Skólablaðið - 01.04.1962, Blaðsíða 8

92 -
,rHNN 'Efc VISSI KAKLIWK,
5EH 'feLLUM STLíL/PUM VAl/H"
"Minnstu þess, að þér er ætlað að
leika það hlutverk, sem meistarinn hefur
úthlutað þér, hvort sem það er mikið
eða lítið. Ætli hann þér að vera lítils-
virtur, þá taktu því vel, eða krypplingur
eða embættismaður eða borgari, þá
stattu í stöðu þinni, og gerðu þitt bezta."
Þetta sagði Epiktetos hinn gríski á
sínum tíma, og þótt mikið vatn sé til
sjávar runnið, siðan hann leið, þá eiga
þessi orð alltaf jafnmikinn rétt á sér.
Menn eru ætíð að svíkjast undan, þótt á
misjafnan hátt sé. Flestallir svíkjast,
meira eða minna, undan siðferðislegum
skyldum við sjálfan sig, og er það að
vísu verst fyrir viðkomandi aðila.
Svo eru aftur aðrir, sem láta svik sín
bitna á öðrum, og er það öllu verra.
Einn af þeim er Sverrir Hólmarsson, sá
er ritstýrir þessu blaði.
Eftir því, sem mér er tjáð, mun
Sverrir hafa fæðzt með þann draum í
kollinum að verða fyrr eða síðar rit-
stjóri Skólablaðs Lærða skólans f Reykja-
vík, og trúi ég því mæta vel, þegar ég
hef það í huga, hversu ákaft Sverrir
hefur sótzt eftir starfinu. Ættu menn
að muna fall hans fyrir Einari Má og
nauman sigur yfir Júniusi Kristinssyni.
Sögðu sumir, að Sverrir hefði átt sigur-
inn að þakka vinsældum sinum meðal
kvenpenings 3. bekkjar, og getur það
vel verið. Er ég ekki að ásaka stúlku-
kindurnar, þar sem ég held ekki, að um
þær hefði mátt segja það, sem O. Wilde
sagði forðum : "Konur hafa undursam-
legt hugboð um hlutina ; þær uppgötva
allt nema það, sem liggur í augum uppi".
Það lá nefnilega alls ekki í augum uppi,
að Sverrir mundi reynast verr en mót-
stöðumaðurinn, hefði sá náð kosningu.
Sverrir hafði í Skólablaðinu sýnt, að
hann var ágætum gáfum gæddur, og um
áhugann gat varla nokkur maður efast,
þar sem honum virtist svo annt um
embættið, að hann hætti á það að falla
í annað sinn, einungis til að fá að sjá
sólu sina risa sem ritstjóri. £g er
alls ekki svo vondur maður, að eg í-
myndi mér, að Sverrir hafi verið fyrir-
fram ákveðinn 1 þvi að standa sig verr
en fyrirrennarar hans í starfinu. Síður
en svo. Hélt ég, ( og held reyndar
ennþá ) að hann hafi haft ótakmarkaðan
áhuga og gert sér vonir um góðan á-
rangur. En þvi miður virðist Sverrir
hafa misst þennan áhuga, því um hæfi-
leikana efast ég ekki.
Eins og öllum er kunnugt, greiða
þeir nemendur, sem áskrifendur eru að
blaðinu, allháa fjárupphæð fyrir blöð sin,
án þess þó að hafa nokkra tryggingu
fyrir því, hvernig þau verði eða hversu
mörg. Þar af leiðandi er ábyrgð rit-
stjóra og ritnefndar allmikil og baga-
legt, ef þessir menn svíkjast undan
skyldum sinum, sem ég fullyrði að þeir
hafi flestir gert. Er þá hlutur höfuð-
paursins, Sverris Hólmarssonar, ekki
minnstur. Þar að auki hafa þeir flestir,
ef ekki allir, brotið lög skólafélagsins.
Menn þessir eru því komnir á svartan
lista hjá mér og öðrum, sem eitthvað
hafa nennt að kynna sér þessi mál, og
svo að sjálfsögðu hjá Epiktetos, en vona
skulum við, að gamli maðurinn rísi ekki
upp úr gröfinni, heldur láti sér nægja
að bylta sér, þegar verst er svikið.
Skal ég nú rökstyðja þessar aðdróttanir
mínar :
í 23. gr. skólalaganna segir :
"Allt efni, sem blaðinu berst, skal bor-
ið undir ritnefnd og birtist það því að-
eins, að hún samþykki. " Þetta hefur
því miður verið brotið. Ég hef að vísu
aldrei orðið fyrir þessu sjalfur, en aftur
á móti veit ég með vissu um þrjá all-
þekkta menn innan skólans, sem sent