfirlæknir,
f. 8. febrúar 1960, kvæntur Ingi-
björgu Guðmundsdóttur, gjald-
kera, eiga þau þrjú börn. Fyrir
átti Ingibjörg son f. 1981 og fyr-
ir átti Jón son f. 1980.
Páll bjó fyrstu árin sín í
Byrgisvík en flutti snemma með
foreldrum sínum að Kleifum í
Kaldbaksvík og ólst þar upp. Frá
ungaaldri tók hann fullan þátt í
bústörfum á Kleifum, einnig reri
hann snemma til fiskjar með föð-
ur sínum. Upp frá því hefur líf
hans snúist um sjómennsku. Um
tvítugt fór hann að fara á vertíð-
ar til Akraness og um 1960 fór
hann suður til Sandgerðis á ver-
tíð og settist þar að. Hann reri á
ýmsum bátum, var meðal annars
á síldveiðum í Norðursjónum.
Hann fór í útgerð með Guðjóni
Óskarssyni, gerðu þeir út bátana
Fram og Hrefnu. Eftir að því
samstarfi lauk gerði hann út bát-
inn Jónu Björgu og reri á henni
þar til hann hætti á sjó. Eftir að
sjómennsku lauk vann hann hin
síðari ár við beitningu.
Útför Páls verður gerð frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag, 17. febrúar, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Sigurjón Árni, f.
1990, b) Brynjar
Már, f. 1994, c)
Margeir Fannar, f.
1999, d) Kristberg
Rúnar, f. 2000.
Hinn 5. desem-
ber 1964 giftist
Páll Unni Lár-
usdóttur frá Sauð-
árkróki, f. 26. mars
1930, d. 17. maí
2008, þau slitu
samvistir. For-
eldrar hennar voru
Lárus Runólfsson
og Þuríður Ellen Guðlaugs-
dóttir. Páll og Unnur eignuðust
tvö börn, þau eru: 1) Guðmundur
Pálsson, tannlæknir, f. 1. nóv-
ember 1964, kvæntur Ólöfu
Bolladóttur sérkennara, f. 15.
júlí 1964. Börn þeirra eru: a)
Páll, f. 1986, b) Anna Þórunn, f.
1990, c) Guðmundur Ingi, f.
1994, d) Lárus, f. 1996. 2) Jóna
Björg Pálsdóttir, hjúkrunar-
fræðingur, f. 9. nóvember 1966.
Maður hennar er Birgir Elías-
son, rekstrarverkfræðingur, f. 3.
apríl 1963. Fósturbörn Páls og
börn Unnar eru: 1) Ellen Jón-
asdóttir, f. 1. júlí 1949, og á hún
þrjú börn. 2) Kristinn E. Jóns-
son, skipstjóri, f. 1. júlí 1951,
sambýliskona Lucyna Aug-
ustynowicz, umhverfisverkfræð-
„Ég hringi út af honum pabba,“
sagði bróðir minn þegar hann
hringdi í mig til að láta mig vita að
hann pabbi væri dáinn. Mikið skelfi-
lega var það erfitt að vera stödd er-
lendis og geta ekki komið til að
kveðja þig pabbi minn. Ég var vön að
hringja í þig á kvöldin um klukkan
hálfátta, þá varst þú vanalega búinn
að borða, fá þér að reykja og varst
háttaður. Sárt þykir mér pabbi minn
að hafa ekki verið búin að hringja
þetta kvöld, mér finnst eins og ég
hafi ekki fengið að kveðja þig.
Pabbi var hið mesta ljúfmenni,
ósérhlífinn og glaðlegur. Hann hafði
yndi af því að blanda geði við fólk,
var ófeiminn að snúa sér að
ókunnugum og spjalla. Hann hafði
yndi af því að lesa og spila í frítíma
sínum. Ég minnist þess þegar við
Guðmundur bróðir sátum með þér
inni í eldhúsi og spiluðum oft langt
fram á nótt. Verst var ef við gleymd-
um okkur við að spila og vorum að
fara að hátta þegar mamma var að
fara á fætur, þá varð hún ekki
ánægð. Stundum kom það nú fyrir að
hún spilaði með okkur, guð hvað það
gat verið skemmtilegt … þá var mik-
ið hlegið.
Í uppvextinum varst þú mikið að
heiman pabbi minn, varst á vertíð úti
á landi eða á sjó. Þegar landlega var
þá var alltaf gaman. Þú tókst mig yf-
irleitt með þér þangað sem þú þurftir
að fara, ég vildi hvergi annars staðar
vera. Ég fékk að fara með þér í beitn-
ingaskúrana, niður á bryggju og í
bátinn sem þú varst á, í það og það
skiptið. Eftir að þið mamma slituð
samvistir bjóst þú á Brekkustígnum.
Þið mamma hélduð þó góðum vin-
skap eftir skilnaðinn og það var dýr-
mætt fyrir okkur systkinin. Á sunnu-
dögum var það venja okkar
Guðmundar að fara í heimsókn til
ykkar mömmu. Tínt var fram allt það
góðgæti sem til var, drukkið kók og
borðaður harðfiskur.
Síðastliðið sumar fluttir þú til
Grindavíkur í íbúð sem Guðmundur
bróðir og Ólöf höfðu standsett fyrir
þig í kjallaranum hjá sér. Þar fannst
mér þú vera kominn í öryggi, yrðir
nærri þeim og gætir notið meiri sam-
vista við barnabörnin. Veit ég að þú
hlakkaðir til að geta eytt meiri tíma
með þeim, þau voru þér svo kær.
Ekki óraði mig fyrir að tími þinn í
Grindavík yrði svona skammur. Eftir
að þú fékkst heilablóðfall í lok ágúst í
fyrra pabbi minn fann ég hvað dró úr
lífsviljanum, þér fannst erfitt að vera
orðinn svona mikill sjúklingur og
geta ekki hugsað um þig sjálfur.
Andlát þitt bar mjög snöggt að og
var ekki það sem við bjuggumst við.
Elsku pabbi minn, það er svo sárt að
skrifa þessi kveðjuorð. Þá staðreynd
að þú sért farinn svona stuttu á eftir
henni mömmu er erfitt að sætta sig
við. En þótt sorgin og söknuðurinn
sé mikill, þá finnst mér að svona
hefðir þú viljað kveðja.
Ég kveð yndislega góðan föður,
takk fyrir öll árin pabbi minn. Hvíldu
í friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Jóna Björg.
Þeir urðu aðeins þrír mánuðirnir,
sem pabbi bjó hérna hjá okkur fjöl-
skyldunni í Grindavík. Í ágúst síðast-
liðnum veiktist hann og náði sér ekki
upp frá því. Hann tók veikindum sín-
um af miklu æðruleysi og kvartaði
aldrei. Hann var orðinn sáttur við
lífshlaup sitt. Einungis eru liðin tæp
tvö ár síðan mamma féll frá, það er
því stórt skarð höggvið í fjölskylduna
á skömmum tíma.
Stoltur í stafninum stendur
hikar ei þó báran sé þung.
Árla út á fjörðinn heldur
til móts við Ægi konung.
(Guðrún P. Jóhannsdóttir)
Pabbi var sjómaður alla tíð, það
kom því í hlut mömmu að sjá að
mestu um uppeldið á okkur systk-
inunum. Hún lagði hart að okkur að
stunda námið vel og hvatti okkur
óspart til frekari menntunar. Fyrstu
árin var pabbi m.a. á síld og var því
mikið að heiman. Eftir að hann fór á
minni báta fékk ég oft að fara með
honum á sjóinn. Mér er mjög minn-
isstætt eitt skiptið þegar við fórum
bara tveir saman í róður því þá fékk
ég minn fyrsta hlut.
Pabbi var eitt mesta ljúfmenni,
sem ég hef kynnst. Hann var alltaf
tilbúinn að aðstoða aðra og láta sínar
eigin þarfir bíða á meðan. Að lána
einhverjum smápening ef hann gat
var alveg sjálfsagt „og borga bara
þegar þú getur“ sagði hann. Eftir að
ég fluttist að heiman var alltaf reynt
að hittast á sunnudögum. Þá var allt-
af boðið upp á pönnukökur á Upp-
salaveginum, en eftir að pabbi varð
einn bauð hann alltaf upp á gos og
harðfisk.
Það var mikil tilhlökkun í fjöl-
skyldunni minni þegar að því kom að
pabbi flyttist til okkar, en því miður
varð tíminn þinn hér hjá okkur mun
styttri en við vonuðumst til. Það er
með miklum söknuði sem ég kveð þig
og þakka þér fyrir allt sem þú hefur
kennt mér.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þinn sonur,
Guðmundur.
Það er mjög erfitt að þurfa að
kveðja þig elsku afi minn, betri og
hjartahlýrri maður er ekki til í heim-
inum. Það eru svo margar og góðar
minningar sem fara í gegnum hug-
ann þegar ég hugsa um þig, allir
sunnudagsmorgnarnir sem við kom-
um til þín og þú tókst okkur alltaf
jafn vel, þú varst alltaf svo glaður að
sjá okkur og alltaf svo góður og hlýr.
Það var yndislegt að fá þig til að
búa hjá okkur síðasta sumar og var
sú dvöl alltof stutt. Mér leið alltaf svo
vel í kringum þig og er mjög leið og
örlítið reið yfir því að fá ekki að
faðma þig aftur eða finna fyrir hlýj-
unni sem barst alltaf frá þér, en ég
veit að þér líður betur núna og fylgist
ennþá með okkur. Mér þótti rosalega
vænt um þig elsku afi og er afskap-
lega þakklát fyrir það að hafa átt þig
fyrir afa. Þú varst besti afi sem hægt
er að hugsa sér.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Ég sakna þín.
Þitt barnabarn,
Anna Þórunn.
Mörg orð fá lýst afa mínum Páli
Jósteinssyni, hann var frábær maður
sem hugsaði um okkur barnabörnin
númer eitt. Hvern sunnudag þegar
við kíktum til hans í Sandgerði áður
en hann flutti í Grindavík til okkar
var hann alltaf með eitthvað á boð-
stólum fyrir okkur og hugsaði bara
um að okkur liði sem best. Hann var
frábær maður í einu orði sagt, hann
afi, hugsaði aldrei um sjálfan sig
númer eitt og gat alltaf fundið björtu
hliðarnar á öllu. En mikið sjokk
greip mig 25. ágúst sl. þegar hann
fékk heilablóðfall og ég kom að hon-
um. En hann var sterkur maður og
náði málinu aftur og gat gengið ein-
hvern spöl í göngugrind. 9. febrúar
sl. lést hann afi og mikil sorg og
styrkur hefur einkennt fjölskylduna
okkar á þessum tímum. Ég trúi því
að hann sé kominn á betri stað þar
sem hann finnur ekki fyrir verkjum
lengur. Við munum öll sem þekktum
hann minnast hans sem eins besta
manns sem uppi hefur verið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Lárus Guðmundsson.
Páll stjúpi minn lést 9. febrúar síð-
astliðinn á Heilbrigðisstofnun Suður-
nesja eftir langa og erfiða sjúkdóms-
legu. Páll gekk mér og tveimur eldri
systkinum mínum í föðurstað þegar
hann kvæntist móður okkar Unni
Lárusdóttur 1964. Móðir okkar var
þá einstæð eftir að faðir okkar fórst
með mb Rafnkeli 1960.
Páll reyndist okkur systkinunum
alltaf vel og studdi okkur í því sem
við tókum okkur fyrir hendur. Hann
var ljúfur í allri umgengni og skipti
sjaldan skapi.
Páll var vinnusamur maður. Býst
við að lífsbaráttan hafi verið hörð
norður á Ströndum þar sem hann
ólst upp og hafi mótað hann fyrir lífs-
tíð.
Hann starfaði við sjómennsku
nánast alla sína starfsævi. Síðustu
æviárin var hann í beitningu á meðan
heilsan leyfði.
Ég vil með þessum kveðjuorðum
þakka samfylgdina.
Hvíl í friði.
Jón B.G. Jónsson.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar. …
(Einar Benediktsson)
Elsku tengdapbbi. Það eru skrítn-
ar tilfinningar sem fara um huga
minn þessa dagana. Aðallega tengj-
ast þær þó þeim góðu stundum sem
við höfum átt saman allt frá því að við
hittumst fyrst í Sandgerði 1981. Ynd-
islegri manni hef ég ekki kynnst.
Alltaf lést þú mig finna hversu vænt
þér þótti um mig og fyrir það verð ég
ævinlega þakklát. Börnin mín fjögur,
Páll, Anna Þórunn, Guðmundur Ingi
og Lárus, voru gullmolarnir þínir og
þú ljómaðir í hvert sinn er þú hittir
þau eða talaðir um þau. Þegar þú
fluttir til okkar í Grindavík í júní síð-
astliðnum óraði mig ekki fyrir því að
samvistir okkar þar yrðu eins stuttar
og raun varð á eða einungis þar til í
lok ágúst, þegar þú veiktist og þurft-
ir að dvelja á sjúkrahúsi til dauða-
dags. Í veikindum þínum kom enn og
aftur fram hversu yndislegur þú
varst og gast alltaf séð broslegu hlið-
arnar á öllu sbr. þegar við göntuð-
umst með það hversu illa þér héldist
á herbergisfélögum, sem oftar en
ekki voru tveir og jafnvel þrír á viku,
þá hristist þú af hlátri. Elsku tengda-
pabbi, þá er komið að kveðjustund og
vona ég að þér líði núna sem allra
best og getir fengið þér kaffi og góð-
an vindil á þeim yndislega stað sem
þínir líkar enda á. Ég lofa að gæta vel
gullmolanna þinna.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
Takk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Ólöf Bolladóttir.
Páll Jósteinsson HINSTA KVEÐJA
Það er sárt að kveðja hann
afa sem hefur alltaf verið mér
og systkinum mínum svo góð-
ur. Alltaf þegar við heimsóttum
hann ljómaði hann allur og naut
þess að stjana við okkur með
harðfisk, nammi og kók í gleri.
Á meðan við hámuðum í okkur
góðgætið laumaði hann að okk-
ur vasapening svo við ættum nú
örugglega fyrir einni kók þang-
að til við kæmum næst. Við vor-
um alltaf í fyrsta sæti hjá afa.
Páll Guðmundsson.
Það er bráðum fjórðungur úr
öld frá því að við Páll vorum
svaramenn barna okkar, Guð-
mundar sonar hans og Ólafar
dóttur minnar. Alla tíð fylgd-
umst við með hvernig líf þeirra
þróaðist bæði í gleði og í sorg.
Margoft fögnuðum við Páll
áföngum í lífi þeirra, afmælum
og áramótum. Um síðustu ára-
mót var ljóst að hverju stefndi
hjá Páli, en hann gat glaðst yfir
því með mér hvað við eigum
saman góð börn og barnabörn-
in fjögur. Ég á margar góðar
minningar um Pál og fjölskyldu
hans. Bessuð sé minning hans.
Anna Pálsdóttir.
• Kransar
• Krossar
• KistuskreytingarHverafold 1-3 • Sími 567 0760
Fallegar útfararskreytingar
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
HARALDUR ÞÓRÐARSON
bifreiðasmiður,
Boðagranda 2a,
Reykjavík,
lést á deild 13E Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 11. febrúar.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
18. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Félag nýrnasjúkra.
María Áslaug Guðmundsdóttir,
Þórður Haraldsson, Þórdís Harðardóttir,
Áslaug Haraldsdóttir, Matthew Berge,
Stefán Haraldsson, Guðrún Indriðadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.