Skólablaðið - 01.04.1962, Blaðsíða 21

- 105 -
3. bekkjar, svo og inflúenzan. Mótinu
lauk manudaginn 19.marz. Mótið var út-
sláttarkeppni, og stóðu að lokum fjögur
lið uppi, 6.-X, 6.-B, 5.-B og 3.-C.
Léku þau svo sín í milli, og fóru leikar
á þann veg, að 6.-X vann 6.-B ( 6.-B
gaf leikinn ), en 3.-C vann 5.-B. Léku
þá til úrslita 6.-X og 3.-C. Sigraði 6.-X
og vann í fyrsta sinn fagran bikar, er
rektor, Kristinn Armannsson, hafði gefið
til keppni. Sýnir mótið í heild, að körfu-
knattleiksáhugi er mikill og vaxandi í
skólanum.
Sigurvegarar 6. -X :
Þorsteinn Hallgrímsson, fyrirliði,
Sveinn Björnsson, Vigfús Guðmundsson,
Gunnar Gunnarsson, Halldór Bjarna-
son, Jón Stefánsson.
Flestir þekkja bandaríska blökku-
manninn Jesse Owens. Hann varð
heimsfrægur á ölympíuleikunum í Berlín
árið 1936, en þar vann hann sigur í fjór-
um greinum frjálsra íþrótta. Hann átti
heimsmet í langstökki um aldarfjórðungs-
skeið, og var það sett árið 1935. Sama
kvöld setti hann einnig heimsmet í 200 m
hlaupi, 220 jarda hlaupi, 200 m grinda-
hlaupi, 220 jarda grindahlaupi, en jafnaði
heimsmet í 100 jarda hlaupi. 1 eftirfar-
andi grein, sem hann nefnir "Free
competiti'on,, Berlin, 1936", farast honum
svo orð:
Þau átta ár, sem ég hafði iðkað íþrótt-
ir í menntaskóla og háskóla, notaði ég
mestmegnis til að æfa spretthlaup. Aðal-
greinar mínar, þegar ég fór til Berlínar,
voru 100 og 200 m hlaup. Einkum var 100
m hlaupið mér mikilvægt, en Ralph Met-
calfe var aðalkeppinautur minn í því hlaupi.
Fáir gera sér grein fyrir því, að Ralph
hafði sigrað mig eins oft og ég hann fyrir
ölympíuleikana í Berlín , og vildi ég gera
út um þessa keppni í eitt skipti fyrir öll
með því að sigra í Berlín. Jæja, mér
tókst að sigra Ralph í 100 m hlaupinu, og
auðvitað var það mikill viðburður í sjálfu
sér. Ennfremur sigraði ég í 200 m
hlaupi, og það væri skreytni að segja, að
það væri ekki æsandi, alveg eins og í
4x100 m boðhlaupi, þegar ég var í banda-
rísku boðhlaupssveitinni, sem varð fyrst
að marki. Flestir vita,^ að við íþrótta-
tilgang Ölympíuleikanna: að frjáls
á hatri, heldur leiðir til vináttu og
illar áreynslu.
menn æfum og neitum okkur um fjölmargt
af því, sem margir aðrir veita sér árum
saman. Það virðist allt safnast saman á
einni áhrifamikilli stundu. Öll þau hlaup,
sem við höfum áður sigrað eða tapað í,
allur svitinn og öll áreynsla vöðva og
lungna, - allt er þetta komið undir einu
góðu viðbragði eða einu slæmu þjófstarti.
Þarna krjúpum við eftirvæntingarfullir í
viðbragðsholunum. Allt í einu ríður skotið
af, og við gerum okkur það ljóst, að þetta
er síðasta stórhlaup okkar. Það virðist
vera mikilvægara að sigra í því en öllum
fyrri hlaupum okkar samanla^t. Bláir há-
skólabúningar, nafn í metaskýrslum, boð
á alþjóðleg íþróttamót - skyndilega hverf-
ur það allt. saman og virðist vera lítilvægt,
af því að þetta eru Olympíuleikarnir.
Svo kynni að virðast, að ég hefði get-
að haldið hæstánægður heim frá þessum
ölympíuleikum með gullverðlaun í 100 og
200 m hlaupi, auk boðhlaups. En sú er
raunin, að langstökkskeppnin varð mér
langminnisstæðust á þessum leikum. Ég
sigraði í henni, en það var ekki af þeirri
ástæðu. Ég setti mét, en það var heldur
ekki af þeim sökum, að langstökkið var
mér svo þýðingarmikið. Astæðan fyrir
því, að þessi íþróttagrein var mér svo
mikilvæg var sú, að maðurinn, sem ég
keppti við var nazisti og þar að auki vinur
minn.
Luz Long gerði mér kleift að sigra í
þessari baráttu okkar. Hann hirti hvorki
um hörundslit né stjórnmálaskoðanir, en
tók aðeins tillit til mannkosta, og hann
bað ekki um annað x staðinn. Við urðum
smám saman tryggir vinir á þessnm leik-
um. Luz Long veitti mér eina hina hörð-
ustu keppni, sem ég hef nokkru sinni feng-
ið í nokkurri íþróttagrein, og varð ég að
neyta ítrustu krafta til þess að sigra.
Þegar ég hafði stokkið 8, 06 m, en það var
nýtt ölympíumet, hljóp Luz Long fyrstur
til mín og óskaði mér til hamingju. Þetta
handtak var einlægt og án þótta. Hugur
fylgdi máli.
Jafnvel hinn langþráði sigur minn á
Ralph Metcalfe og tvenn gullverðlaun önn-
ur gátu vart vegið upp á móti því, hversu
mikla þýðingu það hafði að keppa á móti
þessum Þjóðverja í langstökki. Það var
nokkuð, sem mér mun seint líða úr hug.
Ekkert annað gæti hafa gert mér ljósari
keppni með frjálsum mönnum elur ei
skilnings og færir mönnum laun mik-
(J. )