Skólablaðið - 01.03.1985, Blaðsíða 45

Kl. 16 10: Koma heim ogsitjaauð-
um höndum fram að kvöldmat.
Kl. 19 00: Skoða ísskápinn og
verða sorrí yfir því að hafa ekki haft
vit á að fjárfesta í konu í dentid.
KI. 20 00: Setjast fyrir framan
sjónvarpið, setja glasið undir stólinn
og sofna skömmu síðar.
Kl. 24 00: Vakna við stillimyndina
og horfa á hana smástund og pæla í
hverju hann missti af.
Kl. 24 15: Færa sig inn í rúm og
liggja andvaka hálfa nóttina og reyna
að gera sér grein fyrir hvað er að ger-
ast með líf hans.
Þannig leið lífið fram hjá Jóni í tals-
vert mörg ár en það var einmitt eina
andvökunóttina sem Jóni datt snjall-
ræði í hug: Flann gæti reynt að breyta
. lífi sínu!
Persónulega finnst mér harla ótrú-
legt að manni eins og Jóni gæti dottið
slíkt í hug. OK., ég viðurkenni að ég
hjálpaði honum smávegis. Ja, eigin-
lega var það ég sem fann upp á þessu.
En Jón var ekki allur þar sem hann
var séður. Hugsaður. Sko, þannig
var.... Hvað nú? Aldrei er friður!
,,Hvað var það, Sigga, elskan?" Og
ástin mín og yndið mitt og dís míns
dauða .... er það ruslið? í fimmta
skipti í dag! ogekki komið hádegi! Ég
er alveg viss um að hún setur vísvit-
andi extra lítið í pokana bara til að ég
þurfi að fara út og brjótast gegnum
eld og ís að tunnunni. Svona ykkur að
segja: í Guðs bænum látið það ekki
fara lengra. hún er með víðáttumeira
njósnanet en Interpol.
,,Gestur?“ Heyri ég rétt? Ég fæ
aldrei gesti, ekki síðan Páll Þorsteins-
son hjá skattinum kom og ætlaði að
taka sjónvarpið. Ég bað hann fyrir
alla muni frekar að taka útvarpið eða
Sigríði eða eitthvað annað álíka.
Helvítis beinið tók rúmið hennar
Siggu og ég varð að sofa vikum saman
á gólfinu.
,,Gestur,“ sagði hún. Gestur til
mín! Vitiði hvað? Ég veit hver þessi
gestur er! Alveg án þess að hafa séð
hann eða fengið að vita hver hann er!
Ég er hræddur, alveg logandi skelf-
ingu lostinn! Hvað á ég að gera? Það
er enginn tími. Bráðum kemur hann
og drepur mig! Hann Jón! Já, það er
hann. Ég veit það. Hvað áégað gera?
Kannski getið þið hjálpað mér ef ég
segi ykkur hvað er um að vera. Sko,
þarna áðan, þegar ég var truflaður við
skriftirnar, þarna þegar Sigga kallaði
upp til mín og ég var að segja ykkur að
Jón væri ekki allur þar sem hann er
séður, þá var ég búinn að ákveða að
láta Jón heimsækja mig og drepa mig.
Síðan ætlaði ég að láta hann skrifa
sína eigin sögu eins og hann vildi hafa
hana. Svaka sniðugt en samt alls ekki
sniðugt því að nú er hann í raun og
veru kominn til að drepa mig!
Hvað á ég að gera? Ég vil ekki
deyja! Ég vil ekki deyja!
„Ha? Hvað? (snökt) Er hann Páll
kominn aftur? Hann Páll Þorsteins-
son?
Hjá skattinum? Elsku Palli minn!
Lofðu mér að faðma þig! Ertu kom-
inn til að taka lögtak, ljúflingurinn?
Ætlarðu að taka sjónvarpið mitt?
Sjónvarpið mitt sem ég get fyrir alla
muni ekki lifað án? Er það það sem
þú ætlar að gera? Gjörðu svo vel,
elsku pungurinn minn! Taktu það
eins og skot! Ég vil ekki sjá þennan
fjanda, aldrei neitt af viti í því hvort
eð er! Hahahahaha. Taktu bara út-
varpið líka! og líka... nei! Ekkert,
Sigga mín, ég ætlaði að segja ekkert!“
Pjúhhh! Þvílíkur léttir! Ég ætla
aldrei að skrifa neitt svona eins og ég
var búinn að ákveða. Héðan í frá
skrifa ég bara fallegar sögur þar sem
allir eru góðir og enginn deyr nema
vondu kallarnir . . .. Nei! Ég ætla
ekki einu sinni að hafa vondu kallana
með!
Já, hvar vorum við nú komin ....
já, sem sagt, Jón var ekki allur þar
sem hann var séður! Sko .. hann var
nefnilega í raun mjög lifandi maður!
Það var bara þjóðfélaginu að kenna
hvernig komið var fyrir honum.
Aumingja Jón. Átti enga konu, bara
kött.... Ja, nei annars, kettir eru
ágætir. Þeir setja ekki extra lítið í
ruslapokana svo að maður þurfi alltaf
að vera að fara út með ruslið! Aftur á
móti elda þeir ekki heldur mat og
þrífa íbúðina á jólunum. Og ef maður
á konu fer maður örugglega ekki í
jólaköttinn! Maður fær fullt af falleg-
um jólagjöfum: pelsa, kjóla, miða á
árshátíð kvenfélagsins. Já, þegar öllu
er á botninn hvolft held ég bara að
það borgi sig að vera giftur.
Sem sagt: Einn dag kom til Jóns á
skrifstofuna svo falleg kona að það
vakti athygli Jóns. Hann var í óða önn
að kroppa málninguna af glugga-
karminum þegar hún kom inn og
stakk sig svo illa á flís að hann rak upp
hást geisp! Fagra konan veitti þessu
athygli og leit óvart ,í augu Jóns. Það
var ást við fyrstu sýn!
Sama dag giftu þau sig hjá presti
með stór augu, að áliti Jóns, en raunin
var sú, að presturinn rak upp stór
augu þegar hann frétti að þessar tvær
ólíku verur ætluðu að gifta sig og gat
bara ekki hætt því.
Auðvitað kom svo í ljós að nýja
konan hans Jóns var forrík og þess
utan elskaði hún ketti og undirokaða
menn.
Jón þurfti aldrei að mæta í vinnuna
aftur og fékk nóg að borða og nú átti
hann svo mikið af vinum að hann gat
ekki þekkt þá í sundur. Honum fannst
nú samt soldið skrýtið að þeir skyldu
allir heita James.
Köttur úti í mýri
settist undir stýri,
ók svo strax af stað,
og þannig endar það!
GOSI.
Skólablaðið 45