Skólablaðið - 01.04.1962, Síða 4

- 88 -
einhver hafi þurft að bæla niður gremju
sína. En þegar þáverandi Inspector
scholae fór þess á leit við fyrrgreinda
stofnun, að nokkur skólaskáld fengju frí
í tvo til þrjá tíma til að yrkja, þá fékk
hann ekki annað svar en margraddað
vandlætingaöskur og slógu sumir læri-
feðra sér á lær og höfðu aldrei heyrt
annað eins, aðrir börðu brambalda, van-
máttugir til andsvara slíkri svívirðu.
Og málakennararnir, húmanistarnir sjálf-
ir? Hver voru viðbrögð þeirra?
Ég veit ekki til að nokkur þeirra hafi
hugleitt það í alvöru, að það getur verið I
ungum reiðmanni Pegasusar veganesti,
sem endist lífið allt, að fá í byrjun
sinnar köllunar stuðning þeirra manna,
er hann metur sem menntaða og smekk-
vísa bókmenntaunnendur. Ættu tungu-
málakennarar alveg sérstaklega að hug-
leiða slíkt, því að það er trúa mxn, að
bókmenntir séu kærari flestum sem text-
ar heldur en hagskýrslur og áætlanir um
gatna- og holræsagerð.
Nú má vel vera, að einhverjum finn-
ist það fulllangt gengið að fara fram á
verðlaun til handa skólaskáldum, sem
90% nemenda telja hreina vitleysingja.
Gg vel má vera, að snobbi og uppskafn-
ingshætti væri gert of hátt undir höfði
með slíku, en þá vil ég leyfa mér að
benda á aðra hreyfingu, sem einnig hef-
ur orðið að feta sama stig og skóla-
skáldin og laumast í húsasundum.
A ég þar við okkar upprennandi vísinda-
menn, sem hafa sumir hverjir unnið til
verðlauna,( ekki þó á vegum Menntaskól-
ans í Reykjavík ) fyrir framúrskarandi
þekkingu og smíði á tækjum, sem ég
kann ekki einu sinni að nefna. Hafa og
sumir þeirra hlotið viðurkenningu frá
vísindastofnunum fyrir frábærlega gáfu-
legar ritsmíðar um sömu viðfangsefni,
en Menntaskólinn í Reykjavík hefur ekki
veitt þeim nein tækifæri til að reyna
getu sína, og eru þeir þó nemendur þar.
Kannske snúa málakennarar þessarar
virðulegu stofnunar eftir 50-100 ár
þessum sömu ritgerðum á þýzka eða
rómverska tungu og nota sem texta.
Eg er ekki með þessu að segja, að
endilega eigi að verðlauna allt það, sem
nemendur þessa skóla gera, ekkert er
fjær mér en halda slíku fram. En úr
því á annað borð er verið að skipta sér
af málum nemenda, hvers vegna þá alltaf
íþróttafélagið og aftur Iþróttafélagið?
Væri ekki vegur að reyna heldur að
styrkja ofurlítið söngmennt nemenda?
Og fyrst á annað borð er farið að minn-
ast á slíkt, skyldi sú stofnun vera til á
þessu landi, þar sem söngmál eru í
öðru eins kaldakoli og í þeirri virðu-
legu stofnun Menntaskólanum í Reykja-
vík ?
Þegar ég settist í þriðja bekk þessa
skóla hafði ég áður verið í héraðsskóla
úti á landi, skóla, sem ekki var sér-
stakur um neitt eða frábrugðinn öðrum
gagnfræðaskólum. Getur þó verið að
söngkennsla hafi verið þar betri en víða
annars staðar, að minnsta kosti hef ég
aldrei vitað aðra eins breytingu og þá,
að koma frá rólegum sæmilegheita
skólakór í söngtíma í Menntaskólanum
í Reykjavík.
Böðvar Guðmundsson.
SKÖLABLAÐIÐ
Gefið út í Menntaskólanum í Reykjavík
Ritstjóri : Sverrir Hólmarsson VI. - B
Ritnefnd :
Baldur Símonarson VI. - B
Jón Ö. Þormóðsson V. - B
Björn Bjarnason Jón Gíslason IV. - B IV. - D
Þráinn Bertelsson III. -E
Abyrgðarmaður : örnólfur Thorlacius
Forsíðu gerði Garðar Gíslason. Jón Gíslason gerði fyrirsagnir. ölafur Gíslason gerði myndir við
"Úr lífs míns ævintýri